Sisli bir gecenin unutulmaz kan ve demir kokusu.
Zevkler ve Hayatlar, Montajlar ve Şantajlar.
•••
Kanlarının içinde boğularak biri, KATLEDİLDİ.
Bu aramızdan birisi de olabilirdi? birileri de olabilirdi.
O gece hepimiz bir partiye davetli olarak katı...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ahsen Karabağ Kan Tanesi (Doğum Günü)
Yaşın ve yaşadıklarının bir önemi yoktu belki de..
Küçücük bir bedeni kaplıyordu ruhun, çok acı çekiyordu çünkü kimsesi yoktu.
Camdan dışarıya bakıyordum, yine damla damla yağmur yağıyordu. Küçücük parmaklarımı cama değdirip yağmur damlaları aşağıya kaydıkça parmağımla takip ediyordum o damlaları.
Canım sıkılıyordu bugün benim doğum günümdü ama yine yağmur yağmıştı, her doğum günümde yağmur yağıyordu ve nen bunu asla anlamıyordum. Bugün 9 yaşım'dı.
Doğum günlerimde yağmur yağdığı için eve tıkılıp kalıyordum, ne dışarıda kiremit taşlarıyla boyama yapabiliyordum ne de arkadaşlarımla çıkıp oyun oyniyabiliyordum.
Kapimin açılmasıyla son damlayı da takip edip kafami kapıya çevirdim, annem gelmişti.
Neden gelmişti ki? Onu kızdıracak hiç bir şey yapmamıştım.
Yatağimin köşesine oturduğunda Bende hemen yanına oturdum bana yorgun gözlerle bakıyordu, ağlamışmıydı?
“Nasılsın, kızım?”
Kızım mı? Bu annem değildi. Annem bana asla kızım demezdi!
Hemen ayağa kalkıp karşısına çatık kaşlarımla baktım
“Sen annem değilsin! Annem bana asla kızım demez. Bana kızım demez!”
Odayı anında terk ettiğimde dışarıda yağan yağmuru umursamadan çıplak ayaklarım yağmur suyuna karışıyordu.
Üzerimdeki kısacık gecelikle, çıplak çorapsız minik ayaklarımla ben nereye koşuyordum?
Nereye gidiyordum..
Yağmur arkamdan daha fazla yağmaya başladığında, adımlarım kendi kaderini belirlemek istercesine koşuyordu.
Koşan ben değildim, sanki adımlarım benden istemsiz felaketine kucak açıyordu.
Çıplak ayaklarım artık çimenlere değdiğinde ne zamandır yerden kaldırmadığımı bilmediğim kafamı hemen önümde duran yıkık duvarlı, gece konduya çevirdim.
Kafama çarpan yağmur damlaları artık canımı yaktığı için gözlerimi gökyüzüne çevirip öylece baktım.
Artık dolu yağmaya başlayınca minik parmaklarımla kafamı tutup hiç düşünmeden gece kondudan içeriye atıverdim kendimi.
