Szkarłatna Ninja

4.2 Początki

Dotarli do ich aktualnego klasztoru bez większych przeszkód. Via co jakiś czas sprawdzała stan zdrowia Wu. Starzec po jakimś czasie zaczął protestować, ale Lloyd mu nie odpuszczał.

- Daj spokój wujku, martwimy się o ciebie- westchnął młody Garmadon, gdy Via chciała sprawdzić stan mistrza ostatni raz.

Wu siedział w fotelu w swoim pokoju. Był zmęczony, co widzieli na pierwszy rzut oka. Misako zaparzyła mu jego ulubioną herbatę.

- Ale ostatni raz- zastrzegł starzec.

Via skinęła mu głową. Przy pomocy swojej mocy żywiołu przeskanowała jego organizm.

- Bez zmian. Podwyższone tętno. Serce cały czas bije szybciej, ale większych szkód nie ma- oznajmiła.

- No dobra mistrzu... Wypił mistrz herbatkę, możemy wreszcie pogadać?- zapytał Cole.

- Czekam na wasze pytania...

Ropoczął się chaos. Ninja zaczęli obrzucać go wszystkimi pytaniami, które cisnęły im się na usta.

- Z kim walczyłeś w klasztorze?

- To ten Acronix?

- Ten z obrazu?

- Jeden z tych bliźniaków?

- A może to był Krux?

- Przybył z przyszłości?

- Jak manipuluje czasem?

- Może jest z przeszłości?

- Co to była za broń?- wtrąciła się Via.

- Kto mi znowu zjadł budyń?- zapytał Jay, przez co wszyscy spojrzeli na niego w niemałym szoku- No co? Mistrz Wu czekał na nasze pytania. Specjalnie podpisałem! To, że się przeprowadziliśmy nie znaczy, że zmieniły się zasady. Czy to jasne?!- podskoczył w miejscu głośno tupiąc- Dobra, wybaczcie- westchnął, gdy nikt nie zareagował na jego wybuch.- Koleżka z klasztoru. O co tu chodzi?- spojrzał na Wu.

- Żebyście wszystko pojęli zacznę od wprowadzenia. Przed czterdziestu laty, tuż po zakończeniu wojen z Wężonami... Jak wiecie, walczyliśmy dzielnie, ale wrogowie byli silni, nasze moce nie wystarczały. Udało nam się ich w końcu pokonać z pomocą Świętego Fletu. Przywódcy zostali wygnani, a w Ninjago zapanował pokój. Wszystko dzięki nam. Garmadonowi, mistrzowi dymu...- Kai i Via spojrzeli po sobie znacząco- metalu, cienia, ognia, mistrzyni wody i mistrzyni błyskawic. Było jeszcze dwóch mistrzów czasu i jedna mistrzyni krwi...

- Chwila, chwila- wtrąciła się Via- Moja mama nie mieszała się w bitwy i wojny. Tata mówił, że odcięła się od tego na rzecz rodziny.

- Tak, ale twoja babcia to już trochę inna historia- westchnął Wu.- Była uosobieniem tego, czego sama się teraz boisz. A nawet jej nie widziałaś.

Kai spojrzał na Vię, która automatycznie zbladła. Nikt prócz samej Randivii nie wiedział o co konkretnie chodzi. Tylko ona widziała odbicie swojej przyszłości w lodowym labiryncie, gdy poszukiwali grobu pierwszego mistrza spinjitzu. Tylko ona wiedziała, że jej przyszłość cały czas jest zmienna. Ale Garmadon zapewnił ją, że zeszła na dobrą drogę i jej przyszłość ma się dobrze.

Zapadła chwila ciszy, którą przerwał Cole.

- Czyli ten gość z klasztoru to jest prawdziwy i oryginalny Acronix? Mistrz czasu?

- Nie. Acronix był mistrzem czasu. Był, podkreślam. Jak jego brat Krux. Wspólnymi siłami wywalczyliśmy pokój, a oni zdradzili mnie, Garmadona i naszych przyjaciół. Uznali, że ich moc jest nadrzędna i najpotężniejsza. Wyobrazili sobie, że mogą przejąć władzę w Ninjago- wyjaśnił Wu.