ពន្លឺព្រះអាទិត្យរះពីទិសខាងកើតមកប៉ះចំផ្ទៃមុខសរម៉ត់រលោងស្រាលដូចក្រដាសស ដៃស្រឡូនយកដៃមកបិទបាំងពន្លឺដែលកំពុងចែងចាំងហើយ ស្រែកទាំងមមីមមើមិនទាន់ក្រោក
"លោកប្ដី! ជួយបិទវាំងននទៅចាំងណាស់"
"វាំងនន?"សម្លេងមនុស្សស្រីសក់វែងត្រឹមចង្កះ កំពុងឈរមើលមករាងកាយកំពុងគេងស្ដូបស្ដឹង ស្រាប់តែស្ទុះងើបភ្លាម
"អ្នកណាគេ!!!"
"ជឺស៊ូឯងយ៉ាងហើយ? មិនចាំយើងទេ?"នាងសួរទាំងងើងឆ្ងល់នឹងកាយវិការរាងតូច
"ជឺស៊ូ?"លឺបែបនេះទើបរាងតូចក្រោកឡើងយ៉ាងសំដៅទៅរកកញ្ចក់ មើលរូបរាង មុខមាត់ យកដៃស្ទាបសក់ខ្លួនឯង
(ខ្ញុំត្រឡប់មកវិញ? ហេតុអ្វីមានរឿងបែបនេះទៅវិញ?)
"ជឺស៊ូ! ជឺស៊ូ! ឯងមានស្រួលខ្លួនត្រង់ណា? ឬមួយធ្លាក់ទឹកហើយមានបញ្ហាបាត់បង់ការចង់ចាំ?"
"ថាម៉េច? ខ្ញុំនឹងហេ ធ្លាក់ទឹក?"រាងតូចចង្អុរខ្លួនឯង ចឹងតើស! បានពេលគេក្រោកមកមានអារម្មណ៍ថាឈឺខ្លួនម្ល៉េះ
"ត្រូវហើយ! ឯងធ្លាក់ទឹក"នាងមានឈ្មោះហ័ងអិនជាអ្នកបម្រើក្នុងដំណាក់ខាងក្រោយ
"អ្នកណាជាអ្នកធ្វើ?"រាងតូចចង់ដឹងខ្លាំងណាស់អ្នកហ៊ានធាក់គឺទម្លាក់ទឹក មិនស្គាល់មេឃខ្ពស់ដៃក្រាស់មែន!!
"គឺព្រះអង្គ!"
"មួយណា?"រាងតូចចង់ដឹងថាម្នាក់ស្រាប់តែលឺសម្លេងមេការចាំងនៅខាងក្រៅស្រែកហៅពួកគេទាំងពីរ
"ហ័ងអិនចេញមកខាងក្រៅ ហើយចុះអ្នកជំងឺនៅដេកស្ពឹកដល់ណាទៀត! ម៉េចមិនព្រមទៅធ្វើការ"មេការចាំងចូលមកដល់បន្ទប់ស្រែកជំទាលស្ដីពួកគេទាំងពីរយ៉ាងចាស់ដៃ ធ្វើឱ្យហ័នអិនប្រញាប់ប្រញាលងើបធ្វើការចំណែកជឺស៊ូដើរតាមពីក្រោយ
"សម្ដីអាក្រក់ កែប្រែមិនបានមែន"ជឺស៊ូនិយាយខ្សឹបខ្សៀវតែម្នាក់ឯង និយាយត្រង់ខ្នាញ់យីបុិនឹងតាំងពីដើមមងហាជឺស៊ូរបស់យើង ត្រង់មេការនោះសម្ដីអាក្រក់ពេក
"ឈប់សិន! ជឺស៊ូ! ឯងនិយាយស្អីមិញ?"
"គ្មានទេ មេការចាំង! ខ្ញុំមិនបាននិយាយអ្វីឡើយ"ជឺស៊ូក្រវីក្បាលធ្វើមិនដឹង
YOU ARE READING
កំណត់ត្រាលោកា
Short Storyសាច់រឿងបែបសង្ខេបខ្លី: ការស្រឡាញ់ផ្ដើមចេញពីការទុកចិត្តរវាងគ្នា ចុះបើគ្មានទំនុកចិត្តលើដៃគូសោះ តើអាចបន្តបានទេ?
