De dochter van Robbie 2.0 - Ft. Bankzitters

Ziekenhuiscontrole

TIMESKIP: Het is in de avond na de Efteling, ze zijn weer thuis en Stijn en Maud zijn in hun eigen huis.

Pov Charlotte:

We liggen met zijn allen op de bank, op 2 na Lauren en Melle zijn naar bed aangezien die helemaal gesloopt waren na zo'n dag. Het was super gezellig en iedereen heeft het naar zijn zin gehad. We hebben allemaal nog 2 dagen vakantie en dan moeten we weer aan de bak, al hoe wel Max en Bo tussendoor nog een hoop huiswerk moeten maken en moeten leren. Ik kijk een keer de kamer rond, iedereen ligt op de bank. Ik lig langs Milo en hij heeft een arm om mij heen geslagen, Bo ligt op Koen zijn borst, en de rest ligt los van elkaar, maandag moet Bo naar het ziekenhuis ik heb enorm medelijden met haar. Ik zou niet eens willen weten wat er nu allemaal in haar hoofd rondgaat. Na zoveel jaar problemen te hebben gehad en denken er dan vanaf te zijn, om vervolgens weer naar het ziekenhuis te moeten voor een controle en ik snap het is 'maar een controle', Maar dat lijkt me wel kut als je zo vaak in het ziekenhuis bent geweest voor je problemen. God, wat heb ik het met haar te doen.

21.00

Lieke en Roxy zijn Melle en Lauren naar bed aan het brengen, we gaan de rest van het weekend niet zo veel meer doen, alleen zondagmiddag vertrekken ik en de meiden naar onze vakantie. Ieder jaar doen we dat met zijn 4en, dit jaar gaan we een week naar Bali, we hebben er allemaal super veel zin in! Ik ga morgen denk ik vast mijn koffer inpakken anders ben ik bang dat ik teveel stress krijg.

Ik schrik uit gedachtes als Bo opstaat "Ik ga nog effe leren en huiswerk maken" Zegt ze terwijl ze zich naar de deur beweegt, "Is goed meisje, roep maar als je hulp nodig hebt" Zegt Raoul, Bo steekt een duim op en verdwijnt door de deur. 

TIMESKIP: Het is nu maandag, Matthy, Roel en Bo gaan over 1 uurtje naar het ziekenhuis (De meiden zijn dus al weg)

Pov Matthy:

Ik zit beneden op de bank te wachten totdat Bo klaar is om te gaan, ze heeft net al gegeten en is zich nu boven aan het klaarmaken. Ze heeft 1 geluk, ze hoeft de rest van de dag niet naar school, maar ze heeft nou niet per se iets beters. Toen ik hoorde dat ze mij had gekozen om mee te gaan, voelde ik me wel geliefd dat betekent namelijk wel dat ze zich veilig bij mij voelt en dat ze mij vertrouwt en opzich begrijp ik best waarom ze niet haar vader mee wilt. 

Na een kwartiertje komt ze beneden, ze heeft een panterbroek aan van de Stradivarius en daarop een witte body met een diepe hals, ze heeft goude sieraden om en haar haar in een sleek bun. Ze ziet er wakker en fris uit, al weet ik dat ze zich zwaar kut voelt. 

Het is 9.00 en we zitten met zijn 3en in de auto onderweg naar het ziekenhuis, Roel en ik praten wel een beetje maar Bo is vooral erg stil. Ze is zenuwachtig dat merk je aan alles, god wat heb ik medelijden met haar. Eerlijk gezegd heb ik zelf ook geen idee wat ze allemaal gaan doen. Het gaat wel goed met haar, volgens mij, maar je weet het nooit. Ze kan ook ineens een woedeaanval krijgen ofzo als ze iets niet wil of misschien heeft ze wel een terugval waar wij niks van weten. Ik probeer mijn gedachtes opzij te schuiven en er positief in te staan, al is dat nog best lastig. Ik zie dat we aangekomen zijn bij het ziekenhuis en we stappen uit, Bo staat helemaal te shaken. We lopen naar binnen, melden ons aan en nemen plaats in de wachtkamer. 

