Vrixian: The Missing Piece

Chapter 22: After Office Fun

Vrix took a deep breath. Matapos ang kanilang intimate moment sa opisina, hingal na hingal si Christian, halos hindi na makagalaw sa sobrang pagod. Nakayakap siya kay Vrix, tuluyan nang bumagsak sa pagkakatulog. Vrix, feeling a wave of satisfaction, gently laid Christian down on the couch inside his office. Kakatapos lang niyang linisin ang katawan ni Christian, wiping away the sweat and traces of their earlier passion. He made sure Christian was comfortable, pulling a blanket over him habang mahimbing itong natutulog.

Tahimik siyang tumayo, tinitingnan si Christian nang ilang sandali, a soft smile tugging at his lips. Pinagmasdan niya ito na parang hindi pa rin makapaniwala na kasama niya ngayon ang taong matagal na niyang hinahanap. Ngunit bago siya muling makabalik sa desk niya, isang marahang katok ang umalingawngaw sa pinto.

Napakunot ang noo ni Vrix, bahagyang inis sa pagkakagambala, pero tinungo niya ang pinto. Nang buksan niya ito, bumungad si Kevin, ang kanyang secretary, na mukhang balisa.

"Sir," panimula ni Kevin, halatang nag-aalangan, "tumawag po ang stepmother niyo. Gusto po niya kayong umuwi agad."

Normally, ang ganitong balita ay magdudulot ng irritation kay Vrix. Ayaw na ayaw niyang inuutosan nang biglaan, lalo na ng kanyang stepmother. But after just finishing that intimate time with Christian, Vrix felt surprisingly calm. Wala ang usual irritation niya, replaced by a quiet satisfaction.

Sumulyap si Vrix kay Christian, na tahimik na natutulog, bago muling hinarap si Kevin. "Tell her to wait," sabi niya nang walang pag-aalinlangan, ang boses kalmado pero matatag.

Nagulat si Kevin sa tono ni Vrix-wala ang usual na inis o galit. Kadalasan, agad nang magtataas ng kilay si Vrix kapag may ganitong mga utos mula sa pamilya. Pero ngayon, ibang-iba ang mood ng boss niya-mas relax, tila masaya.

"Understood, sir," sagot ni Kevin, tumango bago umatras. Saglit siyang sumilip sa loob ng opisina, marahil nagtataka kung bakit biglang kalmado si Vrix ngayon. Pero wala siyang sinabing kahit ano, at umalis na rin agad.

Isinara ni Vrix ang pinto nang tahimik at bumalik sa kama kung saan natutulog si Christian. Naupo siya sa tabi nito, pinagmasdan ang mahimbing na mukha ng natutulog na tao. Marahan niyang hinaplos ang buhok ni Christian, at kahit na tinawag siya ng kanyang pamilya, wala siyang balak magmadali.

Ngayon, gusto muna niyang sulitin ang sandaling ito. It was rare for him to feel this at peace, and for once, he wanted to savor it. With Christian sleeping beside him, the world could wait.

Hapon na nang magising si Christian. Halos walang lakas siyang bumangon, ramdam ang kirot sa buong katawan-lalo na sa kanyang hips. He groaned, trying to sit up, pero parang walang energy ang katawan niya. Nilingon niya ang paligid, and there was Vrix, approaching him with a tray of food.

"You're awake," Vrix said with a smirk, placing the tray beside Christian.

"Hmph..." Christian mumbled, still feeling exhausted. He tried to reach for the food, pero mabilis na sinubuan siya ni Vrix.

"Here, eat up. You need your strength," sabi ni Vrix habang tinutulungan siyang kumain. Christian, though sore and tired, couldn't help but feel butterflies in his stomach dahil sa pag-aalaga ni Vrix. They exchanged playful looks habang sinusubuan siya nito.

"Ano?" Vrix teased, leaning closer to plant a soft kiss on Christian's lips. Christian didn't complain, tilting his head to meet Vrix's lips. He enjoyed the warmth of the moment, pero biglang may pumasok sa isip niya.

"Sh*t!" Christian blurted out, realizing something important. "May live selling ako mamaya!" Napamura siya, annoyed. "Beast ka, Vrix! Kung di mo ko ginanon, di sana nakakagalaw pa 'ko!"