အပိုင်း(၃)
"အားးး ရူးချင်တယ် ဘယ်တော့မှဒီဇိုင်းဆွဲရမှာလဲ...တလတောင်ရှိနေပြီ ..."လီလီတို့သူငယ်ချင်းတစ်စုကန်တင်းတွင် နေ့လယ်စာစားရင်းငြီးတွားလို့နေသည်
"ဌာနမှူးကိုပြောကြည့်ရင်ရော"
"ဟဲ့ရမလား ငါတို့ကအလုပ်သင်တေလေ ကျောင်းမှာလို သွားတောင်းဆိုလို့မရဘူးဟ.."လီလီလည်း ဆူမြတ်အပြောကိုခေါင်းငြိမ့်ထောက်ခံလေသည်
ထိုစဉ် ဌာနမှူး ကန်တင်းရောက်လာသည်ကိုမြင်လိုက်ကြပြီး တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်မျက်စပစ်ကာ မသိမသာလိုက်ကြည့်ကြလေသည်
ဌာနမှူးဘေးတွင်တော့ မစိမ့်ပါပြီး တလမ်းလုံးလည်းတတွတ်တွတ်နဲ့စကားတေပြောလို့နေသည်
စတင်အတင်းတုတ်ဖို့ပြင်နေတဲ့ချယ်ရီ့ထက်အရင်ဆုမြတ်မှ
"ချယ်ရီ့ နင်တမျိုးမတွေးခင် ငါသိချင်တာတစ်ခုပေါ်လာတယ်"
"ဘာလဲ..."
"ငါတို့ဌာနမှူးက အကွေးလား..."
"ဘာကြီး...ဌာနမှူးက ဘာကွေးတာလဲ.."လီလီမှ နားမလည်ပါးမလည်နဲ့ အကျယ်ကြီးမေးချလိုက်တော့ ချယ်ရီ ပါးစပ်ကိုလက်နဲ့အတင်းအုပ်ကာ
"ဟဲ့တိုးတိုး နင့်မယားအဝေးမရောက်သေးဘူးဟဲ့..."လီလီချယ့်ရီ့လက်ကိုရိုက်ပုတ်ကာဖယ်ထုတ်ရင်း
"ဘာမယားလဲ...မဦးမချွတ် ပေါက်တတ်ကရတေမပြောစမ်းနဲ့.."
"ကွေးတာတောင်နင်မသိဘူးလားဟ..."
"ဘယ်သိမလဲ သူကအဖြောင့်ကိုး..."ချယ်ရီ့စကားကြောင့်လီလီကမျက်စောင်းခဲရင်း
"ရုတ်တရက်မို့မသိလိုက်တာပါ..ငါနင်တို့လိုအမြဲတွေးနေတာမှမဟုတ်ပဲဟာ..."
"ထားထား သူ့ကို ထားလိုက်တော့ ငါတို့ပဲပြောမယ်"ဆုမြတ် လီလီ့ကိုမျက်နှာလွှဲရင်းချယ်ရီနဲ့ခေါင်းချင်းဆိုင်ကာ အတင်းစကားစတော့သည်
"ဌာနမှူးပုံစံ ဒီဇိုင်းကာလာအနေထားအရဆို လုံးဝကိုအဖြောင့်မဖြစ်နိုင်ဘူး..."
"နင်နဲ့ငါအတွေးတူတယ် ....ကြည့်လိုက်တာနဲ့ကွာ possessive typeဖြစ်လောက်မယ့်ပုံ.."
YOU ARE READING
...Suu ...(Therapy Of Love)
Romansaမင်းဘဝမှာ အရာအားလုံးဆုံးရှုံးသွားတယ်ဆိုတဲ့ခံစားချက်မျိုး ရှိခဲ့ဖူးလား.... ရှင်သန်နေရတာ ဘာအတွက်လဲဆိုတာကောတွေးမိဖူးလား.... အဓိပ္ပာယ်မရှိတဲ့ဘဝကြီးကိုရှေ့ဆက်ဖို့အတွက် အကြောင်းပြချက်သေးသေးလေးတစ်ခုထဲနဲ့တင်လုံလောက်တယ်ဆိုယုံနိုင်လောက်လား... 🤙🤙
