Unicode...
စည်းတစ်ဖက်ကမ်းလွန်သော်
Part - 13
" သမီး... ဘာမှရှက်စရာမဟုတ်ဘူးနော
သမီးကိုကိုက သမီးကိုလက်ထပ်မှာပါ"
" ဘာကိုကိုလဲ...လူယုတ်မာကောင်...
မုန်းတယ်...ရှင့်ကိုအရမ်းမုန်းတယ်...
သေလောက်အောင်ကိုမုန်းတာ..."
အော်အော်ငိုပြီးသူမ ပြောနေတော့သည်...
လှိုင်းသည် သူ့ကိုသူလဲရှက်မိ၍ ထိုအခန်းထဲမှထွက်သွားလေတော့သည်...
ညနေပိုင်းသို့ရောက်သော် ဒေါ်ပုလဲသည်
စားသောက်ဖွယ်ရာများကိုပြင်ဆင်ပြီး...ခအခန်း
သို့ဝင်လာလေသည်...
" သမီး ခ...ထမင်းစားရအောင်ကွယ်..."
ထူးသံမကြားသောကြောင့် ဒေါ်ပုလဲစိတ်ပူသွားလေသည်...အခန်းထဲဝင်ကြည့်သော် ခသည်
ဒူးပေါ်မေးလေးတင်ကာ ငိုထားနေလေသည်...
မျက်လုံးများ ဖောင်းအစ်နေတော့
" သမီး ခ လေး မငိုနဲ့တော့လေး...
သမီးငိုနေလို့ အခုဖြစ်သွားတဲ့အရာအားလုံး
အသစ်ပြန်ဖြစ်သွားမယ်လို့ထင်နေလား..."
" မေမေ ခ ကိုလွှတ်ထားပေးပါ...
ခ တစ်ယောက်တည်းဘဲ နေချင်တယ်...
ခ လေး ဒီအမည်းစက်ကြီးကို ပျောက်ကွယ်
သွားစေချင်တယ်...ခသေချင်တယ်မေမေ"
" အိုး...ဘယ်လိုတွေပြောနေတာလဲ သမီးရယ်
တာဝန်မယူတတ်တဲ့ယောက်ျားဆိုရင်တစ်မျိုး
ပေါ့ အခု လှိုင်းက တာဝန်ယူမယ်ပြောတယ်
လေးစိတ်မပူပါနဲ့သမီးရယ်..."
" မေမေ ခက အခုမှ ၂၀ စွန်းစွန်းလေးရှိ
သေးတာ ပြီးတော့ ကျောင်းနေနေတဲ့
ကျောင်းသူတစ်ယောက် ခ မှာအိပ်မက်တွေ
ရှိတယ်မေမေရဲ့ ခဘဝကို အမြင့်ကြီးပြန်သန်း
ချင်သေးတယ်...ဒါမဲ့ ခရလိုက်တာတွေက
ဘာတစ်ခုမှအကောင်းမရှိဘူး...မေမေစဥ်းစား
ကြည့် အချစ်ဆိုတာကိုလဲ ခနားမလည်ဘူး...
ပြီးတော့ သူ့အငြိုးတွေကြောင့် ခဘဝကစုတ်
ပြတ်သတ်သွားပြီးမေမေ...ဒါကြောင့် ခ ဒီ
လောကကြီးကိုစိတ်ကုန်နေပြီး..."
" သမီးရယ်...အ့လိုတွေလုပ်တော့ရော
ဘာထူးမှာလဲ...ပြီးတော့ ကိုလွင်သစ်
ကျေးဇူးတွေလဲရှိသေးတယ်လေး..."
