Seden Sayedar, dedesi Fuat Alas Sayedar'ın ölümünün ardından karmaşık bir döngünün içine çekilir. Bu döngü, sıradan bir intikam hikâyesi değil; zamanın unutulmuş katmanlarında gizlenen, kırık yeminlerin yankılandığı ve çürümüş ideallerin yeniden fil...
Bu bölümde, derin düşüncelerin ve yoğun duyguların ötesine geçeceğiniz bir yolculuğa çıkıyoruz. Olaylar daha da karmaşıklaşırken, karakterlerin iç dünyasına ve yaşadıkları çatışmalara tanıklık edeceksiniz. Her bir satırda, insan ruhunun karanlık ve aydınlık yanları arasında gidip gelen bir denge arayışını göreceksiniz. Umarım kafanızdaki sorular biraz olsun şekillenir ve hikayenin gizemli yapısı içinde kendi cevaplarınızı bulabilirsiniz.
Bölüm hakkındaki yorumlarınızı ve düşüncelerinizi duymak benim için oldukça kıymetli. Her birinizin katkısı, bu hikayenin daha da derinleşmesine ve büyümesine yardımcı olacak. Sizden gelecek geri bildirimler, kurguyu daha da zenginleştirecek bir güç kaynağı.
Keyifli okumalar ve düşünceli anlar dilerim! Ayrıca, hikayemi beğendiyseniz, oylarınızı ve desteğinizi esirgememenizi rica ediyorum. Yorumlarınız ve değerlendirmelerinizle bu serüveni daha da ileriye taşımamda bana yardımcı olabilirsiniz.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
𖦹
Uyku halinde zemheri aydınlık, Yakaya çöken bir feryat; Kısık bir buhran, harda. Buharı tüten bir özlem var bugün, Farklı yolların, aynı uçkuru bitik duyguları.
𖦹
Teoman - İki Yabancı
4.Uçkuru Bitik Duygular
Aralık 2022
Kurtuluş P. Peyman'dan
Zihnin kendine oynadığı en büyük oyun, inançtır. İnsanoğlu, inandığı her şeyin mahkumu olmuş, kendinde suç aramayan kimse, başka zihinlerin gerçekliğinde kaybolmuştur. Gerçeklik algısı değişken bir yapıda olsa da, ilahi bir çizgide süzülmeye devam eder. Hikayeyi kimden okursan, ona hak verirsin; yanlış. Hikayeyi kimden okursan, ona inanırsın; hikayeyi kim yazarsa, ona kanarsın.
Zihin, bir düzenbazın kılığına bürünür; içten içe bir sıçan gibi yer insanı. O gün herkesin zihni bir düzenbaz, gerçekliği ise kendi doğrularıydı.Odanın loş ışığı altında, genç adam ve kadın karşılıklı oturuyorlardı; zihinlerinin derinliklerinde süregelen oyunları sessizce çözmeye çalışıyorlardı. Her bakış, her küçük hareket, birbirlerinin düşüncelerine sızan birer ipucuydu.
Kadının gözlerinde, hırçın ve kararlı bir ifade varken. "Senin için öldürdüm," dediğinde, sesi odada yankılanmış, kelimeler metalik soğukluğuyla odanın her köşesine yayılmıştı.
