Prolog

561 12 0
                                    

„Uporczywie i bezustannie, próbując zrozumieć zwady między ludzkiej, oczekując odpowiedzi, zaczynając dziecięco szukać własnej wypowiedzi.

Chcąc wyrazić jedno własne zdanie, sugerując się i słuchając cudze mi całkiem wymawianie."

Własny cytat ~ I.

A gdy już myślałam, że jestem wystarczająco samodzielna i silna, jak gdyby nic, ślisko przez życie, byłeś w nim Ty. Powoli udowadniając mi, że przy tobie nie umiem nawet chodzić.

Jak gdyby nic, przy tobie chodząc po zimnym deszczu czując ciepło u stóp.

Dziwne, prawda?

Byłam przy tobie rozdarta. Czując jak skóra płonie a dusza rozpływa się z każdym kolejnym słowem.

Chciałam cię zdystansować, otwierając ci przy tym furtkę z zamiarem wyproszenia.

Zamykałeś ją za każdym razem, kolejnym zamkiem prawdopodobnie sam nie będąc tego świadom. Powoli czując, że furtka to serce a kłódka do dostęp do niego.

Utknąłeś w nim na zawsze.

Aka Problem Opowieści tętniące życiem. Odkryj je teraz