İlk hamleydi... Oyunlar oynandı ve ölümler yaşandı. Şah'ın günahına bulanarak Kasım'ın o fırtınalı yedisinde bir Vezir seçildi ve ilk kayıp o gün verildi. Gökyüzü annesi ölen küçük bir kız çocuğuna ağlarken, bir kadın öldürüldü ve bir kadın delirdi...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bölüm şarkısı; Neoni- Darkside
Oy verip yorum yapmayı unutmayın lütfen sınır koymuyorum fakat artık hak ettiğimi de almak istiyorum.❤️
°°°
-10 Şubat 2015-
Gönül Belası; Yaratılanların kalplerine Tanrı tarafından bahşedilen sevginin öteki yüzüdür. Hikayelerinin başında âşık olan bazı gelip geçici faniler sonunun geleceğini düşünmedikleri gibi, karşısındakini de kendileri gibi bilirler... Saf ve pak duygularla bir adama veya kadına bağlanan her gönül bağı, bazen göründüğü kadar masum olmaktan epey uzaktır. Üstelik bir gönül bağı, gönül belasına dönüştüğünü gizleyebilecek kadar da tuzaktır... Çünkü gönül belası zannedildiği gibi büyük aşkları temsil etmez, her gönül belası bir aşka denk olmadığı gibi bazen bir gönül bağı bile etmez...
Herkes ikrar etmelidir... Ne aşk akıl işidir ne de akıl, konu aşk iken kalp kadar maharetlidir... Ve bazı aşklar mahşere kalırken bazıları sadece sevdalıya muhalefet bir gönül belasından ibarettir...
O yıllarda aşk bir saplantının kölesi değil, masum bir sevginin habercisiydi. Aylardan Kasım bile değildi, ölüm kimsenin kapısını çalmamış sadece olası bir ihtimaldi... Baharın habercisiydi içinde bulundukları zaman, henüz mevsimlerden bahar değildi. Fakat takvim yaprağında yazan, kendi Bahar'ını bulanların ona dokunmaya kıyamadığı yıllardan birisiydi... Levent henüz Şah, sevdiği kadın ise toprağın altında değildi...
Dokunurken acıtmayan, severken öldürmeyenler yaşıyordu İstanbul'da. Dünya'nın henüz gelecekteki kadar kötü bir yer olacağını bilmeden huzurla nefes alıyordu insanlar... Aşk o yıllarda gönülde bir bela değil, kalpte bir bağdı...
Bahar giydiği siyah elbisesinin uçuşmasına aldırmadan Levent'e sarılmış dans ediyordu. Levent ise kaşları çatık bir şekilde kısa elbiseyi izleyip bir yandan da düzeltmeye çalışıyordu. Bahar biraz alkol almıştı, zihni açıktı fakat çakırkeyifti. Levent araba kullanacağı için içmekten kaçınmış sevgilisine göz kulak oluyordu. Onun doyasıya eğlenmesini istiyor ve onun kılına zarar gelmesini engellemeyi kendisine amaç ediniyordu...
Normalde böyle mekânlara gitmezlerdi, tanışalı üç ay oluyordu fakat Bahar bugün kendisine ilk kez "Seninle dans edebileceğim bir yere gitmek istiyorum." deyince Levent için akan sular durmuştu. Onun istekleri kendisi için emir niteliğindeydi...
Şimdi ise Bahar'ı mutlu ettiği için bir yandan mutlu olurken diğer yandan elbisesini kendisine dert ediyordu. Bahar onun bakışlarının farkındaydı ve daha fazla sessizliğini koruyamayacaktı... "Elbisemi zihin gücünle parçalayamazsın." kıkırdamıştı bu cümlesinden sonra. Levent ise kafasını sağa çevirip gülümsemesini bastırmaya çalışıyordu, karşısında bu kadar güzel gülen bir kadın varken işinin zor olduğunu biliyordu...
