TEYH (+18)

12. bölüm VEDA

Lütfen oy verip yorum yapın🥹🥹

"güzel sevgilim, nazlı yarim. Bugün senin uyanamadığın kaçıncı gün artık bilmiyorum. Tek bildiğim saatler günler gibi, günler asırlar gibi geliyor, sensizlikten.

Senin için kafayı yediğim onuncu gün. Sen hala uykuda, ben hâlâ perişan...

Silahı alıp kalbine dayadığın an, dedim ki keşke benim başıma dayasaydı da kendine zarar vermese... Ama sen kendine zarar verdin. Sen bize zarar verdin... Sen bana zarar verdin...

Sana kızgın değilim, ama kırgınım meleğim. Öylece içine attığın dertlerini bana anlatamadığın sana kırgınım.

Yükünü tek başına kaldırmakta inat ettiğin için sana kırgınım...

Bizi, sensiz bırakmak istediğin için sana kırgınım... Uyuyamamak bile artık beni etkilemiyor.

Elimde ki sigara kutusu, kaçıncı sigaram saymadım.

Sigaramı saymaya mecalim yokken sensiz geçen her bir dakikayı hesaplıyorum. On gün, 240 saat, 14, 400 dakika.

Ve bana bir asır gibi gelmesi kesinlikle onayımda değildir.

Sensizlik.

Artık tenine değen iğneleri kıskanmaya başladım, benden çok sana değdiği için.

Kanına karışan serumları kıskanmaya başladım, benden çok sana bulandığı için.

Bunlar hep sensizlikten, yanlış anlama. Ben bipolar ve ya şizofreni değilim. Bunlar hep sensizlikten.

Haddime değil, ama kıskanıyorum. Seni kendimden bile kıskanıyorum. Çünkü sen eşsiz bir parçasın.

Bazen yaşadıklarımın rüya olmasını istiyorum. Ama sonra seni hatırlıyorum -hiç aklımdan çıkmıyorsun- ben onsuz bir rüyayı ne yapayım diyorum, tekrar uyanıyorum.

Beraber geçirdiğim şu zaman diliminde seni öyle benimsemişim ki şuan kendimi uzay boşluğundan bile daha boş bir yerde hissediyorum, sensiz kalbim bile atmak istemiyor.

"Seni seviyorum sevgilim." Dediğimde gülümsemeni alıp saklayasım var, kimse görmesin kimse bilmesin diye. Bir bana özel olmanı istiyorum. Bir ben göreyim her bir güzelliğini istiyorum. Seni kendi içimde kurduğum çiçek bahçesinde yeşertmek istiyorum.

Seni benden alan bu dünya utansın, bu sevgimi görmeyip seni benden almaya çalışan kader utansın. Ben sensizliğe alışmadan uyan sevgilim.

Yoksa dünya benim öfkemle karşılaşmaya hiç hazır değil.

Ben de sensizliğe alışmaya hazır değilim. Kanlı gözlerim bilir ki, seni sevmek dünyanın en güzel şeyi. Seni bilmek, seni hissetmek dünyanın en paha biçilmez hissi.

Ben sensizliğe alışmadan uyan sevgilim.

Yoksa dünya benim öfkemle karşılaşmaya hiç hazır değil."

Adımlarım mıydı ağırlaşan, yoksa bedenimin içinde saklı kalıp ölmeye yüz tutmuş olan ruhum muydu ağırlaşan? Tek sığındığım küçücük bir pencere. Sonuna kadar çekilmiş storların ardında kalan küçücük bir beden. On gündür sesini duymadığım, nefesini işitmediğim, nabzını  hissetmediğim kadınla aramıza giren şu perde... Ah insan olsaydın çoktan çekip vurmuştum seni. Ah nefes olsan çoktan kesmiştim seni. Lan dünyanın sonu senin yüzünden gelecek olsa bile yok ederdim seni. Ama sadece bir bez parçasından ibaretsin. Sevdiğimi benden saklamaya cüret eden bir bez parçası.