.
.
.
.
සෙනග පිරිලා උන්න කෝච්චි පෙට්ටියේ සෙනග අතුරෙන්ම යන්තම් සීට් එකක ඉදගත්ත ආරොන් රවීන්ගෙන් බෑග් එක ඉල්ලුවෙ රවීන් බෑග් එක ගලවල ආරොන්ගෙ උකුළෙන් තියද්දි....
කෝච්චි සීට් එක උඩ වැලමිට තියන් ඒ අත උඩ කම්මුල තියන් වදුරෙක් වගේ උඩ කොක්කක එල්ලිලා රවීන් ඔහේ පහුවෙලා යන මුහුද දිහා බලන් ඉදියේ උදාසීන කමකින්..... දුවනව දුවනව එක අතකට මේ ජිවිතේ ඉවරෙකුත් නැ..... දැන් නම් හරිම මහන්සී හිටගෙන ඉදලම..... නැග්ග වෙලේ ඉදන් සීට් එකක් නෑනෙ කොල්ලට....
දීර්ඝ සුසුමක් පිට කරල රවීන් බෙල්ල හරවල ආරොන් දිහා බැලුවෙ ඒ පැහැපත් මුහුණෙ සුන්දරත්වය ළග රවීන් නතර වෙද්දි.....
ඒ ජපන් ඇස් !
වටපිටාව දිහා බලලා ආරොන්ගෙ ඉස්සරහ නිදි කිරන අංකල් දිහාවට බැල්මක් දාලා රවීන් ශීට් එක අල්ලන් උන්න අතේ ඇගිල්ලක් දිගු කරල ආරොන්ගෙ ගෙල ළග ස්පර්ශ කලේ මුලින්ම ආරොන්ට ඒක ගානක් නොවෙද්දි....ඒත් ටිකකින් දැනෙන කිතියටත් එක්ක ආරොන් දෑස් ඔසවල රවීන් දිහා සුපුරුදු මරන් කන බැල්මෙන් බැලුවෙ රවීන් ආරොන්ගේ මුහුන දිහාවට නැඹුරු වෙද්දි...
" ලස්සනයි !"
රවීන් කියද්දි ආරොන් සුපුරුදු උදාසීන බැල්ම එක්ක ජනෙලෙන් එපිට බලාගත්තේ රවින් පුප්පද්දි....
" උඹට ලැජ්ජ හිතෙන්නෙම නැද්ද ?"
රවීන් අහද්දි ආරොන් නිහඩව උන්නෙ රවීන් ඇස් රෝල් කරල වෙනතක් බලාගනිද්දි...
ගල් ගෙඩියක් බැදගන්න එක ඔයිට හොදයි.......
හිතුනොත් ඔය පහුවෙලා යන සාහරේටම පනිනව ඔන්න ඔහේ....
" අපෙ ගෙදර යමු "
ආරොන් එකපාරටම යෝජනා කරද්දි රවීන් ගෙ ඇස් උඩ ගියා....
" මොක.....ක් ?"
"............"
" මට බැ !"
" ගෙදර කවුරුත් නැ....."
ආරොන් කියද්දි රවීන් කල්පනා කලා....
ඒක නම් බොහෝම සුන්දර ඇරයුමක් තමයි .......හැබැයි මෙහෙමයි....
" මට බෑ !"
YOU ARE READING
CAROL 🌼
Non-Fiction" ඩේසි මල .........." "................." " Espoir ඔයා එනකන් බලාගෙන ඉන්නව !" ඒ හිතුවක්කාර දෑස් කිව්වෙ එහෙම...... . . . . . . . Start - 2024 / 04 /29 End - ?
