Love On The Edge | Έρωτας στα άκρα.

Λόγια που πληγώνουν, φίλες που θεραπεύουν.

Η ώρα πέρασε και η παρέα της Αλεξ αποχώρησε, καθένας για το σπίτι του. Μετά από λίγο, ο Λίο έφτασε. Κοίταξε το σαλόνι και την κουζίνα προσπαθώντας να εντοπίσει την Αλεξ, πριν ανέβει τα σκαλιά και προχωρήσει προς το δωμάτιό της.

Ο Λίο άνοιξε την πόρτα του δωματίου της Αλεξ, τα μάτια του γεμάτα ένταση και ελάχιστα κρυμμένη ενόχληση. Η Αλεξ τον κοίταξε εκνευρισμένη, αφήνοντας το κινητό της στην άκρη, ξαφνιασμένη που εισέβαλε έτσι.

«Πόρτα δεν ξέρεις να χτυπάς;» ρώτησε με αιχμηρό τόνο, τα φρύδια της σηκωμένα, δείχνοντας την ενόχλησή της.

Ο Λίο την κοίταξε σοβαρός. «Θα πας σε κλαμπ το βράδυ;» ρώτησε ξαφνικά, ενώ ήταν φανερό ότι ήξερε ήδη την απάντηση.

«Ναι, γιατί;» απάντησε εκείνη με απορία, προσπαθώντας να καταλάβει τι τον ενοχλούσε.

Πλησίασε λίγα βήματα πιο κοντά, το πρόσωπό του σκοτεινό. «Ούτε να το σκέφτεσαι!» της είπε απότομα, η φωνή του γεμάτη έλεγχο, σαν να πίστευε ότι μπορούσε να τη σταματήσει.

Η Αλεξ τον κοίταξε απορημένη, σταυρώνοντας τα χέρια της στο στήθος. «Γιατί θα σε ρωτήσω κιόλας;» του είπε με ειρωνικό τόνο. «Φύγε, Λίο.»

Ο Λίο στάθηκε ακίνητος, κοιτάζοντάς την έντονα. «Δεν έχεις καμία δουλειά εκεί,» της είπε με ένταση, σαν να προσπαθούσε να την πείσει.

«Δεν είσαι εσύ αυτός που θα αποφασίσει τι θα κάνω,» απάντησε η Αλεξ πιο ψυχρά αυτή τη φορά. «Φύγε, Λίο. Δεν θέλω να συνεχίσω αυτόν τον καβγά.»

Ο Λίο στέκεται ακόμα στην πόρτα, τα μάτια του γεμάτα ανάμικτα συναισθήματα. Η σιωπή μεταξύ τους φαινόταν πιο δυνατή από τις λέξεις. Κάθε σκέψη, κάθε ένταση ήταν εκεί, αλλά κανείς δεν τολμούσε να την πει.

«Ξέρεις πόσοι θα είναι εκεί που θα θέλουν... ξέρεις τι!» είπε εκνευρισμένος.

«Όπως ήθελες και εσύ; Λίο!» απάντησε η Αλεξ χωρίς να σκεφτεί, κάνοντάς τον Λίο να μην πιστεύει ότι το είπε αυτό. Τον κοίταξε με ένα σκοτεινό βλέμμα και βγήκε από το δωμάτιο, χτυπώντας δυνατά την πόρτα με τη γροθιά του.

Η Αλεξ τον παρακολούθησε καθώς έφευγε και έβρισε τον εαυτό της για την κουβέντα που είπε. Ήξερε ότι ο Λίο δεν θα έκανε ποτέ κάτι τέτοιο, αλλά πλέον δεν μπορούσε να πάρει τα λόγια της πίσω.

Καθόταν στο κρεβάτι της, κοιτάζοντας τον εαυτό της στον καθρέφτη. «Σκατά τα έκανες, Αλεξ,» είπε στον εαυτό της.

Το τηλέφωνο χτύπησε. Ήταν η Ελίζ. Το κοίταξε και αποφάσισε να μην απαντήσει. Όλη αυτή η κατάσταση της είχε βγάλει την όρεξη για το κλαμπ που είχαν κανονίσει.

Στη συνέχεια, η πόρτα χτύπησε. Ελπίζοντας ότι θα ήταν ο Λίο, το βλέμμα της άλλαξε όταν είδε την Ελίζ στην πόρτα, γεμάτη ανησυχία.

«Αλεξ; Τι έγινε; Γιατί δεν ετοιμάζεσαι;» ρώτησε, με την ανησυχία να διαγράφεται στο πρόσωπό της.

Η Αλεξ την κοίταξε, η έκφρασή της έτοιμη να βάλει τα κλάματα. Η Ελίζ έκλεισε την πόρτα και κάθισε δίπλα της, την πήρε αγκαλιά.

«Τα έκανα σκατά, Ελίζ! Δεν θα μου ξαναμιλήσει ποτέ!» της είπε, ενώ τα δάκρυά της έκαναν την εμφάνισή τους.

Η Ελίζ την κοίταξε με στεναχώρια. «Πες μου τι έγινε!» της είπε αγχωμένα, προσπαθώντας να την ηρεμήσει.

«Η κατάσταση ξέφυγε,» απάντησε η Αλεξ με μια βαθιά αναστεναγμό. «Ο Λίο είναι πολύ εκνευρισμένος μαζί μου και τώρα φοβάμαι ότι δεν θέλει να με ξαναδεί.»

Η Ελίζ τη κοίταξε με στεναχώρια. «Έχεις δει πώς σε κοιτάζει, Αλεξ! Πώς προσπαθεί να σε προστατέψει; Πώς έχει αλλάξει συμπεριφορά από τότε που αποφεύγετε ο ένας τον άλλον; Ο Λίο σε θέλει! Αποκλείεται να λες αυτά. Είμαι σίγουρη ότι κατάλαβε ότι το είπες πάνω στον εκνευρισμό σου.»

«Ακόμα και στη φωτιά θα έμπαινε για να μην πάθεις τίποτα! Αν δεν σου μιλήσει, είναι καιρός να του μιλήσεις εσύ! Τόσες προσπάθειες έκανε! Μήπως είναι η σειρά σου, Αλεξ μου; Να αφήσεις όλα αυτά που φοβάσαι και να το νιώσεις;» της είπε η Ελίζ με ειλικρίνεια.

Η Αλεξ την κοίταξε χαρούμενη που είχε μια φίλη να την στηρίζει. «Δεν ήξερα τι θα έκανα αν δεν ήσουν και εσύ εδώ!» της είπε, αγκαλιάζοντάς την.

«Τώρα σήκω τον κώλο σου γιατί έχουμε αργήσει ήδη να ετοιμαστούμε!» της είπε η Ελίζ, πειράζοντάς την. Γέλασαν και οι δύο, η ατμόσφαιρα φαινόταν πιο ελαφριά.