Whispers of the Ethereal Threads

CHAPTER 14

Ipinulupot ko ang mga braso sa leeg nya. Mapupungay ang matang bahagya akong napanguso habang nakatingin sa kaniya.

Nakatitig lamang ito sa akin, hindi nantataboy. Mabuti naman.

I'm already very comfortable with his expressions. I've seen him smile. I'm looking forward to seeing how he gets angry, since he's always calm and often aloof.

Makes me wonder... what it will be like when he becomes sweet with me. I get butterflies just thinking about it.

"You have no choice but to agree," mahina kong saad sa kanya.

"Nobody gets to dictate my decisions... milady," matigas at mahina nitong sagot sa akin. Inilibot nito ang paningin sa mukha ko bago ibinalik sa mata ko. Ngumisi pa sya nang maliit na halos hindi mahahalata.

Matamis akong ngumiti sa kanya, hinigpitan ko ang hawak sa leeg nito kaya naman mas lalong naglapit ang katawan namin.

"You'll agree or I'll make you suffer," malambing kong usal sa kanya. Inihilig ko ang ulo sa balikat nito.

Kanina ko pang nararamdamang papikit-pikit na ako. Namimigat ang mga mata, inaantok na.

Gumagalaw pa rin nang mahina ang buhok ko. Ito ang unang pagkakataon na na-encounter ito. Para silang hindi kalmado.

I felt the vibration of his body. He chuckled softly, which made the surroundings even quieter.

"Make me suffer, then," bulong nito sa tenga ko na halos nakapagtindig ng balahibo ko.

Mas humigpit ang kapit ko sa kanya at mas binaon ang mukha sa balikat nito. Amoy na amoy ko ang napakabangong amoy nya.

Bahagya akong umiling, alam kong ramdam nya iyon.

"I need a word. You're my fiancée now," bulong ko pa rito. Mas nararamdaman ko ang antok sa posisyon namin, sobrang sarap din sa pakiramdam na yakap sya.

I like being alone, but I knew he was different because, for the first time ever, I felt otherwise. I wanted someone else's company more than my own.

Inalis ko ang pagkakasubsob ng mukha mula sa balikat nya habang nakapulupot pa rin ang kamay sa leeg nito. Nagtama kaagad ang paningin namin na nakapagpakabog nang malakas sa dibdib ko.

He's so handsome.

"Greetings! I am Princess Izahaia Neyashvi Silvjourne of the Silvjourne Kingdom. May I have the pleasure of knowing your name?" matamis ang ngiti kong ani sa lalaking hindi iniiwas ang paningin sa akin. Nilalabanan nya ang titig ko, napakurap lamang nang mabanggit ko na ang pangalan ko.

"Perhaps you're a prince? You do look like one. However, whether you're a prince or not doesn't matter to me," nakangiting dagdag ko pa rito.

Matagal syang nakatingin lamang sa akin. Sinulyapan nya pa ang sumasayaw na buhok ko pagkatapos ay walang imik na pinagmasdan ang mukha ko. Tila kinakabisado lahat ng detalye rito.

"Yshid," maikling saad nito sa mahabang katahimikan. Pabulong iyon habang seryoso ang matang animo'y tumatagos sa aking kaluluwa.

Masaya akong tumango-tango. Hindi ako makapaniwalang magsasabi nga sya ng pangalan. Nagbibiro lamang ako ngunit may parte sa aking umaasang sasabihin nya.

I should celebrate this.

Lying or not, he still gave me his name or maybe his nickname. He's very secretive. I'm just lucky about that. I'm thrilled at the thought that I might be the only woman he has ever shared such things with.

My cheeks suddenly flushed, which is noticeable due to my pale complexion. Luckily, the light from the moon is falling on his face, not mine.

Yshid...