Dikiş tutmayan yaralarım vardı.
Kabuk bile bağlamadılar.
Ona kadar.
Sırtıma saplanan hançerlerin sızısı göğsüme vurdu, haykırışlarım yeri göğü inletti. Bu bir lanetti.
Parmak uçlarımda yanan şey; geçmişti. Göğsümde harlanıp alev alan şey ise; ge...
Yıldızları parlatmayı unutmayın. Paragraf yorumları da unutulmasın ballarım 🫶🏻
Sınır: 350 oy 500 yorum, paragrafları doldurmayı unutmayın lütfen Dipnot: boş yorumlar silinecek.
Profildeki yeni kitabımız Güz Yarası'nı bilmeyen varsa sizi oraya da bekliyorum. Burada birkaç kez gördüğümüz birileri <3
instagram: bordoyahayran | dildadeofficial
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sezen Aksu, Yansın İstanbul Zakkum, Seni Rastgele Sevmedim İkiye On Kala, Bütün İstanbul Biliyo İsabel Larosa, Eyes Don't Lie İsabel Larosa, Older The Weekend, Come Through Ari Abdul, Worship
21. MEY
⛈
ÇAKIR AHTER
Saatlerdir deliye döndüğüm evde karım ve annemi beklerken nihayet gelmiştiler. Sakin kalmaya çalıştım. Peşindeki korumaları bir şekilde atlatmayı başaran o iki Ahter, sağ salim eve gelmişti. Bu iyi bir şeydi evet ama ikisi de gözünü karartıp nasıl böyle bir şey yapabilirdi aklım almıyor. Sinirden kaç saattir yerimde duramıyordum.
Odadan çıkıp aşağı inerken karımın mutfağa doğru ilerlediğini gördüm. Duraksadığını fark edince adımlarımı hızlandırdım. "Diba!" diye bağırdığımda sendeledi ve gözleri kapandı. Hızla onu belinden kavrayıp kucağıma alırken annem ve babam mutfaktan çıkmıştı.
"Kızım!" dedi annem endişeyle. "Ne oldu oğlum?" Onlara bakmadan salona ilerledim.
"Ne konuştunuz siz baba? Ya da sizin konuştuğunuzu karım duydu mu?" Kucağımdaki karımı koltuğa bıraktığımda annem ve babam göz göze geldi. Tabii ki bir şeyler konuşmuştular. "Tamam, bana anlatmayın öğrenmek istemiyorum. Geçmişle ilgili ondan saklayacağım hiçbir şeyi sizden öğrenmek istemiyorum artık."
"Duymamıştır." dedi babam soğuk bir sesle. "Duyduysa bile hatırlamaz telaş yapma."
"Şu kızın yanında bir şey konuşmayın artık. Lütfen anne. Zar zor toparlanıyor zaten." dedim, karımın yüzüne gelen saçlarını önünden çekerken. Nabzı iyiydi. Sert bir soluk alarak annemin verdiği kolonyayı elime döküp kendine gelmesi için burnuna yaklaştırdım. "Hadi güzelim, aç gözlerini."
Öfkem yok olup gitmiş, yerini endişeye bırakmıştı. Onu ne zaman böyle güçsüz görsem benim canım yanıyordu. Toparlanması için uğraşıyordum fakat en ufak bir darbe bile onu parçalamaya yetiyordu. Ve bu da beni mahvetmeye yetiyordu. Siktiğimin geçmişi bir türlü karımın peşini bırakmıyordu.
