Unicode;
အိမ်ပြင်ပြီးသွားတဲ့အခါ နဂိုက ဟောင်းနွမ်းနွမ်းအိမ်လေးက နေချင်စဖွယ်ဖြစ်သွားသားပဲ...
အဖြူရောင်နဲ့ အစိမ်းဖျော့ရောင်ချယ်မှုန်းထားတဲ့နံရံတွေဟာ သစ်လွင်တဲ့ပုံစံလေးဖြစ်သွားပြီး ခြံစည်းရိုးကလည်း အဖြူရောင်ဆေးအသစ်သုတ်ထားတယ်။
ပြောင်းလာစက ဖြစ်သလိုနေခဲ့ရပေမဲ့ ပါးနဲ့မားက အိမ်ပြင်ပြီး သူ့အခန်းကိုပြလိုက်တဲ့အချိန်မှာတော့ဟတ်ထုလေးနည်းနည်းထိသွားပါတယ်။
တစ်ခန်းလုံးဟာ သူ့အကြိုက် အစိမ်းရောင်တွေနဲ့ အလှဆင်ထားပေးတာဖြစ်ပြီး အရင်အိမ်ကထက် အများကြီးကျယ်တဲ့အခန်းဖြစ်နေတာမို့ ...
"ဘယ်လိုလဲ... ကြိုက်ရဲ့လား..."
မဆိုးပါဘူး... ပါးက တော်သားပဲ... အမြင်ရှိတယ်။
ရော့ .. တစ်မှတ်ယူ..
ဆိုပေမဲ့...
"ပါးက ဒီမှာ တစ်သက်လုံးနေမလို့လား"
ပါးနဲ့မားက တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် ကြည့်တယ်။
အင်း... သူ့မိဘတွေက တစ်ခုခုပဲ...
သူက ဆယ့်တစ်နှစ်ပဲရှိသေးပေမဲ့ သိတာတွေ အများကြီး ရှိလာပြီလေ....
မားက သူ့ရှေ့ဒူးကွေးကာ ထိုင်ချလိုက်ပြီး..
"ပါးတို့ မားတို့နဲ့ သားက ဒီမှာပဲ အကြာကြီးနေဖြစ်တော့မှာ.... ပါး အလုပ်နေရာပြောင်းရရင်တောင် မားတို့က ဒီမှာပဲနေခဲ့ပြီး အခြေချဖို့ ဆုံးဖြတ်ထားတယ်"
"ပါး အလုပ်ထပ်ပြောင်းရင်တောင် သားနဲ့မားက လိုက်ပြောင်းစရာ မလိုတော့ဘူးပေါ့..."
"ဟုတ်တယ်... မားတို့ ဒီမှာပဲ အမြဲနေတော့မှာ..."
ဘာရယ်မဟုတ် အရှေ့မျက်စောင်းထိုးအိမ်ဘက်ကို လှမ်းကြည့်မိလိုက်တယ်။
"သား.. အဆင်ပြေတယ်မလားဟင်.."
"ပြေ...ပါတယ်"
သူ မချိတင်ကဲ ပြုံးပြလိုက်တယ်။
မပြေလို့လည်းမရဘူးလေ...
မပြေဘူးဆိုရင် လမ်းပေါ်ထွက်နေစရာပဲရှိတယ်။
လမ်းပေါ်မှမနေနိုင်တာ...
ဒီမိဘရဲ့သားဖြစ်မှတော့ ထားရာနေရမှာပေါ့...
သူ့အခန်းက အိမ်အပေါ်ထပ်မှာဆိုတော့ သူ့အခန်းပြတင်းပေါက်ကနေကြည့်လိုက်ရင် ရှောင်းကျန့်ရဲ့အိမ်ကို တန်းနေအောင်မြင်ရတယ်...
ရှောင်ကျန့်အကိုကြီးရဲ့အခန်းကိုရောပဲ...
