Heaven Arcane

Rozdział 12: Ona

Alex zanurzył się w świecie wizji stworzonych przez Chronotron. W jego umyśle materializowały się obrazy, jakby strony przewracały się w zeszycie starych opowieści. Zamiast suchych danych, zaczęły wyłaniać się pełne barw i emocji sceny z życia zaginionej dziewczyny. Kolejne sceny płynęły jak strumień, malując przed oczami nastolatka obraz laboratorium Whitemanów. W środku którego dostrzegł dziewczynę, otoczoną falującymi kolorami emanującymi z energii lasu. Jej włosy tańczyły w rytm pulsującego pola, a oczy emanowały strachem.

Maszyna przeniosła go w kolejne sceny, gdzie dziewczyna była poddawana eksperymentom. Widział jak energia z lasu oplata jej ciało, formując geometryczne kształty, jakby tańczące w rytm nieuchwytnego rytuału. To była podróż przez zakamarki czasu, gdzie struktury kwantowe przeplatały się z fizyczną egzystencją dziewczyny.

Mając te wizje przed oczyma, nie tylko zbierał dane, ale też zanurzał się w historii, próbując zrozumieć, co znaczy być poddanym tajemniczym eksperymentom Whitemanów. Mechanizm stawał się nie tylko narzędziem badawczym, ale też portalem, który przenikał w głąb emocji i doświadczeń innych ludzi. To był spektakularny taniec czasu, gdzie struktury kwantowe splatały się z opowieściami, tworząc spektakl niezwykłych wydarzeń. Zatopiony w wizjach dostarczanych przez machinę kontynuował swoje badania, śledząc szczegóły eksperymentów, przeprowadzanych na ciele dziewczyny. W kolejnych scenach zobaczył, jak wokół niej została skoncentrowana energia z lasu, tworząc wirującą aurę intensywnych kolorów. Przewijał je niczym film na odtwarzaczu to w przód, to w tył, zatrzymując się na bardziej skomplikowanych fragmentach, po czym przechodził do kolejnych.

Patrzył, jak zostaje umieszczona w specjalnej komorze oświetlonej źródłem światła o charakterystycznej dla energii lasu barwie. Był to kluczowy czynnik, który inicjował reakcje kwantowe w strukturze czasoprzestrzennej. Dojrzał w niej emocje, jakie nią targały w trakcie eksperymentu. Niepokój, zdziwienie, ale także chwilowa akceptacja nieuchronnego losu – to wszystko odczytywał w płynących obrazach. Wokół niej pojawiły się elektrody, które miały na celu monitorowanie zmian w strukturze czasoprzestrzennej oraz reakcji fizycznych na działanie energii lasu. Były wręcz wbite w jej ciało z chirurgiczną precyzją, głęboko aż do kości, pozwalając na precyzyjny pomiar każdego subtelniejszego aspektu eksperymentu. Poczuł, że nie są to zwykłe badania naukowe, ale również podróż do mrocznego serca nauki. Próbując odsunąć emocje na bok, skupił się na analizie fizycznych aspektów eksperymentu.

Działając jak zaawansowany mikroskop kwantowy, Chronotron umożliwiał naukowcom obserwację dokładnych zmian na poziomie cząsteczkowym w ciele dziewczyny. Energia lasu, wprowadzona do komory, zaczęła oddziaływać z atomami i molekułami, generując skomplikowane wzorce. Zaawansowane sensory rejestrowały nawet najdrobniejsze zmiany w strukturze komórek. Alex obserwował, jak wpływały na położenie elektronów, tworząc chwilowe tunelowanie kwantowe. Zjawisko to prowadziło do chwilowego rozszczepienia struktury atomów, co stanowiło kluczowy moment eksperymentu. Jednocześnie machina generowała mapę ilustrującą wpływ energii lasu na pola kwantowe wokół dziewczyny. Te pola jakby falowały w odpowiedzi na obecność specyficznej energii i miały wpływ na strukturę czasoprzestrzenną wokół ciała.

Zarejestrował chwilę, gdy jej ciało zostało dosłownie rozdzielone na dwie części na poziomie kwantowym. Jedna część pozostawała w tym wymiarze, a druga przeniosła się do innej przestrzeni kwantowej. To było nie tylko rozdzielenie fizyczne, ale także skomplikowany taniec cząsteczek, których stan zmieniał się pod wpływem energii. Alex analizował te zjawiska, próbując zrozumieć, jak energia lasu mogła wpływać na struktury kwantowe ciała dziewczyny, prowadząc do niezwykłego eksperymentalnego rozdzielenia. Był to niezwykle skomplikowany, a jednocześnie fascynujący proces, który stawiał przed nim pytanie o granice, gdzie fizyka stykała się z nieznanym. Początkowo światło emanujące z energii lasu otaczało ciało dziewczyny jak mistyczna aura. To światło, będące nośnikiem specyficznych fal energetycznych, zaczęło przenikać przez skórę, oddziałując z molekułami i atomami na najbardziej fundamentalnym poziomie. Pod jego wpływem komórki ciała dziewczyny reagowały dynamicznie. Dostrzegał, jak struktury komórkowe ulegały chwilowym zmianom, pulsując w rytm energii lasu. Elektrony poruszały się w niestabilnych orbitach, a momentalne fluktuacje w strukturze atomowej sprawiały, że całe jej ciało wydawało się rozświetlone energią.