අද ඉස්කෝලෙ නම් මහ අමුතුයි...අමුතුයි කියන්නෙ ඉස්කෝලෙට මුකුත් වෙලා නෙවේ...ඒකෙ ඉන්න එවුන් ටිකක් අමුතුයි අමුතුයි වගේ...විශේෂයෙන්ම අපේ ක්ලාස් එකේ උන් මායි මහියයි දෙන්නා එද්දි අපි දෙන්නා දිහා හෙන අමුතු විදියට බැලුවත් එක්ක..යකෝ..! අපිව මුන්ට මැජික් එකක් වගේ පේනවද දන්නැහැ...
විහසුත් නෑ තාම රෙද්ද..! ලියෝ ඇවිල්ලත් නෑ තාම...යුගී විනුල් දෙන්නනම් ඉන්නව වෙනදා වගේම පන්තියෙ මුල්ලකට වෙලා පොතක් කියව කියව...මායි මහීෂයයි උන් දෙන්නා ගාවටම ගියාට පස්සෙ තමා උන් දෙන්නා අපිව දැක්කෙ...උනුත් නිකම් අර අනිත් උන් බලපු ලයින් එකටම තමා අපි දිහා බැලුවෙ...
මුන්ට මොකක් වෙලාද...!? ටිකකින් යුගී විනුල් දිහා බලන් ඉඳලා ආපහු එකපාර අපේ දිහාවට හැරුණා..ඒ පාර මොකක්ද මේ වෙන්නෙ..!??
" ඔයාලට නම් ඇත්තමයි...! මහීෂ්...රුහාන්..! කවද්ද ඇත්තටම ඔයාලා සීරියස් වෙන්නෙ..!? බලනවා කරගෙන තියෙන එක...!"
" ආ...??"
" ඇත්තමයි මහීෂ්...! රුහාන්නම් කමකුත් නෑ...මේ මනුස්සයා කවද්ද කිසිම දෙයක් සීරියස් ගත්තෙ...එතකොට ඔයා...?? මන් හිතුවා මුගෙම අනික උනාට උබට මුට වඩා ටිකක් හරි මොළේ ඇති කියලා..."
" යසිරු...මෙයාලට ඔහොම කියල තේරුමක් නෑ... මොකක්ද වෙලා තියෙන්නෙ කියල හරියට කියල ඉන්න...එතකොටවත් තේරෙයි..."
" ආ...විනුල් උබවත් කියපන් මොකද්ද වෙලා තියෙන්නෙ කියල රෙද්ද..!"
" මන් දන්නෑ...ඔයාලා ඊයෙ මොකක් හරි රණ්ඩුවකට පැටලුනාද..?? භූපාලි මිස් එහෙම මොකක්ද එකක් කිවුව..."
" ඔව් ඔව්...මිස්ටනම් තරහ ගිහිල්ලා හිටියෙ...ඔයාලට එයාව හම්බවෙන්න ස්ටාෆ් රූම් එන්න කිවුව..."
" ඕයි රුහාන් කොහෙද යන්නෙ..! "
" ඔය එන්නෙ අනිත් එක්කෙනත්..."
භූපාලිට බම්බු ගහගන්න කියලා මන් මහීෂ්වත් ඇදගෙන ගියේ එහාන් අයියලව හම්බවෙන්න යන්න...විහසුත් ආව ගමන් බෑග් එක තියල අපේ පස්සෙන් ආවා...ඕන මගුලක්...හැබැයි මේක කොහොමද ඉස්කෝලෙට වෙනකන් ආවෙ...! මට තියෙන ප්‍රශ්නෙ ඒකයි...
" මොන මගුලක්ද...පෙරේදා වලිය...ඒක කොහොමද එච්චර ඇදුනෙ...ඇත්තමයි මේ එහාන් අයියගෙ කිසි ඉවසීමක් නැති එක තමා සේරටම මුල..."
ESTÁS LEYENDO
1'st Person~ || TK nonfiction ||
No Ficción" කෙනෙක්ගෙ ජීවිතේ හැමදේකදිම පළවෙනිය වෙන එක ලේසි නැහැ ඉවෝන්...ඒත් උඹ ඒක කළා...." 🥀