Na een tijdje komt er een man de wachtkamer binnenlopen met een map in zijn hand, "Bo van de Graaf?" Wij steken onze hand op en lopen achter hem aan. We nemen plaats in de ruimte en schudden zijn hand "Dokter Jacobs". Hij volgt met zijn uitleg: "Oke Bo, we gaan zometeen eerst gewoon even praten over hoe het gaat en alles, daarna gaan we even wegen en meten. Dan gaan we even kijken naar je hartslag, bloeddruk en dat soort zaken. Mag er uit het gesprek of de checkjes iets komen wat niet helemaal goed is, gaan we daar iets mee doen, zo niet is er niks aan de hand en mag je gewoon gaan" Ze knikt met een zenuwachtige ondertoon. 

Pov Bo:

Dokter Jacobs begint met vragen stellen: "Hoe gaat het met eten?" Ik denk na over mijn antwoord, "Gaat best prima, niet veel bijzonders eigenlijk" Hij knikt en kijkt daarna naar Roel en Matt, wat moet hij nou? hij heeft toch antwoord van mij gehad. Roel begint te praten: "Naar ons idee gaat het ook best prima, ze laat soms nog wel een maaltijd staan, maar niet overdreven vaak zoals het eerst was" Ik kijk hem aan met een boze blik, waarom moet hij dat nou zeggen? Het gaat toch best goed? Ik heb helemaal geen zin in dit circus. "Goed, je menstruatie?" Volgt hij, "Ja, ik weet niet zo goed, gewoon ziek zijn" antwoord ik hem, hij knikt en kijkt vervolgens weer naar Roel en Matt, gelooft hij mij niet ofzo? Dit keer antwoord Matthy: "We merken wel dat ze zich echt slecht voelt, we snappen dat het er bij hoort, maar eigenlijk is dit niet normaal" Ook hem geef ik een vieze blik, ze moeten dit gewoon niet allemaal zeggen. Roel merkt mijn blik op en geeft me een stoot tegen mijn arm. "Hoe gaat het met de zelfbeschadeging? Heb je het nog gedaan? Nog de neiging gehad?" Vraagt hij nadat hij wat dingen heeft ingetikt op zijn laptop, "Ik heb het niet meer gedaan, 1x de neiging gehad" Antwoord ik kort, hij knikt en Roel en Matt kijken me verbaasd aan, "Wanneer en hoe kwam dat?" vraagt de dokter verder, "Paar dagen geleden, ik lag op mijn bed en zag het mesje op mijn nachtkastje liggen, de gedachte flitste even door mijn hoofd en toen heb ik het mesje snel ik mijn nachtkastje gedaan" Hij knikt en gaat driftig door met typen. "Oke, dankjewel voor je eerlijke antwoorden, dan mag je je nu even uitkleden tot aan je ondergoed" Ik kijk hem verbaasd "Ja daag" Hij knikt "Het spijt me meis" Ik voel mezelf beginnen te koken van woede "WAAROM MOETEN JULLIE ME EIGENLIJK WEGEN? IK BEN TOCH VAN MIJN STOORNIS AF? EN WAAROM MOET IK ME HELEMAAL UITKLEDEN WIL JE MIJN LICHAAM ZIEN OFZO?" Roel pakt mijn arm vast "Rustig meisje" Ik kijk hem weer vies aan.

Na een tijdje hebben ze me weer 'rustig' gekregen, ik zit nu op een stoel en moet me alsnog gaan uitkleden, ik werd net best heel erg boos. Ik heb mijn excuses aangeboden aan de dokter, Roel en Matt. Ik kreeg gewoon een flashback van mijn verkrachtingen. Ik kleed me uit en ga op de weegschaal staan, hij knikt en schrijft het weer op in een schema op zijn laptop. Hij meet me op en dan kleed ik me weer aan, hij meet mijn hartslag en mijn bloeddruk en alles was goed. We worden teruggestuurd naar de wachtkamer en moeten nu even wachten tot we terug mogen komen voor de uitslag.

--

Lang deel wojow

Iets minder post komende tijd want voel me nie helemaal top, maar wel langere delen

school maakt me echt dood jezus

hoe is het met jullie

Kusjes je Favo Brabo