PUS

🇹🇷4🇹🇷 Aslan Oğlum

YAZARDAN

Düğün Nihayet olaysız bir şekilden son bulmuş ve insanlar alandan ayrılmaya başlamışlardı en sonunda düğün yerinde sadece 2 aşiretin yakınları ve askerler kaldı

Erdal B:" Allah sizden razı olsun komutan hem canımızı korudunuz hemde bize eşlik edip yücelttiniz  bizi"

Erdal beyin ufuk'a tokalaşmak için uzattığı eli ile ufuğun kardeşleri bilen Arvas lar direk ufuğun tepkisine baktılar ancak hiç bir tepki yoktu boş gözler ile bakıyordu, Erdal beyin elini tutup sıkarak konuştu

Ufuk K. :" görevimi yaptım yalnızca, tekrardan hayırlı uğurlu olsun bizim işimiz bitti gidelim izninizle"

Erdal B:" Tabi buyurun efendim iyi görevler"

Ufuk :"SANCAK, ZAFER TOPLANIN GİDİYORUZ"

Bütün tüm verilen emirle geldikleri düzenle araçlara binerken ali binmiyerek ufuğun yanında kaldı

Ali:" Emin misin tek gitmek istediğine"

Ufuk:" Olum bipolar mısın sen daha dün demiyor muydun onlar senin ailen onların yanına git diye şimdi dediğine bak"

Ali:" Evet ben dedim ama yinede seni yanlız bırakmak istemiyorum olum ben seninle büyüdüm ayrı kaldığımız tek vakit uykuda geçti"

Ufuk, alinin ne hissettiğini az çok anlamıştı ali onun mutlu olmasını istiyordu ailesi ile ama o mutluluğun içinde olmamaktan korkuyordu

Ufuk:" Unuttun mu söznü Yüzbaşım ölüm bizi ayırana dek kardeşiz"

Ali ufuk'a dolu gözler ile bakarken Ufuk onun cevap vermesini beklemeden sırtını iki kez patpatlayarak arabaya binmesi gerektiğini hatırlattı
Ali Nihayet gözlerini ufuktan ayırıp kendine gelerek aracın ön tarafına ufuğun indiği yere bindi araçların alandan ayrılması ile Ufuk Bi kaç metre ötesinde onu bekleyen musaya doğru ilerledi
Musa kollarını göğsünde bağlamış onun olduğu yere dik dik bakıyordu ufuğun yanına geldiğini fark ettiğini ağzından bir 'hıh' sesi çıkararak kafasını yana çevirdi

Musa :" Ayrıldın mı Nihayet 'Arkadaşından'"

Arkadaşın kelimesini bastırarak söylemişti öyle olmasını dilermişcesine Ufuk onun bu haline yalnızca göz devirdi ancak böğrüne gelen tekme ile nefesi kesilip iki büklüm büklüm oldu

Ufuk:" Napıyon lan manyak"

Musa:" Abiye göz devirilmez eşşek sıpası"

Ufuk başını kaldırarak hayretle ve anlamaz gözlerle  musaya baktı ardından kocaman bir kahkaha attı bu sefer anlamaz gözlerle ona bakan musaydı

Ufuk:" tam bir orjinal delisin aynı ben"

Ufuk gülüşünü bitirmişti Nihayet ancak yüzündeki gülümsemeyi silmemiş yerinde dikleşip gözlerini ela gözlere dikerek konuşmasına devam etti

Ufuk:" Sevgim seni büyük abi aynı tımarhanenin delileriyiz iyi anlaşıcaz senle"

Musa duyduğu seni sevdim sözü ile yerinde kast katı kesilirken Ufuk onu tınlamadan yanlarındaki aşiret kasa passata doğru ilerledi

Ufuk:" Hadi geç kalıcaz"

Oda biliyordu geç kalmıycaklardı çoktan ölmüş bir insana geç kalamazlardı ancak Ufuk için farklıydı bu o 26 yıldır annesinden ayrıydı 1 dk bile geç kalmak istemiyordu ölü ya da diri fark etmez Di o annesine kavuşmak istiyordu
Musa ufuğun bağırması ile kendine gelerek onun arkasından arabaya doğru ilerleyip şoför koltuğuna oturdu
Musanın arabayı sürmeye başlaması ile Ufukun içini Bi heycan kapladı çocuk gibi zıplayarak sevinmek istiyordu şuan annesine gidiyordu Nihayet annesine gidiyordu önceden hep rüyasında görürdü annesini bembeyaz kıyafetleri ile kocaman bir ışık süzmesinin içinden gelir ufukun saçlarını okşar severdi ancak gerçek ailesini öğrendiğimden beri gelmiyordu kızmış mıydı ona hep bunu merak etmişti Ufuk şimdi sorabilecek sarılabilecekti Ufuk Karan Nihayet annesine kavuşacaktı bomboş otobanda son sürat ilerliyorlardı en azından onlar boş sanıyorlardı arkalarında onları takip eden Arvas kardeşlerden haberleri yoktu...