Άνοιξη

Κεφάλαιο 11: Παρτιτούρες

"Τρέντον Στιλ;" ψέλλισε η Ανδριάνα κοιτάζοντας τον Τρεντ με δυσπιστία

Είχε μπροστά της έναν θρύλο. Ήταν σίγουρη πως ήταν ο ίδιος, ποτέ δεν ξεχνούσε πρόσωπα, πόσο μάλλον αυτό του γιού του Λούσιφερ Στιλ.

"Ο ίδιος." την διαβεβαίωσε ο Τρεντ με μία παραξενεμένη έκφραση στο πρόσωπό του

"Ε παιδιά τι γίνεται εδώ;" πετάχτηκε ο Μάριος, ο οποίος ένιωθε παράξενα για το γεγονός ότι η παρουσία του φίλου του είχε κατευνάσει την οργή της κοπέλας.

"Εσύ μη μιλάς δεν σε παίρνει." γρύλισε κεραυνοβολώντας τον με ένα θανατηφόρο βλέμμα

"Που με ξέρεις;" επανέφερε ο Τρεντ το θέμα εκεί που τον έκαιγε

"Κάπου είχε πάρει το μάτι μου ένα άρθρο.." ξεκίνησε να εξηγεί, μα κατάλαβε αμέσως από το βλέμμα του πως δεν έπρεπε να συνεχίσει. Έτσι απλά ανασήκωσε τους ώμους της και είπε λιτά "Μου έκανε εντύπωση το πρόσωπό σου. Έχεις μία παράξενη φακίδα κάτω από το μάτι σου."

Εκείνος της έριξε ένα από τα πανέμορφα χαμόγελα του και της είπε βουβά ευχαριστώ. Έπειτα γύρισε προς το μέρος του Μάριου και έδειξε με το πηγούνι του προς το δωμάτιό του. "Πάμε;" τον ρώτησε και ο Μάριος κοίταξε την Ανδριάνα

"Ναι πηγαίνετε. Έτσι κι αλλιώς έχω φροντιστήριο σε λίγη ώρα." και πήγε να ξανακαθίσει στον καναπέ "Α, όχι. Μισό λεπτό να πάω να πάρω μία αλλαξιά ρούχα." συμπλήρωσε και περνώντας δίπλα απ' τον Μάριο χτύπησε δυνατά με τον ώμο της τον δικό του.

***

"Νικολέτα, στο ορκίζομαι αν δεν σταματήσεις να μουρμουρίζεις θα σε χτυπήσω!" ψιθυροφώναξε η Ανδριάνα στην κοκκινομάλλα

"Δεν μουρμουρίζω, προσπαθώ να σου πω τι έγινε χαμηλόφωνα!" απάντησε, στον ίδιο τόνο η Νικολέτα σουφρώνοντας τα φρύδια της. Η Ανδριάνα στριφογύρισε τα μάτια της και είπε, ξεχωρίζοντας μία μία της λέξεις "Δεν. Θέλω. Να. Ξέρω."

Η Νικολέτα κατσούφιασε ακόμα περισσότερο και λούφαξε στην καρέκλα της. Η Ανδριάνα ξεφύσισε και συνέχισε να σχεδιάζει στο τετράδιο της.

"Παυλάκη, για πες μου εσύ." ακούστηκε η φωνή του καθηγητή και η Ανδριάνα σήκωσε το βλέμμα της απορημένη στον πίνακα

"Τι;" ρώτησε μονολεκτικά και ο καθηγητής χαμογέλασε ειρωνικά.

"Την ερώτηση λέω. Μπορείς να την απαντήσεις;" της είπε, με ένα γλοιώδες χαμόγελο και η κοπέλα έμεινε να τον κοιτάζει με το στόμα της να χάσκει "Αυτό θα το πάρω ως όχι." συμπέρανε ο καθηγητής και σήκωσε μία κοπέλα λίγες θέσεις πιο μπροστά, της οποίας το χέρι είχε σχεδόν ξεκολλήσει από τον υπόλοιπο κορμό της από την υπεράνθρωπη προσπάθεια να τραβήξει την προσοχή του καθηγητή.