Waring ပေးပါသဖြင့် မဖတ်ရဲတဲ့ငယ်လေးတွေကျော်ဖတ်လို့ရပါတယ်ရှင်💗
"မောင်လွှတ်ပါ အအေးပတ်နေမယ်"
"မဖယ်ဘူး ဒီနေရာမှာခင်ဗျားကို လုပ်ပစ်မယ်လာခဲ့!"
ဒေါက်!ဒေါက်
"သားတို့ရေ"
"ကျစ်!"
အိပ်ခန်းအပြင်မှတံခါး ခေါက်သံကြောင့် ရှေးက ဇိုက်လက်ထဲကနေအတင်းရုန်းကာ ရေချိုးနေတဲ့ဇိုက်တံခါးကိုပိတ်ပြီး အခန်းပြင်သို့ထွက်လာခဲ့သည်။
"ဟုတ်ကဲ့အမေ"
"သားရှေး...ထမင်းမစားကြသေးဘူးလား အမေတို့အိပ်တော့မယ် ဇိုက်နဲ့တူထမင်းစားလိုက်အုံးနော် အောက်မှာအမေအကုန်ပြင်ပြီးသား"
"ဟုတ်အမေ ကျေးဇူးပါဗျ"
ဒေါ်ရတနာက ရှေးကိုတစ်ချက်ပြုံးပြပြီး အခန်းရှေ့မှထွက်သွား၏။ ရှေးက အခန်းထဲပြန်၀င်ကာ ဇိုက်ကိုကြည့်တော့ သူ့အားမျက်ထောက်နီကြီးဖြင့်ကြည့်နေ၏။
"မောင် အကျီလဲတော့ ထမင်းသွားစားမယ်...အင့်!"
"ထမင်းမစားချင်ဘူး ခင်ဗျားကိုစားချင်တာ"
"အာ...မောင်ကလဲ အရင်ထမင်းသွားစားရအောင်နော် ပြီးရင်မောင်လုပ်ချင်တာ ရှေးခွင့်ပြုမှာပါ"
"ကျစ်! ထမင်းကဘယ်ချိန်စားစား စားလို့ရတယ် ကျုပ်သိပ်စိတ်မရှည်ဘူး ရှေးဆိုနှောင်း"
မောင့်အသက်ရှူသံပြင်းပြင်းကြီးတွေကရှေးကိုတောင်းတနေတာသိသည်။ မောင်က ရှေးကိုအသားနာအောင်လုပ်ပေမဲ့ ရှေးကိုဒီလိုမျိုးလဲလိုအပ်သေးတော့ ရှေးပျော်ပါ၏။ သို့သော် အဲ့နေကဖစ်ခဲ့တဲ့ကြမ်းတမ်းမှုတွေက ရှေးကိုထပ်မလုပ်ဖို့ အသိပေးနေသလိုလို။
"ရှေးဆိုနှောင်း!"
"ဟင်...ဟင်မောင်"
ဇိုက်က ရှေးကို အိပ်ယာပေါ်အားပါပါလှဲချလိုက်ပြီး ရှေးနှုတ်ခမ်းလေးများကိုစတင်နမ်းလာ၏။ အိစက်နေသောအကျီအောက်မှ အသားနုနုလေးကိုပွတ်သက်တော့ ရှေးက ဇိုက်ရင်အုံကြီးနှစ်ဖက်ကို မရဲတရဲ လက်သီးစုပ်လေးဖြင့်ထုလာ၏။
YOU ARE READING
Opposite Direction
AcciónHEဖစ်သော်ညား လောင်မြိုက်စရာဖြစ်တာမို့ sensitive uke momများ drop ချပစ်ဖို့ recommend ပေးပါသည်
