Zawgyi
"ဪ..ဓီရာ နိုးၿပီလား"
"ဟုတ္ကဲ့ အကိုZone"
ေလွကားကေနဆင္းလာတဲ့ ဓီရာကိုလွမ္းႏႈတ္ဆက္ေတာ့ ဓီရာကၿပဳံးျပကာ ျပန္ေျပာသည္။ Zone ကသူ႕ထက္ႀကီးမွန္းသိကထဲက အကိုတပ္ေခၚေနတဲ့ဒီကေလးကို သူမတားနိုင္ေတာ့။ ၿပဳံးၿပဳံးေလးဆင္းလာေပမဲ့ မ်က္အိတ္ေတြကေဖာင္းေနသလို။ ဒီကေလးငိုထားတယ္ထင္တယ္။
လူေတြမ်ားခံစားေနလိုက္ၾကတာ ဘာမဟုတ္တဲ့အခ်စ္ဆိုတဲ့အရာအတြက္ကို မ်က္ရည္ေတြက်၊ စိတ္ဆင္းရဲခံရတယ္လို႔။ အဲ့တာေၾကာင့္ သူကအၿမဲအေပ်ာ္ရည္းစားဘဲထားတာ။ ေပ်ာ္ဖို႔ဘဲအေရးႀကီးတာ က်န္တာသူ႕ဘဝမွာဘာမွအေရးမပါဘူး။
"အကို မနက္စာျပင္ေပးထားတယ္။ လာဒီမွာထိုင္။ အကိုသြားႏြေးေပးမယ္"
"ရပါတယ္ အကို zone ။ ကြၽန္ေတာ့္ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္လုပ္လိုက္ပါမယ္"
"မဟုတ္တာ ေနမေကာင္းတဲ့လူကိုလုပ္ခိုင္းလို႔ဘယ္ျဖစ္မလဲ။ ထိုင္သာေနပါ အကိုလုပ္ေပးပါမယ္"
"ကြၽန္ေတာ္ေနေကာင္းပါတယ္"
"ဘာေနေကာင္းတာလဲ မ်က္ႏွာကျဖင့္ႏြမ္းေနတာကို။ မ်က္လုံးေတြကအစသိသာတယ္။ အကို႔ကိုအားနာစရာမရွိပါဘူး။ အကိုကမင္းကိုခ်စ္လို႔...အဲ ညီတစ္ေယာက္လိုခ်စ္လို႔ အကို႔ဆႏၵနဲ႕လုပ္ေပးတာမလို႔ ဘာမွအားမနာနဲ႕ ဟုတ္ၿပီလား"
အကိုZoneရဲ႕စကားေၾကာင့္ ဓီရာငိုထားတာမ်ားအရမ္းသိသာေနသလားလို႔ မ်က္လုံးကို ေယာင္နနနဲ႕စမ္းလိုက္မိသည္။ မေဖာင္းေနပါဘူး။ ေတာ္ေသးတာေပါ့။
"ေက်းဇူးပါ အကိုzone"
"မလိုပါဘူးကြာ။ ေရာ့ ရၿပီ စားေတာ့"
"ဟုတ္"
ဓီရာ စြပ္ျပဳတ္ပန္းကန္ကိုေသခ်ာၾကည့္မိလိုက္သည္။ ပုံစံကအစ Daniel ျပင္ေပးထားသလို။ ဓီရာစားၾကည့္လိုက္ေတာ့ ပိုသိသာသြားသည္။ ဒါ Daniel လက္ရာ။ ဒီလိုမ်ိဳး ဓီရာ့ကို သူတစ္ခါခ်က္ေကြၽးဖူးသည္။
"ဘာလို႔လဲ စားမေကာင္းလို႔လား ဓီရာ"
"ေကာင္းပါတယ္ အကို။ ဒါနဲ႕ ဒါအစ္ကိုခ်က္တာလားဟင္"
YOU ARE READING
Spring scenario from Eiffel-Town (အီဖယ်မြို့မှနွေဦးပုံပြင်)
RomanceCity of Love and artလို့ တင်စားကြတဲ့Parisမြို့တော်၌ ရေစက်ဆုံခဲ့ကြတဲ့ကောင်လေးနှစ်ယောက်ဟာ ကံကြမ္မာဇာတ်ဆရာရေးဆွဲပေးတဲ့ဇာတ်လမ်းမှာ ပျော်ရွှင်စွာ ဇာတ်သိမ်းနိုင်ကြပါ့မလား။ သူတို့ကိုဆုံစေခဲ့တဲ့နွေဦးဟာ လှပနိုင်ပါ့မလား။ နွေဦးနဲ့ပတ်သတ်ပြီးရေးထားတဲ့ Fictionလေ...