Always&Forever

Κεφάλαιο 16

ΕΝΑ ΜΗΝΑ ΜΕΤΑ

'' Μπράβο! Και εις ανώτερα εύχομαι. '' λέει μια υπάλληλος από το τμήμα των οικομικών.

'' Ας πιούμε στην επιτυχία μας λοιπόν. '' λέει ο Αλέξης. Το στήθος του ''φουσκωμένο'' από περηφάνια για το κατόρθωμά μας. Νιώθω τα μάτια του πάνω μου και γυρίζω για να αντικρίσω το πρόσωπό του.

Κοιταζόμαστε στα μάτια ενώ όλοι οι άλλοι συζητούν μεταξύ τους. Κρατάμε και οι δύο από ένα ποτήρι σαμπάνια στο χέρι. Κοιτάζω γύρω μου και τους βλέπω όλους να πίνουν και να συζητούν ανέμελοι. Κοιτάω τον Άρη δίπλα μου. Δεν του αξίζω γαμώτο!

Καταλαβαίνει γρήγορα ότι τον κοιτάζω και απομακρύνεται διακριτικά από την συζήτηση με τον πατέρα του. Με τραβάει απαλά σε μια σκοτεινή και απόμακρη γωνία και νιώθω τα μάτια του Αλέξη να καίνε την πλάτη μου.

'' Τι συμβαίνει μωρό μου; '' το χάδι του στο μάγουλό μου, μου προκαλεί περισσότερες τύψεις -αν είναι δυνατό αυτό.

Έχουν περάσει περίπου 5 μήνες από τότε που άρχισε όλη αυτή η ''περιπετιούλα'' με τον Αλέξη. Οι ορέξεις του για σεξ ήταν ακόραστες όλο αυτό το διάστημα. Το μόνο που με ανακουφίζει κάπως είναι ότι κανείς δεν έδειχνε να έχει κατάλαβε κάτι για το ειδύλλιο μας, οπότε μέχρι στιγμής όλα βαίνουν καλώς.

Το θέμα είναι πως νιώθω ότι κάτι δεν πάει καλά. Κάτι πάει στραβά. Δεν γίνεται όλα τα μοιάζουν αγγελικά πλασμένα! Υποτίθεται ότι η βιομηχανία ξεπέρασε το οικονομικό πρόβλημα που είχε και πως όλα πάνε καλά καθώς οι πωλήσεις και τα κέρδη της, αγγίζουν ποσοστά ανήκουστα! Όμως όταν έριξα μια πρόχειρη ματία στα έγγραφα της εταιρίας είδα κάτι τελείως διαφορετικό. Ναι, όντως από την μια οι πωλήσεις και τα κέρδη έχουν φτάσει στα ύψη, όμως από την άλλη τα έξοδα της βιομηχανίας έχουν αυξηθεί κατά πολύ. Ακόμα υπάρχει διαρρόη μέσα στην εταιρεία, ένας προδότης, ένας κλέφτης, όμως κανείς δεν φαίνεται να το παρατηρεί. Τι διάολο;

'' Μελίνα, τι συμβαίνει; '' ηχεί η ανήσυχη φωνή του Άρη στα αυτία μου. Στρέφω όλη την προσοχή μου στα γαλάζια, σαν τα καταγάλανα νερά, μάτια του, τα οποία με κοιτάζουν με λατρεία και αγνή αγάπη. Γιατί του το έκανα αυτό; Ευτυχώς επιστρέφω ξανά πίσω στην βάση μου, την Αθήνα, και όλη αυτή η κωμωδία θα λάβει το τέλος που της αρμόζει.

'' Τίποτα αγάπη μου, καλά είμαι. '' τον καθησύχασα αλλά δεν έδειξε να πείθεται.

'' Μίλα μου. '' μου είπε απαλά. Έστρεψα το βλέμμα μου στον Αλέξη και ο Άρης το ίδιο.