Barış yavaşça yatakta döndü ve kolunu sarmak istediği kişiyi elinin altında hissedemediğinde gözlerini açtı. Uykulu gözlerle yatakta gece yanında uyuyan bedeni aradı, bulamadığında ise tamamen uyanarak yastıktan başını kaldırdı.
Ne o ne de İsmail sabah böyle bir manzarayla karşılaşmayı beklemiyordu. İsmail'in kafasına dayanmış bir silah, boğazına sarılı kol ve yatağın diğer yanında Barışa doğrultulmuş bir silah.
Barış şaşkınca birkaç saniye İsmail'in korkmuş ama kararlı gözlerine baktı, daha sonra yataktan fırlamak istese de ona doğrultulmuş silahla ellerini kaldırdı
"Dur bakalım Barış efendi, her şeyden öyle kolayca kurtulacağını mı sandın cidden ?"
Öfkeyle karşısındaki adama baktı Barış, İsmail'in bu konuyla alakası yoktu
"Onu bırak, bak Tarık onun bir suçu yok."
Tarık güldü hatta tam bir kötü adam kahkahasıydı bu
"S*kiştiğin adam için bir suçu yok demek komik olmuyor mu Barış ? Senin manitan olması dünyadaki tüm acıları çekmesi için yeterli değil mi ?
Barış korkuyla Tarık'a daha sonra da ona korkuyla bakan İsmail'e baktı. Hepsi onun suçuydu, eğer ona gelmeseydi bunların hiçbiri olmayacaktı.
Barış belki de son şansım diyerek bir hamle yapmak istedi, yataktan ani kalkışı ile diğer adamın silahını almak zor olmadı ancak Tarık'ın onu vuracağını hesaba katmamıştı.
Acıyla sol kolunu tuttuğunda silahı çoktan yere düşürmüş, çıplak bedenine omzundan kanlar akıyordu. Duyduğu son şey ise İsmail'in çaresizce adını haykırmasıydı.
