Always&Forever

Κεφάλαιο 10

Δύο μέρες!

Δύο μέρες έχουν περάσει από το περιστατικό με τον Αλέξη. Δύο μέρες κακής διάθεσης, πολλών νεύρων, πολλών υποχρεώσεων, άλλων τόσων τύψεων και απογοήτευσης. Δύο μέρες που αισθάνομαι πιο μπερδεμένη από ποτέ!

Κακής διάθεσης γιατί μετά από αυτό το φιλί του Αλέξη αισθάνομαι χάλια. Δεν μπορώ να τον κοιτάξω στα μάτια. Όχι, γιατί ντρέπομαι αλλά γιατί νιώθω πως αν με κοιτάξει μέσα στα μάτια θα αντικρίσει συναισθήματα που δεν πρέπει. Για παράδειγμα θα καταλάβει ότι ενώ θέλω παρά πολύ να τον ρίξω...κατά λάθος φυσικά από τις σκάλες ταυτόχρονα θέλω να επαναλάβουμε το φιλί...ίσως και να το προχωρήσουμε στο επόμενο στάδιο. Για τον ίδιο λόγο έχω νεύρα, νιώθω μπερδεμένη, έχω  τύψεις και νιώθω  απογοητευμένη. Έχω νεύρα που θέλω να ξανά επαναλάβουμε το προχθεσινό. Έχω τύψεις γιατί είμαι παντρεμένη με τον Άρη και αντί να επιθυμώ να κλειστώ μόνο στην δική του αγκαλιά, παράλληλα σκέφτομαι- ίσως και φαντάζομαι- την αγκαλιά του Αλέξη και ό,τι συνεπάγεται αυτό. Νιώθω απογοητευμένη με τον εαυτό μου που έπεσε τόσο χαμηλά. Νιώθω μπερδεμένη γιατί την προκειμένη στιγμή όλα είναι κουλουβάχατα στην ζωή μου, ένα σωστό κουβάρι. Είμαι ερωτευμένη, αγαπάω τον Άρη όμως, ταυτόχρονα ένα μέρος του εαυτό μου θέλει τον Αλέξη. Ξέρω πως με τον Αλέξη δεν είναι έρωτας, πόσο μάλλον αγάπη. Είναι πάθος! Είναι μια φωτια που σιγοκαίει μέσα μου και αναζητεί τρόπο να φουντώσει. Όμως, πολύ φοβάμαι, ότι αν της δώσω το έναυσμα να φουντώσει, θα κάψει τα πάντα στο πέρασμα της, μαζί και μένα.

Προσπαθώ!
Αλήθεια προσπαθώ να καταπολεμήσω τα πρωτόγνωρα συναισθήματα που μου προκαλεί ο Αλέξης. Είναι παρά πολύ δύσκολο όμως! Ειδικότερα όταν τον έχω κάθε μέρα στα πόδια μου όμως θα προτιμούσα να τον έχω ανάμεσα τους. Ναι, αυτό σίγουρα αποτελεί μεγάλο πρόβλημα. Η μαλακία σε όλο αυτό είναι πως αυτά τα αισθήματα υπήρχαν από την πρώτη μέρα που τα μάτια μας -τα παράξενα δικά μου με τα μελί δικά του- ήρθαν αντιμέτωπα. Η φλόγα είχε πάρει ζωή εκείνη την μέρα, εκείνη την στιγμή και μένα μου πήρε πάνω από έναν μήνα για να το πάρω είδηση. Και τώρα που το πήρα τι; Τρέχω και δεν φτάνω! Δεν αξίζει όλο αυτό στον Άρη... το ξέρω καλά.

Εκτός του ότι όλη αυτή η κατάσταση με τον Αλέξη και το φιλί έχει επηρεάσει αρνητικά την ψυχολογία μου, έχω και πολλές υποχρεώσεις στις οποίες πλέον μου είναι αδύνατο να ανταπεξέλθω πλήρως. Να για παράδειγμα τόση ώρα μιλάει ένα στέλεχος- που το όνομά του μου διαφεύγει αυτή την στιγμή- και εγώ το μόνο που μπορώ να καταλάβω είναι τα χείλη του που κινούνται λάθος μιλάει. Δεν μπορώ να σταματήσω να σκέφτομαι. Νιώθω πως ο εγκέφαλος μου θα εκραγεί από τις τόσες σκέψεις! Ούτε στην δουλειά μου δεν μπορώ να συγκεντρωθώ πια.