Unicode...
စည်းတစ်ဖက်ကမ်းလွန်သော်
Part -6
ထက်မြတ်အလျင်လိုကာ မိုးမြင့်ထက်ဆီ သွားလေသည်...
" အမတော့ ငါ့ကိုကောတော့မှာဘဲ...ဟူး"
ထက်မြတ် မိုးမြင့်ထက်ဆီရောက်သော်...
" အစ်မ ဟဲဟဲ..."
" ခေါ်ထားတာ ကြာပြီး ဒီလောက်
နောက်ကျရလား..."
" သိတယ်မလား အစ်မမောင်လေး
ကျွန်တော်က လူမှုတာဝန်သိတတ်တယ်လေး"
" အေအေ ပြောစမ်းပါဦး ဘာတွေကို
သိတတ်နေတာလဲ"
" လမ်းမှာ ကောင်မလေးတစ်ယောက်
အကူညီလိုလို့ ဝင်ကူညီလိုက်တာ..."
" ဟိုက နင့်ကို အီစီကလီတွေမလုပ်ဘူးလား"
" ဘယ်ကသာ အရမ်းကို ရှေးစံတဲ့
ကောင်မလေး စွာလိုက်တာလဲ
လွန်ရော..."
" အဲ့တာတောင်ကူညီလိုက်သေးတာလား..."
" သူမက ချစ်ဖို့ကောင်းတယ်လေး..."
" တဏှာရူးကောင်...အဲ့ဒါကြောင့်
ကို့အစ်မကို စောင့်ခိုင်းထားတယ်ပေါ့..."
" အဲ့လိုမဟုတ်ပါဘူး လူမှုတာဝန်ကို
သိတတ်နေလို့ပါဆို..."
" ဒါနဲ့ လှိုင်းလာမကြိုဘူးလား...
သူပြောတော့ လာကြိုမလို့ဆို
ဒါကြောင့် ကျွန်မလာတာ"
" လာကြိုပါတယ်...%%$%$^&"
ဖြစ်ကြောင်းကုန်စင်ကို ထက်ပြောပြလိုက်သည်...
" အစ်မလဲ ဟုတ်သားဘဲ ကျွန်တော့်
သူငယ်ချင်းက သစ္စာရှိရှိနဲ့အစ်မကို
၆နှစ်လုံးလုံးစောင့်နေခဲ့တာလေး..."
" ဟဲ့ငါကမှ သူ့ကိုချစ်လို့မှမရတာ...
ငါ့မျက်စိအောက်ကနေကြီးလာတဲ့
ကလေးကို ငါကဘယ်စိတ်နဲ့ချစ်ရမှာလဲ
ငါ့မောင်လေးလိုဘဲ ငါချစ်တာပေါ့..."
" အဲ့တာနဲ့ လှိုင်းက အစ်မကိုထားခဲ့ပြီး
ပြန်သွားတာလား..."
" အသည်းကွဲနေလို့ စော်သွားရှာမလို့တဲ့...
မြန်မြန်မောင်း စမ်းပါ...ငါခရီးပန်းနေတယ်"
တစ်ဖက်တွင် လှိုင်းသည် Bar တစ်ခုတွင်
အရက်သောက်နေလေသည်...
" ဪလောကကြီးရယ် ငါ့ကို
ဒီလောက်တောင်ရက်စက်ရလား
မာမီ့ကိုလဲ အစောကြီး ငါ့ဘဝထဲကနေ
ခေါ်သွားတယ်...အခုလဲ ချစ်တဲ့သူမက
လုံးဝကို ပြန်မချစ်နိုင်ဘူးတဲ့...
ရက်စက်လိုက်ကြတာကွာ..."
