❦ 26 ❦
NAPATINGIN ako kay Kaius na pumasok sa opisina ko, may dala itong bulaklak. He have a stoic on his face. I'm not fond of flowers pero palagi ako nitong binibigyan. Kaya tinatanggap ko rin.
It's been weeks na niyang ginagawa ito. Kahit ayoko ay nagpumilit ito. Kaya hinayaan ko nalang, baka tumigil din ito. Every passing day his looks is always good as ever.
"Free ka ba mamaya? Gustong makipagkita sayo ni Elizia," I said formaly. "Thanks" Dagdag ko nang ibigay nito sa akin ang bulaklak.
"Yeah," He said and sit the chair that is infront of my table. Amoy na amoy ko ang pabango nito.
It's so fvcking awkward, dahil nakatitig ito sa akin. Hindi ako sanay. Iyong pangarap ko noon na bigyan niya ako ng atensyon ay nandito na sa harapan ko, hindi ko alam kung anong dapat kong maramdaman, magiging masaya ba o walang dapat maramdaman.
"She expect you later."
"I will..." He said.
Ako lang siguro ang nagtataka sa aming dalawa, wala kasi itong naging reaksyon nang makita si Laura, parang kakaiba, parang wala ang mga itong pinagsamahan. Pero kitang-kita ko kay Laura ang sakit at pagmamahal parin kay Kaius.
Nang umalis si Kaius ay inikot ko ang upuan ko at napatingin sa view sa labas, maghahapon na pala, nabusy ako sa loob ng opisina ko. Kapag nakakita talaga ako ng sunset ay maalala ko si Percieval.
Nasasaktan ako sa totoo lang, naaawa ako sa kanya, nalilito ako sa feelings ko, pero kapag malayo ito ay hinahanap ko siya, ano bang pakiramdam ito.
Hindi ganito ang nararamdaman ko kay Kaius. Ayoko ng ganito, tumatanda na ako, tapos nalilito parin ako sa feelings ko. Matagal akong napatulala habang nakatingin sa unti-unting pagwala ng araw.
I heard a knock, "Ms. Ceo, Mr. Clayton is here."
"Get in" sagot ko at umayos sa pagkakaupo. Bumukas ang pintuan at bumungad sa akin si Mr. Clayton. The way he stare at me...walang pagbabago.
"Nice to see ya again, Ms. Fabroa." Usal nito. Ngumiti ako rito. "You too, Mr. Daemon Clayton" I said. He wore a very fine and rich tuxedo.
He is a professor and a businessman, bilib nga ako kay Sir Daemon dahil nakaya niyang gawin iyon, kung gusto mo talaga ang isang bagay ay magagawa mo talaga iyon.
"Where is your wife, Sir?" Tanong ko nang makaupo ito sa harapan ko.
"She's..." Anito at nakita ko ang smirk sa labi nito, "Pregnant." He said proudly na ikinalaki ng mga mata ko.
"Congratulations Sir" I said.
"Thanks...send my regards to Percieval." Anito na ikinatanggal ng ngiti ko. He knows already that Percieval and I doesn't have a relationship, just a bestfriend, pero parang kakaiba kasi sa pandinig ko.
Tumango ako rito at hindi pinahalata na may kakaiba akong naramdaman. He's Kaius bestfriend pero katulad ni Kaius ay masikreto rin na tao si Daemon.
"The best way to foster that kind of works is the cooperation of each team" usal ni Daemon.
"Indeed, I want the simple to be complex because it's 21st Century." Sagot ko.
Marami pa kaming napag-usapan at hindi ko namalayan na gabi na pala. Napatingin ako sa oras at nagulat ako dahil 8:34PM na, naalala ko si Kaius na pupuntahan ang anak ko.
Nakapunta na kaya siya? Hindi naman siguro ako necessary na kung pupunta siya ay nandoon din ako. Pilit kong pinakalma ang sarili ko.
"So let's meet next week for finalization of this" Daemon.
