Vicdan azabı en ağır imtihandır insanın kalbine nüfuz eden.Gecesi gündüzüne karışır bitirmez,muhakameler son bulmaz kavgalar birbirine karışır,merhamet bile hafif kalır yanında ağırlığı üstüne çıkabilmeye cesaret edemez...mum gibi eriyip bitmeni sağlar yıllar içerisinde.
Ve hiç kimse tekrardan gün yüzüne çıkabilecek oluşunu düşünmez,gömülü olduğunu sanar her karanlık sırrın,ve yanılıp yüz yüze geldiğinde yine kaçmak için yollar arar...insan oğlu hep kaçar.
Kavgadan kaçar,gerçeklerden kaçar,mutsuzluktan kaçar,mutluluktan bile kaçar çünkü yine kötü bir şeyin altından çıkacağını düşünür,çileden kaçar...dedim ya insanoğlu hep kaçar,mahşer gününde yakalanacağı âna kadar.
.
.
Aydanın keskin kahkahası etrafı sarar hepsinin şok etkisi altındaki bakışlarına ciddi olup olmadıklarını sorgulayan gözlerle bakar,inanamamış gibi ellerini sallar etrafında dönerek.
Kemalin kaşları çatılır şok içindedir herkesten dahada şaşkındır yerinde duramıyordur ne yapacağını şaşırmıştır.
Kemal;
"İkinci eşmi,çocuk öldürmekmi bu ne demek!? ne demek oluyor bu!"
Serkan sinirden gülüyordur bilmem anlamında ellerini açarak kafasını hareket ettirir.
Serkan;
"Onun için burdayız her şeyi açık açık tüm pürüzsüzlüğüyle bilmek için!"
Eda duruşunu dikleştirerek sadece dinler aralarındaki muhabbeti,Aydana karşı herhangi bir savunma girişiminde bulunmaz.
Kemal elindeki çatalı sıkıyordur öfkesi içine yayıldıkça dahada yerinde duramıyordur
Serkan;
"Hadi sorsana eşine,sen beni nasıl kandırırsın benimle severek evlenmedinmi beni en hassas noktam babalık yerimden nasıl vurursun yalan yaparsın diye sorsana,hadi bak sahne sizin nasıl beni ayakta uyuttun yalanlarınla diye sor hadi!"
Serhan Kemale ikna edici bir gayretle yükseliyordur ciddidir ama aynı zamanda keyfi yerindedir.
Aydan;
"Serkan! iyice saçmaladın sus artık! her kimden duyduysan bunları hepsi yalan düzmece!"
Serkan;
"İnkar edeceksin güzel,eğlenceli ama bir yerden sonra tıkanacak çünkü ben gerçekleri öğrenmeden bu evden çıkmayacağım"
