LOOKING FOR MY SOULMATE (On-going)

Chapter Thirty Three

Francis’s  POV

Nandito ako ngayon sa kwarto ko at nasa 12:39pm na ng hating gabi. Abala ako ngayon sa kini-compose kong kanta.

Nalalapit na kasi ‘yung araw ng comeback debut ng banda naming tatlo nila Froilan at Franlin.

Ang comeback debut na tinutukoy ko ay hindi muna namin ipapaalam sa social media dahil ‘yung consert na gagawin namin ay magaganap gymnasium ng school.

Masaya ako na unti-unti ko nang na iisasakatuparan lahat ng mga plano ko. Dalawampu't Dalawang taon ako nanahimik pero ito na ang panahon para mag-ingay ako.

Para ipaalam sa buong mundo na hindi pa talaga patay si Kikz Einstein at para gulatin ang buong pamilya ko na buhay pa ako.

{A/N: Ako po mismo ang nag compose ng song na ''to pero hanggang ngayon ay hindi pa ito tapos}

BACK TO REALITY.

“Gusto ko lang naman ay
Mabuhay ng masaya
At gusto ko ng makawala sa
Bangungot na ito dahil gutos ko
Naman ay lumaya na.

Pero bakit ganon maraming
Hadlang para lang ako'y sumaya.
Wala na ba akong karapatan na lumaya pa.. Hah...”

Kanta ko sa bridge ng kanta habang tumitipa ng gitara nang bigla na lang pumasok si Alice. Ang na paka ganda kong asawa.

Hay nako! Sabi na nga ba e, kapag bumalik ang kakisigan ko ay lagi na siyang maglalaway sa akin.

Mga tatlong buwan na kasi akong nagpapayat at panay sa gym para paghandaan ang comeback debut ko.

Dahil supportive ang dalawa kong bestfriend ay napa balis ang pagpapayat ko kaya nga wala na akong taba at puro muscle at biceps at bumalik na rin ang abs ko. Sa ngayon apat pa lang ito pero pagbubutihan  ko pa para mag-anim na.

“Ito na ang coffee with Tea mo. Mahal.” bungad nito sa akin.

“Ipatong mo na lang d'yan sa table.” sagot ko sa kan'ya.

Agad itong umupo sa hita ko at ipinagpatuloy ko na ang na udlot kong pagkanta sa chorus kanina.

“🎶Kalayaan lang naman ang gusto ko
Pero bakit pinagkakait sa akin ito
Ano bang naging kasalanan ko at dinadanas ko ito.

Masama bang maging masaya sa Ginawa kong mundo dahil gusto kong Mabago ang kinalakihan kong pekeng mundo.

Hindi ba pwedeng maging masaya na Lang at wala ng gulo
Kalayaan lang naman hinihingi ko pero bakit hindi ko makamit ito... Ohh🎶”

“Tagos na tagos naman ‘yang kantang isinulat mo, baka kapag na released niyo na ‘yan ay maraming umiyak at maraming makarelate niyan.” sabi sa akin ni Alice nang matapos ko kantahin ang chorus.

“Edi maganda para sumikat agad!” may pagka huskie kong sambit.

Agad akong nitong kinapitan sa batok.

“Basta. Lagi mong tandaan na nandito lang ako, kami ng mga anak natin para suportahan ka sa laban mo. Maliwanag!” naka ngiting sambit nito sa akin.

“Opo. Master!” naka ngiting sambit ko.

Agad ko itong hinalikan nang mabilis sa labi.

“Alam mo...” sambit nito habang hinihimas ang magkabilaang biceps ko sa balikat.