Dikiş tutmayan yaralarım vardı.
Kabuk bile bağlamadılar.
Ona kadar.
Sırtıma saplanan hançerlerin sızısı göğsüme vurdu, haykırışlarım yeri göğü inletti. Bu bir lanetti.
Parmak uçlarımda yanan şey; geçmişti. Göğsümde harlanıp alev alan şey ise; ge...
Yıldızları parlatmayı unutmayın. Paragraf yorumları da unutulmasın ballarım 🫶🏻
Merak ettiğiniz, sormak istediğiniz şeyler hakkında sizi İnstagram hesabıma bekliyorum. Alıntılar ve duyurular için takip etmeyi unutmayın. 🤍
Sınır koymuyorum ama paragraf yorumlarını doldurmayı unutmayın ❤️🩹
instagram: bordoyahayran | dildadeofficial
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Evdeki Saat, Uzunlar Sezen Aksu, Haydi Gel Benimle Ol İndila, Tourner Dans Le Vide Mabel Matiz, Kömür
18. KALBİN AYNASINDAKİ ÇATLAKLAR
⛈
Avuç içlerimde gizlenen kaderin adını artık biliyordum. Dermansız bir hastalık gibi her yerimi sarmış ve beni yenilgiye doğru itmişti. Kabul etmek gerekirse yenilmekten pişman değildim.
En büyük yenilgim o olsun, yeter. Başka bir şeye karşı yenilmek, güçsüz düşmek asla istemezdim. Mağlubiyetimi de galibiyetimi de bir tek ona karşı gösterirdim. Bunu bana yapan ondan başkası değildi. Düşüncelerimi tamamen kendine ait kılan Çakır'dı. Ve sanırım pişman değildim.
Kollarının arasından çıkmayı başardığımda uyanmaması için dua etmiştim. Bu kez sürpriz kahvaltı hazırlayayım bari. Koltuğun üstündeki sabahlığı alıp üzerime geçirdim. Kuşağını bağladıktan sonra saçlarımı dağınık bir şekilde toplayıp sessizce odadan çıktım. Merdivenlerden inerken bir şey fark ettim. Dün gece merdivenlere attığım tişört yoktu. Çakır ne ara uyanıp onları toplamıştı hiçbir fikrim yoktu.
Mutfağa girdiğimde Farah'la karşılaşmayı asla beklemiyordum. Şaşkınlıkla ona baktım. Elindeki peynir tabağını masaya bırakıp parmağına bulaşan peyniri aldı ve bana baktı. "Günaydın yengeciğim!" dedi oldukça neşeli bir sesle. Sabah sabah bu kız buraya nasıl gelmişti?
"Farah, senin ne işin var burada?" dedim şaşkın ifademi toparlarken.
"Abimden bir şey istemeye geldim. Hem anahtarı bizde unutmuş onu getireyim dedim. Kahvaltı hazırladım size. Duygu sömürüsüyle abimden isteyeceğim şeyden vazgeçtim, mükemmel bir kahvaltı hazırladım." diyerek bana göz kırptı. "Ayrıca hanımefendi, geldim bir de ortalığı topladım. Sabahlık koltukta, tişört merdivenlerde... Ayıp. Benim odama bıraktım alırsın oradan." Siktir... Farah anlamıştı.
Boğazıma kadar yandığımı hissettim. Hafifçe öksürdüm. Sinsice sırıtıp su doldurduğu bardağı bana uzattı. "Farah," dedim sadece.
"İç ablacığım iyi gelir. Benim aldıklarımın işe yarayacağını biliyordum zaten sıkıntı değil." diyerek hülyalı gözlerle başını kaldırıp tavana baktı. "Hepsi yeğenlerimin geleceği için. Sende bir yardım et Allahım." dediğinde elimin tersiyle omzuna vurdum.
