22. Bölüm

7.4K 367 59
                                    

"Hey dilsiz bugün Alfa yanında yok sanırım"

Zaten alışkın olduğum sözler için dönüp arkama bakma gereği duymadım
Yoluma devam ederken kolumdan tutulup savrulmam aynı zamanda oldu

Ruby sinirle yüzüme baktı bakışlarım kolumda ki eline kayınca elini çekip toz siler gibi silip yüzünde yan sırıtışla bizi izleyen kızların yanına gitti

"Sen kim oluyorsun da beni görmezden geliyorsun hizmetçi parçası"

Boş bakışlarımı yüzüne çevirip tek kaşımı kaldırdım

"Ben bu sürünün ikinci en önemli adamının kız kardeşiyim bana saygı duyacaksın"

Sanırım konuşuyor olabilseydim abisinin başarısıyla övünmemesi gerektiğini söylerdim ama bu şımarık kız için ona bile değmezdi
Bakışları mı yere çevirip defolup gitmesini umdum

"Heyy" diye tekrar yüksek sesle bağırınca yüzümü buruşturdum

Ne kendimi savunabilecek özgüvene sahiptim ne de birinden yardım isteyecek kadar cesur

Tekrar Ruby'nin yüzüne bakınca memnun olmuş şekilde bir ifadeyle gülümsedi
Gençti güzeldi uğraşacak başka bir işi yok muydu
Benim gibi engeli olan bir kızla uğraşmak ona ne kazandırıyordu

Tabi ya üstünlük göstergesi değil mi birini aşağılayıp kendini yükseltmeye çalışmak
Ruby'nin yüzüne bakıp kenara geçtim elimle gitmesini işaret ettim

O gitmek yerine hızla yanıma gelip koluma yapışmaya çalıştı çevik bir hareketle tutuşundan kurtuldum kesinlikle sorun istemiyordum ama Ruby bunun tam tersi için uğraşıyordu

Ruby sinirle bir soluk bırakıp tekrar hamle yaptı
Yüksek sesle duyulan hırlama ile herkes olduğu yerde kaldı
Ruby'nin eli yine kolumdaydı ama korkuyla hızla çekmişti

Wilton bize doğru toprağı eze eze sert adımlarla geliyordu
Ruby korkuyla bir kaç adım geriye çekildi
Wilton Ruby'ye doğru yürümeye devam ederken onu kolundan yakaladım çünkü bu işin sonu iyi görünmüyordu

Wilton'u durdurmazsam eminim ki Ruby'ye zarar verecekti belki de onu öldürecekti sinirli olduğunu alıp verdiği derin nefeslerden anlayabiliyordum
Wilton bir süre daha sinirle nefes alıp verdi

Bir anda yüzünü boynuma bastırınca gözlerim şaşkınlıkla büyüdü
Derin derin nefes alıp verdi şu an şaşkınlıktan ne yapacağımı bilemiyordum
Elimi omuzuna koyup biraz sıvazladım

Wilton'un nefesleri normale dönünce boynuma bir öpücük kondurup boynumdan ayrıldı
Önce benim gözlerime baktı ardından dönüp bizi şaşkınlıkla izleyen gruba baktı

Elimi kolundan çekmiyordum çünkü kimsenin benim yüzümden zarar görmesini istemiyordum konuşamayan bir insanla dalga geçmek beni değil onu küçük düşürüyordu ve sanırım bu duruma alışmıştım artık umursamıyordum

"Bir daha Leya'ya saygısızlık yaptığınızı duyarsam bağışlamam demiştim değil mi"

"Ama Alfa"

"Kes" diye kükreyen Wilton ile hepimiz irkildik

"Abine mi güveniyorsun Ruby ben olsam güvenmem o benim Betam olabilir ama...

Wilton tekrar bana dönüp ben daha ne olduğunu anlayamadan bir eliyle ensemi kavradı ve dudaklarıma yapıştı
Bugün beni kaç kez daha şaşırtacaktı bilmiyorum ama iyice şaşkoloza bağlamıştım

Aman dedim eşim değil mi bende dudaklarına yumuldum ben öptükçe o hırladı sonra aklıma izleyiciler gelince utançla Wilton dan ayrıldım
Wilton gözlerime bakıp hafif gülümsedi bende utançla başımı yere eğdim şu an yanaklarım yanıyordu

"İşte gördüğünüz gibi o benim eşim yani benden sonra sürüde ki en önemli kişi Luna'nıza  yapılan ber hata bizzat alfaya yapılan hatadır ve siz üçünüzün cezasını bizzat Betam'a ileteceğim yarın sabah erken kalkmaya hazırlanın"

Sesinin sert tonuna mı şaşırayım yoksa bir anda luna olarak tanıtmasına mı bilemedim ama Luna'ydım bunu saklamaya gerek yoktu
Madem beni lunası olarak kabul ediyordu bende onun lunası olup sürüye her türlü desteği verirdim

Wilton kolunda olan elimi çözüp avucunun içine aldı ve benimle birlikte yürümeye başladı
Ruby ve çetesine hiç bakmadan Wilton'un beni sürüklemesine izin verdim
Aramızda olan kıvılcımlar tüm vücudumu uyuşturuyordu

Leya'nın iç sesi 'karşımda bir biscolata erkeği' ☺️



Arkadaşlar uzun bölüm istemeyin lütfen uzun bölüm yazamıyorum hem iki çocukla olmuyor hem bende sıkılıyorum
Siz bir iki dakika da okuyorsunuz ama benim saatlerimi alıyor yazmak bazen defalarca kalkıp tekrar oturuyorum bir bölümü bitirmek için
Lütfen anlayışlı olalım bide okul başladı😉

Sizi seviyorum ve üzmek istemiyorum ❤️❤️❤️

Alfa'nın Küçüğü Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin