Barış halsizce İsmail'in omzunda uyuyordu. İsmail buradan nasıl çıkacaklarını bilmiyor, bir yol arıyordu. Gözüne kestirdiği tepedeki küçük pencereye baktı. Oradan geçebilirlerdi. Ama Barış yaralıydı, nasıl yürüyebilirlerdi bilmiyordu.
İsmail yavaşça Barış'ı sarstı. Barış yorgun gözlerle ona baktığında İsmail gülümsedi. Yanağını okşadı ve avucuna yanağını yaslayan adamın saçlarına küçük bir öpücük bıraktı
"Barış, şurada bir pencere var. Kaçabiliriz."
Barış gülümsedi ve kafasını salladı
"Balım, ben oraya bu halde tırmanamam biliyorsun."
İsmail yüzü düşerek kafasını salladı.
"En azından denemeliyiz-"
O tam Barışı ikna etmeye çalışırken Tarık'ın adamı içeri girdi. İsmail ona baktığında Barış için geldiklerini anlamıştı.
"Sen, ayrıl ondan. Bizimle geliyorsun."
İsmail kendisine uzanan elden kaçmak istese de kaçamadı. Onu sıkıca tutan ele pek direnmedi, Barış için yardım getirmeyi planlıyordu. Barış ise hiçbir şey demedi, İsmail'i almalarına izin vermek zorundaydı.
İsmail kolundan sürükleyen adamla birlikte kapıdan çıkmak üzereydi. Arkasına dönüp Barışa bakmamak için çabalıyordu, onun kahrolmuş yüzüne bakamazdı.
Ama tahmin ettiği gibi değildi, Barış çoktan kalkmıştı. Yerde bulduğu bir demirle İsmaili tutan adamın kafasına sertçe geçirmiş ve onu yere sermişti.
İsmail şok içinde adama sonra da Barışa baktı. Barış zar zor ayakta duruyordu ama adamdan kurtulmuştu.
"İşte şimdi kaçabiliriz."
Barış'ın sözleri ile kocaman gülümsedi İsmail ve koluna girip onunla kapıdan çıktı., ona her şeyiyle güveniyordu...
***
Arkadaşlar finale yaklaşıyoruzzz <3
