Where to?

Hayal kırıklıkları

Luhan ve Baekhyun arkada oturuyorlarken Jongin ön koltuğa yerleşmişti. Arabayı kullanan oğlana baktı. Gözlerini ona diktikten sonra konuştu. "Baekhyun, o senin tipin değil."

Baekhyun'un suratı mahkeme duvarı gibiydi. "Çünkü o yanlış kişi..." mırıldandı.

"Uhm... Ben Park Chanyeol'un arkadaşıyım. Bu akşam meşguldü ve rica etti..."

Baekhyun kendi küçük dünyasındaydı. Chanyeol...Adı bu ha? Awww  gerçekten ona uyuyor...

Yolculukları başladı.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Yaklaşık yarım saat sonra sürücü, rahatsızca kıpırdandı. "Yüzümde bir şey mi var?" diye sordu Luhan'a, çünkü grupta en aklı başında o gibi görünüyordu.

Luhan iç çekti. "Hayır, hayır...Arkadaşımın kusuruna bakmayın ..."

Jongin arabaya bindiklerinden beri oğlana gözlerini dikmişti. En başta kafasına takmamaya çalışsa da rahatsız olmaya başlamıştı, bir santim bile kımıldamıyordu.

Luhan, Jongin'i dürttü. "Gözlerini.Dikme." Fısıldarken dişlerini sıktı.

Jongin başını salladı ve gözlerini yola çevirdi. Çok sevimli...Onunla tanışmam lazım.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

"Tamam! Geldik!" Sürücü haber verdi. Jongin aceleyle ona baktı. "Ben...um....ben...."Luhan'a göz attı. Luhan iç çekti ve sessizce mırıldandı. "Kim Jongin."

Jongin başını salladı. "Evet, ben Kim Jongin, ve sen de?"

Şoför kocaman gözleriyle ona baktı. "Sen sapık mısın?"

Jongin kafasını hızla sallamaya başlamıştı bile. "Hayır! Değilim!"

Luhan, ücretini verecekti ama Jongin onu engelledi ve onun yerine ödedi. Parayı verirken de pek yanlışlıkla olmayan bir şekilde parmaklarını değdirdi.

Şoför etkilenmemişti. "Artık çıkabilirsiniz."

Luhan ve Baekhyun arabada değillerdi artık. Aslında Baekhyun dünyada da değilmiş gibi görünüyordu. Çok feci surat asıyordu.

Jongin somurttu ve tekrar konuştu. "A.ama senin a.adın..." Kekeliyordu ve bu hayatında bir ilkti.

Şoför ona kötü kötü baktı. "Git."

Jongin, üzgün gözlerle arabadan indi, Luhan omzunu sıvazladı. Ardından taksinin penceresi açıldı. "Kyunsoo. Do Kyungsoo." ve araba gözden kayboldu.

Jongin gidişini izledi. ÇOK ATEŞLİ!

"Jongin, partideyiz, şimdi ne olacak?" Baekhyun hala somurturken sordu.

Jongin boş gözlerle ona baktı. "Parti? Ne partisi?"

Luhan alnına masaj yaparken sakinleşmeye çalışıyordu. Bu aptallarla başa çıkabilirim...Evet, evet yapabilirim....

"Tamam, hadi girelim!" Luhan cıvıldadı ve arkadaşlarını içeri sürükledi.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

"Çok gürültülü, eve gitmek istiyorum."

"Olmaz Baekhyun, daha yeni geldik." Luhan sesini duyurmak için bağırdı.

"Ben Baekhyun değilim." dedi Jongin ve gözlerini devirdi.

"N.ne...ama bahsettiğin ateşli şeyler..." Luhan gözlerini kırpıştırdı.

"İstediğimi aldım bugün, şimdi gidip araştırma yapmam lazım." Jongin sinsice gülümsedi.

Luhan dişlerini gıcırdattı. Hayır, başa çıkamam...

"Cehenneme kadar yolunuz var." tatlı bir şekilde konuştu. En tehlikeli Luhan...

"Oh hayır! Tatlı Luhan!" Baekhyun korkuyla bağırdı. "Jongin, ottokeee?"

Jongin etrafa bakındı ve bir oğlanı tutup çekti. "Bak çok sevimli değil mi? Onunla ilgilenebilir misin? Bizim...yapacak işimiz var...evet...."

An içinde Jongin ve Baekhyun görünürden kaybolmuştu.

Oğlan, gözü seğirmeye başlamış olan Luhan'a baktı. "Um...Selam?" diye tuhaf bir şekilde konuştu. Gülümsemeye çalışmamıştı bile.

Luhan oğlana dikkatle baktı. "Seni tanıyorum."

Oğlan şaşırmamıştı. "Öyle mi?"

Luhan derin nefesler alırken başını salladı. "Evet, sen DJ'sin"

Oğlan yavaşça başıyla onayladı. "Evet, bu doğru."

"Ama adını bilmiyorum."

"DJ yeterli bebeğim." Oğlan göz kırptı ve uzaklaştı.

Luhan gözlerini sıkıca kapattı. Şu an ölüp başka birisi olarak canlanmak istiyorum...