Άνοιξη

Κεφάλαιο 8: Ούφο

"Λοιπόν πως πάει η συμβίωση με την ξανθιά;" χαζογέλασε ο Διονύσης ρουφώντας τζούρες από το τσιγαριλίκι του

Ο Μάριος τον κοίταξε για λίγη ώρα και αναρωτήθηκε για χιλιοστή φορά, γιατί είχε μπλέξει με την παρέα του αδερφού του.
Δεν υπήρχε περίπτωση να τον αφήσει να καταλάβει πως η Ανδριάνα είχε μάθει κάτι, οπότε απλά ανασήκωσε τους ώμους του και απάντησε κοφτά "Μια χαρά."

Ο Τζεισον τους κοίταζε απ' την άλλη άκρη του δωματίου.
"Αντε θα ξεκινήσετε ή θα κάθεστε να συζητάτε σα γκομενίτσες; Δεν έχουμε όλη την ημέρα μπροστά μας!" τους μάλωσε και εκείνοι με ένα γνέψιμο σταμάτησαν τις συζητήσεις και ξεκίνησαν τη δουλειά αμέσως.

***

Την ίδια ώρα, στο πατρικό της σπίτι, η Ανδριάνα καθόταν στο γραφείο της μαζί με τον κύριο Αναγνωστάκο, κάνοντας μαθηματικά.

"Μα δεν καταλαβαίνω γιατί επιμένει η μαμά σου ότι δεν διαβάζεις. Εσύ ξέρεις περισσότερα από εμένα!" γκρίνιαξε ο καθηγητής, του οποίου το μικρό όνομα ήταν Παύλος και ήταν μονάχα εικοσιενος ετών.

"Απλά μου αρέσουν τα μαθητικά." απάντησε με ξινίλα η Ανδριάνα

"Ε τότε να σου βρούμε καθηγητή να σου κάνει ιδιαίτερα στα Αρχαία!" αντιγύρισε εκείνος εκνευρισμένος και η κοπέλα του χάρισε επιτέλους το χαμόγελο που εκείνος περίμενε με ανυπομονησία τόση ώρα

"Ωραία... Θα προσπαθώ και θα κάνω όλες τις ασκήσεις που θα μου βάζεις και θα τα πηγαίνω καλά και στο σχολείο, δηλαδή θα συμμετέχω και τα λοιπά, υπό έναν όρο: η μάνα μου δε θα μάθει τίποτα." τον προκάλεσε με ένα παιχνιδιάρικο βλέμμα

Ο Παύλος την κοίταξε προβληματισμένος. Αναρωτιόταν από που να πήγαζε αυτό το μίσος της κοπέλας για τη μητέρα της. Ο ίδιος αποτελούσε τον ορισμό του παιδιού της μαμάς, κοινώς του μαμάκια, και βλέποντας άλλους ανθρώπους να μην είναι δεμένοι με τις δικές τους μητέρες ένιωθε παράξενα. Σχεδόν τους λυποταν.

"Εντάξει δε θα πω τίποτα στη μαμά σου." υποχώρησε εν τέλη και εκείνη του χάρισε να ακόμη από τα πανέμορφα χαμόγελα της. "Έλα να συνεχίσουμε τώρα, έχουμε πολλά πράγματα να κάνουμε!" την προέτρεψε έπειτα από μερικές στιγμές σιωπής κι εκείνη έγνεψε και πιάνοντας στο αριστερό της χέρι το στιλό ξεκίνησε να λύνει μία από τις ασκήσεις που της είχε φέρει.

Όταν τελείωσε το μάθημα με τον Παύλο, τον οποίο χωρίς να το περιμένει συμπάθησε πάρα πολύ, ανέβηκε στο διαμέρισμα του Αλέξη, να καθίσει για λίγο μαζί του μιας κι από τότε που είχε μετακομίσει στο σπίτι του Μάριου τον είχε παραμελήσει και δεν ήθελε να τον κάνει να πιστέψει πως γι'αυτό έφταιγε η "εξομολόγηση του".