Vrixian: The Missing Piece

Chapter 7: Unexpected Visitor

Christian's phone rang on his bedside table just as the sun beginning to rise. Halata ang pagkainis sa kaniyang mukha dahil sa ingay at pagka-istorbo nito sa kaniyang tulog. Hating gabi na rin kasi siya natapos sa pagla-live selling kaya naman gusto niyang bumawi ng tulog. Ang problema, may tumawag sa kaniya.

Christian groaned, reaching for his phone blindly with one hand while rubbing his eyes with other. Mas lalo naman siyang nainis nang makita niya ang pangalan ni Perlas sa screen.

"Ano na naman ba ito, Ate Pat? ang aga-aga nangbu-bwisit ka," he mumbled, finally catching the phone and answering the call.

Minsan talaga parang gusto na lang ni Christian ibaon sa lupa ang kaibigan dahil kuhang kuha nito ang inis niya. Alam ni Perlas kung paano siya inisin.

"Sid! Gising na, ang aga aga badtrip ka. Mamaya niyan late ka na naman matutulog. Matulog ka kasi nang maaga!" Perlas energetic voice blared through the speaker, making him wince.

Napalayo ng cellphone at pahilot si Christian sa kaniyang sintudo dahil sa lakas ng boses ng kaibigan.

Christian sighed, "Ate Pat, seriously? 'Di la nga ako masyadong gising, eto ka na naman, hyper na naman. Bakit ka ba tumawag ng ganito kaaga?"

Narinig naman ni Christian ang malakas na tawa ni Perlas sa kabilang linya. "Syempre, gusto ko lang naman mambwisit. Isa pa, gusto rin kita i-check, bakit, masama ba? Baka kasi need mo ng morning motivation, nandito ako. Alam mo na, kailangan mo ng cheering squad," she teased, laughter evident in her voice.

Christian chuckled despite his annoyance. "Ang ingay mo talaga, ate Pat, bibig mo walang tigil. Pero salamat pa rin, I guess I need it."

perlas gasped on the other side of the call. "Anong 'I guess' ka riyan? Dapat sure ka!" she lpaused. "Are you okay? Bakit parang kulang ka sa energy? Ano ba 'yang iniisip mo, ha? 'Yung babaeng 'yun pa rin ba? Don't worry, tanggalan ko 'yun ng buhok."

Shaking his head, "Anong kulang sa energy? Talagang sobra lang talaga 'yung sayo. Baka nakakalimutan mo, ikaw itong ginising ako ng maaga. Pero okay lang ako, don't worry about me. Siguro kailangan ko lang ng luxe choco para magising ang diwa ko," Christian said, trying to brush off her concern.

Alam naman niya na nag-aalala lang ito ngunit ayaw na niyang gatungan pa.

"Okay, fine. Sabi mo 'yan eh. Pero kung may problema ka, alam mo naman na lagi lang ako nandito para sa 'yo, 'di ba? Huwag kang magpalakadepress d'yan, ha? Or else, papadalahan talaga kita ng maraming motivational quotes, sinasabi ko sa 'yo," Perlas said, half -serious, half-joking.

Napaulo naman si Christian sa gilid ng kaniyang kama, he laughed. "You wouldn't dare."

"Oh, you know I would. Ingat ka d'yan! Alam mo na kailangan pa kita, remember?"

"Yeah, yeah, okay. Thanks, ate Pat. You're the pest—esti, best."

"Bwisit ka! But I know I am the best," she said cheekily before hanging up, leaving Christian smiling as he got out of the bed.

Dahil sa maagang pagbulabog sa kaniya ni Perlas, hindi na nagawa pa ni Christian na matulog kaya naman nagsimula na lamang siya sa normal routine niya. Matapos niyang tawagan ang kaniyang Abuela, nag-ayos na siya ng mga gamit niya.

Christian sat at his desk, trying to focus on his work. He was still reeling from the encounter with Irene the previous day, but he knew he had to push through. Work was the only thing keeping him grounded.

Nine in the morning, His phone buzzed, snapping him out of his thoughts. He glanced at the screen and saw Perlas’s name flashing. He picked it up, trying to sound upbeat. Hindi alam ni Christian kung wala pa bang trabaho ang kaibigan.