Always&Forever

Κεφάλαιο 21

" Αλέξη, άφησε με. " είπα με δυσκολία. Τα δάχτυλα του κρατούν σφιχτά τον λαιμό μου και τον σφίγγουν. Νιώθω τον αέρα να εγκαταλείπει τα πνευμόνια μου και την ζαλάδα να κατακτάει το κορμί μου.

" Αλέξη, με πονάς! " παραπονέθηκα με δυσκολία. Εκείνος φαινόταν χαμένος στον κόσμο και στις σκέψεις του. Αμφιβάλω αν άκουσε τα παρακάλια μου.

" Δικό σου. " ψιθύρισα με την τελευταία μου ανάσα.

Πριν πέσω στο πάτωμα αναίσθητη, ένιωσα τα δάχτυλα του να εγκαταλείπουν τον λαιμό μου σαν να τα διαπέρασαν ηλεκτρικό ρεύμα.

_____________________

Ουδέτερη οπτική γωνία.

Προσπαθεί να ανοίξει τα μάτια της. Τα ματόκλαδά της τρεμοπαίζουν λόγω του έντονου φωτός. Που στον διάολο είναι, σκέφτεται.

Προσπαθεί να ανοιξει ξανά τα μάτια της. Όταν το κάνει, έρχεται αντιμέτωπη με ένα λευκό ταβάνι. Γυρίζει το κεφάλι της προς τα δεξιά και βλέπει εξίσου λευκούς τοίχους και κάτι μηχανήματα. Ένα πράγμα σημαίνει αυτό. Νοσοκομείο.

Παραμένει να κοιτάζει μπερδεμένη στα δεξιά με αποτέλεσμα να μην αντιληφθεί την αρσενική παρουσία που στα αριστερά της.

Στρέφει το κεφάλι της στο ταβάνι και προσπαθεί να σκεφτεί...να απαντήσει στα ερωτήματα της. Πως βρέθηκε εδώ; Γιατί βρέθηκε εδώ;

Στο μυαλό της έρχονται σκόρπιες εικόνες. Εικόνες με εκείνη κολλημένη στον τοίχο και τον Αλέξη να της πιέζει τον λαιμό. Έφερε τα δάχτυλα της στον λαιμό της. Σίγουρα θα της έμεινε σημάδι από το σφίξιμο που δέχτηκε η περιοχή, σκέφτηκε. Ασυναίσθητα έφερε το ελεύθερο από σωληνάκια χέρι της στην κοιλιά της. Ήθελε να νιώσει την φωλιά του παιδιού της για να αντλήσει δύναμη.

" Το μωρό είναι μια χαρά. " άκουσε την βραχνή φωνή του Αλέξη δίπλα της. Φόβος κατέκλυσε το είναι της. Ήρθε να αποτελειώσει την δουλειά του; Ήρθε να την σκοτώσει;

" Σε παρακαλώ μην μου κάνεις κακό. " παρακάλεσε με αδύναμη φωνή.

" Δεν έχω τέτοιο σκοπό. " της είπε. Ένιωσε το στρώμα να βαθουλώνει στα πόδια της. Ο Αλέξης έκατσε εκεί. Όσο πιο κοντά της είναι, τόσο πιο πολύ τρομάζει.

" Τότε γιατί είσαι εδώ; " τον ρώτησε δειλά. Προσπάθησε να ανασηκωθεί, όμως ένας δυνατός πόνος στην κοιλιά την εμπόδισε από το να το κάνει πράξη. Εκείνος βλέποντάς την να μορφάζει από τον πόνο, σηκώθηκε και την ακούμπησε απαλά στους ώμους για να παραμένει ξαπλωμένη. Πρώτη φορά την άγγιζε με τέτοια τρυφερότητα. Πρώτη φορά της φερόταν έτσι. Παρ'όλα αυτά, το γεγονός αυτό της περνούσε παντελώς αδιάφορα. Οι κακές πράξεις υπερτερούν και δεν γίνεται να το ξεχάσει αυτό!