Alfa'nın Küçüğü

7. Bölüm

Kurdum benden heyecanlıydı kokusunu alamasakta eşimizin burda bir yerde olduğunu hissediyorduk dakikalarca çatırtı duyduğumuz yerde ondan bir iz aradık ama onu bir türlü bulamıyorduk

Kurdumun heyecanını en derinden hissediyordum birazdan eşine kavuşacaktı ve bu onu çok mutlu ediyordu bende onunla aynı mutluluğu paylaşıyordum

Biraz uzaktan tekrar uluma sesi yükselince kurdum hipnoz olmuş şekilde yerini bana bıraktı bu durum ikimizi de şaşırttı şimdi neden insan halime dönmüştüm

Çıplak olmaktan utansamda o benim eşim olacaktı o yüzden çıplak şekilde sesin geldiği yöne doğru yürümeye başladım orda olduğunu hissettiğim kurdu bir türlü bulamıyordum

2 saat kadar sonra

Onun varlığını hissettiğim her yerde onu aradım başta tebessümle süslenen dudaklarım zamanla asıldı bağırıp konuşamadığım için üzüntü mü çalılardan çıkarmaya başladım

İçimden lanet olsun diyerek koşmaya başladım önüme çıkan otlara, çalılara sürtünerek bilmediğim bir yere koşuyordum ayağımda acı hissedince durdum olduğum yere sinerek ıslanmış gözlerimden akan yaşların boynumdan aşağıya kaybolana kadar gidişini hissettim

Kaç dakika o şekilde ağladığımı bilmiyorum ama ayağa kalkıp ayağıma dolanan çalıya tüm gücümle asıldım koparamadıkça hırslandım ellerimi çalıdan çekip ayağımı kurtarmaya çalıştım

Kurdum daha fazla acıma göz yummayarak yerimi aldı onun acısı da benden az değildi saatlerce koşup stres attı sabaha doğru sürü evinin önüne geldik

"Üzgünüm Betsy her şey için çok üzgünüm"

Kurdumun konuşmasına müsaade etmeden dönüştüm ve hızlı adımlarla odama geçtim
Neyse ki kylaa uyuyordu kendime kıyafet alıp odadan çıktım

Katımızda bulunan banyoya girip soğuk suyun altına girdim ilk başta irkilsemde sonradan suyun soğukluğuna alıştım
Duşumu alınca suyu kapatıp kurulandım ve üzerime kıyafetimi geçirdim çalışma saatim gelmişti

Benim tek işe yaradığım alan buydu

Fazlaca gözyaşı akıttığım için artık tek damla yaş akmıyordu gözlerimden
Sürü evinden çıkarak Alfa'nın evine doğru yürümeye başladım evinin önüne gelince kapıyı açıp direk mutfağa yöneldim

Eve girerken tuhaf hissettim sanki buraya aitmişim gibi içime bir his doğdu
Ama ben kim Alfa Wilton kimdi değil mi?
Düşüncelerimin saçmalığına alayla gülerek kahvaltıyı hazırlamaya başladım

Yine izlendiğim hissine kapılsamda dönüp bakmadım çok meraklıysa kıçımı izleyebilirdi
Kahvaltı hazır olunca yavaşça masayı hazırladım
Alfa gelip oturunca yüzüne hiç bakmadan sıcak çayını doldurdum

Bir süre yemek yeme sesi gelmeyince kaşlarım çatıldı ve bakışlarımı yerden alıp alfaya baktım
Bana baktığını görünce çatılan kaşlarım daha da çatıldı
Bu adam neden tuhaf tuhaf bana bakıyordu bir hatam mı olmuştu

Bir süre sonra bakışlarını ilk o çekti ben hâlâ şaşkınlığı üzerimden atamadığım için ona bakmaya devam ettim
Önünde ki yemeği bitirince tekrar bana baktı dakikalarca yüzümü izlemesi tuhaftı

Dünden bugüne acaba ne değişmişti?

Gözlerinde anlamlandıramadığım duygular görüyordum
Belli ki bir şeyler onu da üzmüştü

Yavaşça mutfaktan ayrılışını izledim beni şaşkınlığımla baş başa bırakıp evden ayrılmıştı

Hızla mutfağı toparlayıp sinirle alt katta ki odaların hepsini elden geçirdim en son merdivenleri üst kata kadar silip orda bulunan tek odanın kapısına baktım aman bana ne diye düşünerek yanaklarımı şişirdim ve paspasımla alt kata indim

Yemekler hazır olunca biraz oturdum kapı sesi duyunca yavaşça ayağa kalktım bu akşam ilk defa eve erken gelmişti
Yemekler sıcak olduğu için hemen masayı kurdum

Alfa'nın bakışlarını üzerimde hissediyordum ama bu durum canımı sıkmaya başlamıştı eskisi gibi neden görmezden gelmiyordu beni
Bir süre ayakta durduktan sonra sandalyesine oturdu

Yemeğini bitirince ayağa kalktı

"Ellerine sağlık" diyince kaşlarım havalandı kenarda olan bakışlarımı yüzüne diktim bir süre birbirimize baktıktan sonra mutfaktan ayrıldı

Kafamda ki sorularla bulaşıkları topladım
Alfa'nın kafasına acaba taş mı düşmüştü neden bir anda sanki eşsiz bir tabloyu izler gibi bana bakıyordu

Mutfakta işim bitince oturma odasına geçtim kapıdan girer girmez bakışları gözlerimi buldu
Bakışlarından kurtulmak için ellerimi önümde birleştirip beklemeye başladım

"Çıkabilirsin" demesiyle saygılarımı sunarak arkamı döndüm ve yürümeye başladım

Kapıdan çıkınca yine irkildim bir kaç dakika yürüdükten sonra izleniyorum hissiyle dönüp arkama baktım ama kimse yoktu sanırım sonunda kafayı da yemiştim