[Book 1] Mysteries of Jansport High School: Son of Lights

Chapter 10*

"Oh anak, kain na," sabi sa akin ni Mom nang nakita niya akong bumababa. "Mom, wait lang. May emergency lang," sabi ko. "O? Saan?" tanong ni Mom. "Sa bahay po ng kaklase ko..." sagot ako. "Bilisan mo na lang ang pagbalik mo ha," sabi ni Mom nang payagan ako. Kinuha ko ang bike sa garage at nilabas ito. "O, Zips, hold on my arm, don't bite," sabi ko kay Zips na unti-unting nagapang sa braso ko. Men, I'm getting more tense about the spider. Nagmadali ako sa pagbabike.

10 minutes. Nakadating na ako sa bahay ni Kelvin. On the other direction naman galing si Dan. "Got his text?" tanong ni Dan. "Yep, ano kaya nangyari dun?" sumagot ako. Pinindot ko na yung door bell. DING DONG. Pagkabukas ng gate ay katulong nina Kelvin ang kumausap sa amin, "Kayo ba yung mga kaibigan ni Kelvin?" Medyo nahihiya kaming nag-nod ng heads. "Tuloy na kayo mga utoy... at kanina pa kayong pinaghahanap ni Kelvin. Hindi siya nalabas ng kwarto niya. Hindi pa nga siya nakain. Wala rin si Ma'am kaya buti na lang nandito kayo," pinapasok kami ng yaya.

Pinaakyat na kami at eto kami ni Dan, nakatayo sa harap ng pinto ng kwarto ni Kelvin. Kumatok kami, "Kelvin, ayos ka lang dyan? Kami toh," sabi ko. Walang sumagot. Nirotate namin ang doorknob... Nang buksan na namin ang pinto, wala siya sa kwarto. Wala siya sa likod ng pinto. Wala sa ilalim ng kama. Saan na naman nagtago ang kaibigan naming yun? That's when we noticed his window open. "Sa rooftop?" tanong ko. "Hindi, baka nasa baba, eh di sana di na pumasok, di ba?" sarcastic sagot ni Dan. Pareho kaming napatawa. Pero balik sa pinakaisyu. Lumabas kami sa bintana. At umakyat sa bubong. That's when we saw a teenager sitting scared sa roof. Si Kelvin pala yon. "HUI!" sigaw namin sa kanya. Pero takot na takot siya.

"Ui Kelvin, ano bang nangyari sa'yo?" tanong ni Daniel nang kami'y nakalapit na sa kanya. Tinanggal niya varsity jacket niya... O_O?! My eyes were all open when I saw Kelvin's right arm... just his bones. "Paano ka nagkaroon niyan?" panicky question ni Dan. Ninarrate ni Kelvin ang nangyari...

Nang nakauwi na tayo kanina... Ako ay nasa kwarto ko nakahiga lang at nagrereview. Tinawag ako ni Ate (yung yaya) na kumain na daw ako kasi hindi daw makakasabay sa dinner si Mommy kasi nag-overtime sa work. Bababa na daw ako pero nakalock yung pinto. Hindi ko mabuksan yung pinto... Nagpanic ako, "May Doku Hebi na naman na nakaantabay sa akin!" Pinilit kong buksan ang pinto. Biglang may hangin na nagblow na naman. Nakapasok ang isang papel na nakafold, siguro dahil nadala ng hangin. Coincidently, pumatak ito sa harap ko. Pinulot ko at inunfold. Nang naunfold ko na ito nang buong-buo, biglang nagcollapse ang mga libro ko sa shelves. Mga bola ko, nagguluhan. Mga papel, nagliparan. Mga pinto sa closet ko, nagbukasan. I knew this was strange so I threw the paper and took steps backward trying to reach my phone. That's when I texted you two. Tatakas na dapat ako pero nagsara ang mga bintana. Biglang may lumabas na purple/gray smoke mula sa papel. Nag-form ito ng skull shape. Before I knew it, the smoke was circulating around my right arm. Dumami na ang smoke at parang hindi na visible ang arm ko. Nakakaramdam ako ng mga burns sa braso ko. Tumigil na yung mga nangyayari at nag-fade away ang smoke. Before I knew it, I was actually seeing my bones. Creepy. So I started to freak out. So that's how I got this.

I knew that was creepy but I knew where this was leading... "Kelvin, pilitin mong bumalik ang skin mo... Isipin mo na nabuo na ulit ang skin mo..." sabi ko sa kanya. "Cody, be realistic. Walang nangyayari sa ganyan. I'm a freak, man!" sigaw ni Kelvin. "Just do it!" nakipagtalo pa ako.