Sevda Apartmanı

34.Bölüm

[ Özet; Alaz'la konuşan Efe, elinde hiç bir şeyin olmadığını farkeder, yeni bir kardeş dışında... Babasıyla yapacağı konuşmayı önemseyen ve kanıt falan olmadan Alaz'a inanmaması gerektiğini düşünür. Diğer apartman sakinleri ise kendi dertleriyle meşguldür. Ekim, Alaz ve Efe arasında kalmıştır. Beren ve Emir ilişkilerinin onlara neler getireceği konusunda yavaş yavaş hem iyi hem de kötü deneyimler edineceklerdir. Zeynep ve Bulut ise birbirlerine daha çok vakit ayıracaklardır eğer mümkünse. Multimedia'da Zeynep ve Beren var.

17.000 Read ve 800'ün üzerinde Vote 200'ün üzerinde ki Yorum sayısı için herkese sonsuz teşekkürler. Birtanesiniz. :* Keyifli okumalar buarada. ^^ ]

34.Bölüm

Efe'den

Cidden karşımdakiler benim arkadaşlarım mıydı? Gözlerimi üst üste bir kaç defa kırpıştırdıktan sonra onların neden burada olduklarına dair en ufak bir fikrimin bile olmadığının farkına vardım. Ne yazık ki. Erkekler beyaz keten gömlek haricindr baştan aşağı siyhtılar. Kızlar ise topuz saçları ve siyah elbiseleri içindeydi. 

Beni görünce hep birlikte ayağa kalktılar. Ne bu şimdi Allah aşkına?! Dertleri ne bunların?! Birer adım öne çıktıktan sonra yine hep birlikte beni selamladılar. Koro halinde...

" Selam Efe. Selam kardesşm. "

Siktir... Ne dönüyor burada?! Ağzımı aömakta her ne kadar ilk başta zorlansamda sonunda bir kaç kelime çıkarmayı başarmıştım.

" Ne..? Bu da ne demek oluyor, baba? "

Babam, yüzünü bana doğru çevirdi ve sadece;

" Otursana. " demekle yetindi.

" Efe.?! E-fe! Uyan kardeşim! "

Bana kardeşim demeyi kesin! Olduğum yerden hızlıca doğrulup nefesimi düzene sokmaya çalışırken Emir'in tuhaf bakışlarına maruz kaldım. Bir açıklama beklediği kesindi. Tartışmasız.

" Ne bu halin? "

Dudağımı bilmiyorum-ki şeklinde büktüm. Cidden ne olduğunu hala idrak edemiyordum.

" Korkudan az kalsın altına edecektin, lan! Ne gördün rüyanda? Aslında sen hiç rüya falan görmezsin.."

Biliyorum! Lanet olsunki biliyorum. Ben rüya falan görmem. Kafamı yastığa koyarım ve çoğu kişinin sadece hayal edebileceği deliksiz bir uyku çekerim. Ama bugün... O Alaz salağı bana bir ilki daha yaşatmıştı. İlk önce bir kardeşim olmuş şimdi de uykumda bile beni rahat bırakmamıştı.

" Allah'tan rüyaydı... "

Emir,

" Eeee ne gördün? " diye üstelerken içimden bütün bunların gerçek olmadığına bir kez daha dua ettim.

" Önemli bir şey degildi. Zaten fazla bir şey hatırladığım söylenemez. Parça parça her şey.. "

Kahretsin ki her şeyi en ince ayrıntısına kadar hatırlıyordum. O güzel sarışını, o büyük ve heybetli odayı ve onları... Emir, omzuma hafif bir yumruk attıktan sonra odadan çıktı. Saat, gecenin 3'üydü. Hem nasıl olmuştu da sesim Emir'in odasına kadar ulaşmıştı? Belki de haklıydı; az kalsın altıma yapacaktım korkudan. Emir'in zamanlaması her zaman ki gibi harikaydı. Yastığa tekrar başımı koyduğumda artık hiç bir kuvvetin beni tekrar o kabusa sürükleyemeyeceğine son derece emindim. Kafamın içi saçma sapan kurgularla doluydu. 

Gittikçe ağırlaşan kafamı yataktan zorla kaldırdıktan sonra duşun altına götürdüm. Hiç bir şey yapmadan dakikalarca suyun altında kalabilirdim. Beni rahatlatacağını düşündüğüm duşun ardından içimde daha çok kuşku olduğunu hisseder gibiydim.