Άνοιξη

Κεφάλαιο 6: Ζελεδάκια

"ΑΝΔΡΙΑΝΑ ΠΑΥΛΑΚΗ, ΘΑ ΣΕ ΣΚΟΤΏΣΩ." ακούστηκε η εξοργισμένη φωνή του Μάριου στις 5 τα ξημερώματα Κυριακής για Δευτέρα.

Η Ανδριάνα σηκώθηκε απο το βολικό κρεβατακι και πλησίασε την πηγή της φωνής. Στη θεα του δεν μπόρεσε να συγκρατήσει το γέλιο της.

"Ωραία φρύδια φίλε!" σχολίασε ενω γελούσε υστερικά και εκείνος της γρύλισε

"Τι νομίζεις ότι κάνεις γαμώτο; Είσαι τρελή;"φώναξε και εκείνη του χαμογέλασε με ενα αθώο ύφος να δεσπόζει στο πρόσωπο της

"Μα γιατί; Σου πάνε τόσο τα χρώματα του ουρανίου τόξου!" είπε ειρωνικά και έλαβε άλλο ένα θανάσιμο βλέμμα από τον Μάριο.

"Πως διάολο θα κυκλοφορήσω με ροζ φρύδια, μου λες;" την ρώτησε και εκείνη τον κοίταξε προσβεβλημένη

"Δεν είναι ροζ! Έχει όλα τα χρώματα του ουρανίου τόξου, να άμα παρατήρησες εδώ είναι πρα-"

"Σταματά! Πραγματικά απλά σταματά!" την έκοψε με απόγνωση εκείνος και η Ανδριάνα απλα του χάρισε ενα ακομη χαμογελο.

"Είναι τρελή. Εχω μπλέξει με παλαβή, δεν το πιστευω." μουρμούριζε καθως πήγαινε πανω κάτω στο σαλονι. Εκεινη απλα στριφογύρισε τα ματια της και είπε "Υπερβολές! Αν δεν σε πειράζει παω να συνεχίσω τον υπνο μου, εχω σχολειο αυριο."

Και με αυτα τα λογια βγήκε απο το σαλονι. Ο Μαριος εμεινε πισω να την κοιτάζει με το βλέμμα του σχιζοφρενή. Κάθισε στον καναπέ και έτριψε το πρόσωπο του. Ροζ φρυδια; Αν ειναι δυνατον!

Το επόμενο πρωί η Ανδριάνα ξύπνησε και αφου ντύθηκε,άρπαξε την τσάντα της απο το δάπεδο του δωματίου του Μάριου και βγήκε στο σαλονι οπου τον βρήκε να κοιμάται στον καναπέ.

Χαμογέλασε και αφου άρπαξε μια μπανάνα απο την φρουτιερα και τα ιδια κλειδιά που ειχε παρει και την προηγούμενη μερα, βγήκε στο δρόμο.

Ενα τέταρτο αργότερα βρισκόταν στο προαύλιο του σχολείου, νιώθοντας πιο αμήχανα απο ποτε, καθως δεν ειχε κανεναν να κανει παρεα.

Ο Αλεξ με τη γνωστή παρεα, καθόταν στην αλλη άκρη της άυλης ενω η Νικολετα δεν φαινόταν πουθενά.

Ετσι η Ανδριάνα πηγε και κάθισε μονη της σε ενα παγκάκι απεναντι απο την καντίνα και εβγαλε να κανει κάποιες ασκησεις.

Μα για πρώτη φορα στη ζωή της οι αριθμοί δεν έβγαζαν νοημα και το μυαλό της έτρεχε οπουδήποτε αλλου, εκτος απο το τετράδιο που κρατούσε στα χέρια της. Το έκλεισε, εκνευρισμένη με τον εαυτο της και έριξε μια ακομη ματια στους συμμαθητές της που ηταν στο προαύλιο.