یه احمق بود،یه احمق...خودش رو تمام این سالها از چان مخفی میکرد از دستش فرار میکرد و وانمود میکرد کرد چان رو فراموش کرده...مینهو تمام این سال ها خودش رو زجر میداد،انگار که سختی های زندگی براش ناکافی بودن!
طی این چند وقت زندگیش تغییر کرده بود...از سیاهی شب به رنگارنگی رنگین‌کمان تغییر کرده بود.
با یاد آوری چیزی از روی تخت بلند شد و به سمت جایی رفت که چمدون هاش بودند، بزرگ ترین چمدون رو گرفت و پایین گذاشته ش و زیپ اولش رو باز کرد و کمی توش رو گشت و با پیدا نکردن اون چیزی که می‌خواست زیپ بعدی رو باز کرد ، بعد از گشتن زیپ بعدی هم به چیزی نرسید،همینطور زیپ سوم و چهارم اون چیزی که می‌خواست رو پیدا کنه ، زیپ تقریبا کوچیک چمدون رو باز کرد و با دیدن آلبوم عکس کوچیک لبخند بزرگی رو ی لباش نشست و با گرفتن آلبوم رفت روی تخت نشست.
اون آلبوم رو خودشون درست کرده بودن ورقه های مشکی داشت و توی هر صفحه دو یا یک عکس از شون جا گرفته بود و با استیکر های کوچیک کمی تزئین شده بود .
یه نفس عمیق کشید و آلبوم رو باز کرد این دومین باری بود که این آلبوم رو باز میکرد،یه بار برای نشون دادن چان به جونگین و الان هم برای مرور خاطرات.
توی اولین عکس چند هفته ای از رابطه شون گذشته بود و قطعا هر دو اون موقع خوشحال ترین بودند .
هنگام دیدن عکس ها گاهی لبخند میزد و گاهی چشماش غمگین میشدن.
همینطور عکس ها رو ورق میزد که به بخش زمستونی عکس ها رسید.
هر دو تاشون لباس های گرم پوشیده بودند و دست هم رو گرفته بودند ،اون روز همراه دوستاشون رفته بودن به کوه و با اختلاف براشون بهترین روز بود البته اگه سرما خوردنشون رو فاکتور نگیریم.
عکس آدم برفی ای که درست کرده بودند. عکس خودش که داشت اسکیت میکرد و سورتمه سواریشون.
همه ی عکس ها رو دید ، خاطر های خوب و بد پشتشون رو به یاد آورد... و بیشتر به اینکه با عشق سابق ش زندگی کنه فکر کرد...اوه! باید تصحیح بشه عشق سابق نه، "معشوق"ش "رومئو" ش تمام وجودش؛ این ها کلماتی بودند که که چان رو باهاش توصیف میکرد.
اون یه رومئو بود و خودش ژولیت، شاید داستانشون متفاوت بوده باشه ولی احساساتشون نسبت به هم نه؛ چان به اندازه ی رومئو مینهو رو میپرستید ، مینهو هم به اندازه ی جولیت چان رو.
ولی چی چان و مینهو از هم دور میکرد؟
عشق بی حد و اندازه شون؟ یا مخالفت خانواده ها؟
برای اون دو عاشق، مخالفت خانواده چیزی جز حرف براشون نبود و نخواهد بود. پس فقط یک گزینه میموند "عشق بی حد و اندازه"، برخی از مردم معتقدند که عشق زیاد باعث مرگ رومئو و جولیت شده و برخی دیگر معتقدند که مخالفت دو خاندان باعث مرگ شون شده.
بر خلاف داستانی که شکسپیر نوشته بود مینهو و چان جا زده بودند، اما تو یه جایی از وجودشون می‌خواستند با تمام وجود هم رو حس کنند، رومئو و جولیت هم رو دوست داشتند...مرگبار هم را دوست داشتند و واقعا مرگ بار بود.
بود. چان و مینهو درست مثل قطر های نا همسان آهنربا به هم جذب می‌شدند حتی اگه بهم نمی‌چسبیدن باز هم نیرویی به اسم عشق اون ها رو به هم میکشوند.
درسته، چان و مینهو دیوانه وار هم رو دوست داشتند ولی،چرا بروز نمی‌دادند؟
چرا این عشق دیوانه وار رو تو قلب شون پنهان می‌کردند؟
از تکرار گذشته می‌ترسیدند؟ اینکه یکی مانع بهم رسیدنشون بشه؟
هیچکس نمیدونه!
حتی خود خود چان و مینهو هم نمیدونند که چه سرنوشتی در انتظار شون هست.
YOU ARE READING
Another Chance (Stray Kids ver)
Fanfictionاما...این موضوع یعنی فراموشی برام صدق کرده ؟ نمیدونم... ولی فکر کنم اون تونسته فراموشم کنه :) کاپل اصلی: چانهو کاپل فرعی:چانگمین ژانر: پلیسی، اسمات، رمنس،اگنست ، امپرگ( کسی حامله نمیشه)
