Love On The Edge | Έρωτας στα άκρα.

Σκιές και υποσχέσεις.

Το επόμενο πρωί, η Άλεξ ξύπνησε και παρατήρησε ότι το κρεβάτι δίπλα της ήταν άδειο. Αναρωτιόταν πού βρισκόταν ο Λίο, και σηκώθηκε γρήγορα για να τον βρει. Κατευθύνθηκε στην κουζίνα και τον είδε να κάθεται μόνος, αμίλητος, με ένα φλιτζάνι καφέ στο χέρι του. Το βλέμμα του ήταν χαμένο έξω από το παράθυρο, και δεν φαινόταν να έχει αντιληφθεί την παρουσία της.

Η Άλεξ πλησίασε αθόρυβα, έτοιμη να τον αγκαλιάσει για να του δώσει μια τρυφερή καλημέρα. Όμως, πριν προλάβει να κάνει την κίνησή της, η Λάουρα εμφανίστηκε στην πόρτα, χαιρετώντας την με ένα φωτεινό χαμόγελο.

Ένα κύμα αμηχανίας κατέκλυσε την Άλεξ, καθώς τα συναισθήματα ενοχής ξαναφούντωσαν. Θυμήθηκε πόσο κρυφή ήταν η σχέση της με τον Λίο και πώς όλα αυτά συνέβαιναν πίσω από την πλάτη των γονιών τους. Η σκέψη αυτή την έκανε να σφίξει τα χείλη της, προσπαθώντας να παραμείνει ψύχραιμη.

«Καλημέρα, Άλεξ! Πώς περάσατε χθες;» ρώτησε η Λάουρα με το γνωστό της χαμόγελο, ενώ της έδωσε ένα φιλί στο κεφάλι και κατευθύνθηκε προς την καφετιέρα. Γέμισε την κούπα της, ενώ ο Λίο παρέμεινε σιωπηλός, με το βλέμμα στραμμένο στο παράθυρο.

«Πολύ καλά!» απάντησε η Άλεξ προσπαθώντας να φανεί χαλαρή, αν και μέσα της ένιωθε ένα σφίξιμο, δεν ήξερε πως να διαχειριστή την κρυφή τους σχέση με τον Λίο, χωρίς να τους καταλάβουν. Κάθισε δίπλα στον Λίο, προσπαθώντας να κρατήσει την αμηχανία κρυφή. Τα μάτια της αντάλλαξαν μια φευγαλέα ματιά με τον Λίο, που δεν είχε ακόμη μιλήσει.

Η Λάουρα, χωρίς να αντιλαμβάνεται την ένταση, συνέχισε: «Χαίρομαι που περάσατε όμορφα. Θα πρέπει να κανονίσουμε να βρεθούμε όλοι μαζί σαν οικογένεια σύντομα, έχουμε καιρό να κάνουμε κάτι τέτοιο.»

Η Άλεξ ένιωσε το σφίξιμο στο στήθος της να μεγαλώνει. «Ναι, θα ήταν πολύ ωραίο,» απάντησε με αδύναμο χαμόγελο, ενώ ο Λίο παρέμενε αμίλητος. Η ενοχή της Άλεξ μεγάλωνε με κάθε αθώα λέξη της Λάουρα.Προσπαθούσε να κρατήσει την ηρεμία της , και να μην καρφωθεί, ο Λίο την κοίταξε και της έδωσε έναν βλέμμα που την ησύχασε.  

«Λοιπόν, θα σας αφήσω να απολαύσετε τον καφέ σας. Πρέπει να ετοιμαστώ για τη δουλειά,» είπε η Λάουρα καθώς σηκωνόταν και κατευθυνόταν προς την πόρτα. Μόλις απομακρύνθηκε, η Άλεξ άφησε έναν βαθύ αναστεναγμό.

«Δεν νομίζω να αντέξω αυτή την κατάσταση...» είπε, βάζοντας τα χέρια της στο πρόσωπό της. «Νιώθω ότι η Λάουρα θα καταλάβει τα πάντα χωρίς να χρειαστεί να πω τίποτα.»

Ο Λίο την κοίταξε ήρεμα και έβαλε το χέρι του πάνω στο δικό της. «Μην ανησυχείς. Θα το χειριστούμε μαζί, χωρίς βιασύνες, άπλα όχι πόλλες κινήσεις όταν είμαστε όλοι μαζί» της είπε καθησυχαστικά, αν και η σιωπή και η ένταση εξακολουθούσαν να αιωρούνται.

Πριν προλάβουν να πούνε περισσότερα, η Λάουρα ξαναεμφανίστηκε στην πόρτα. Η Άλεξ και ο Λίο απομάκρυναν αμήχανα τα χέρια τους.

«Δεν νομίζετε πως πρέπει κάποια στιγμή να τα βρείτε; Δεν θέλω να στεναχωρείς τον πατέρα σου έτσι, Λίο,» είπε η Λάουρα, με ένα αυστηρό βλέμμα, που στόχευε στον Λίο.

Ο Λίο σηκώθηκε από την καρέκλα, κοιτάζοντας τη Λάουρα και στη συνέχεια την Άλεξ. «Δεν θα κάνω κάτι που δεν θέλω, Λάουρα, μόνο και μόνο για να ευχαριστήσω τον Ρίτσαρντ. Προσπαθώ όσο μπορώ,» είπε ήρεμα, και αποχώρησε προς τον κήπο.

Η Λάουρα ξεφύσηξε και κοίταξε την Άλεξ. «Προσπαθήστε να τα βρείτε, για το καλό όλων μας,» είπε, πριν πάρει την τσάντα της και κατευθυνθεί προς την έξοδο. «Φιλιά! Και μην τσακωθείτε!» φώναξε, πριν κλείσει την πόρτα πίσω της.

Η Άλεξ, γελώντας νευρικά, σηκώθηκε και ακολούθησε τον Λίο στον κήπο. Τον είδε να κάθεται σκεπτικός και ήσυχος. Πριν προλάβει να φτάσει κοντά του, ο Λίο την είδε και ξαφνικά σηκώθηκε και την άρπαξε παιχνιδιάρικα από τη μέση, εγκλωβίζοντάς την απαλά στα κάγκελα του κήπου.

Η Άλεξ γέλασε δυνατά, σπάζοντας την ένταση. «Και τώρα, οι δυο μας!» είπε ο Λίο με ένα πονηρό χαμόγελο, ενώ τα χέρια του έμεναν γύρω από τη μέση της. Το βλέμμα του ήταν γεμάτο ένταση και πάθος, ενώ η Άλεξ ένιωθε ότι τα συναισθήματά τους, κρυμμένα τόσο καιρό, αναδύονταν στην επιφάνεια.