Άνοιξη

Κεφάλαιο 17: Μη φύγεις

Κι έτσι έχοντας όλους της τους φίλους, τον αδερφό της και τον Μάριο στο πλάι της πέρασαν τρεις ολόκληροι μήνες. Ο θάνατος της Νίνας σιγά σιγά ξεπεράστηκε, για να μην πούμε ξεχάστηκε, όπως ακριβώς και το σαχλό στοίχημα που είχε βάλει ο Μάριος με τον Διονύση το οποίο δεν ξαναναφέρθηκε ποτέ.

Ήταν πλέον προφανές σε όλους ότι ο Μάριος είχε συναισθήματα για την Ανδριάνα κι όσοι ήξεραν λίγο καλύτερα την κοπέλα καταλάβαιναν πως τα συναισθήματα αυτά ήταν κάτι παραπάνω από αμοιβαία, κι όμως ήταν και οι δύο τόσο ξεροκέφαλοι και εγωιστές που αρνούνταν πεισματικά να το παραδεχτούν.

Μέρα με τη μέρα η σχέση τους δυνάμωνε, μα παράλληλα με έναν παράξενο τρόπο ο Μάριος για κάποιους δικούς του λόγους απομακρυνόταν. Μόνο ο ίδιος ήξερε πως το κατάφερνε αυτό, μα το κατάφερνε και έκανε την κοπέλα να αναρωτιέται σε μόνιμη βάση τι πήγαινε στραβά.

Ο ερχομός της Δίας στο διαμέρισμα έφερε νέο κύμα καυγάδων, καθώς κανείς από τους δύο δεν ήθελε να αναλάβει την πρωινή βόλτα, μα και χαρές. Δεν υπήρξε άνθρωπος που να μην λάτρεψε την σκυλίτσα, ενώ κι εκείνη με τη σειρά της τους χάριζε τα γλυκά γαβγίσματα και τα ναζιάρικα γλειψίματά της. Κι Ανδριάνα συνήθισε την παρουσία της στο σπίτι και με τον καιρό όχι απλά έμαθε να ζει μ'αυτή, μα έπιανε τον εαυτό της να την αναζητά όταν δεν ήταν τριγύρω.

Ο καιρός περνούσε όμορφα, γλυκά. Οι στιγμές ανάμεσα στο Μάριο και την Ανδριάνα άπειρες. Πλέον ήταν δεδομένο πως κάθε βράδυ κοιμούνταν μαζί στο διπλό κρεβάτι με την Δίας στη μέση. Ήταν μία άτυπη συμφωνία την οποία είχαν κλείσει κάποια νύχτα ανάμεσα στους εφιάλτες του Μάριου και τα ανεξέλεγκτα αναφιλητά της Ανδριάνας.

Εκείνη θα ήταν μία συνηθισμένη Αυγουστιάτικη μέρα, κατά τη διάρκεια της οποίας θα συναντούσαν όλη την παρέα, η οποία απαρτιζόταν από τον Τρεντ, τον Παύλο, τον Αλέξη, την Νικολέτα και τον Διονύση- οι οποίοι είχαν γίνει αχώριστοι- και θα πήγαιναν στη θάλασσα. Όλοι θα περνούσαν τέλεια, μα όλα αυτά δεν πρόλαβαν να γίνουν καθώς το γράμμα που βρήκε η Ανδριάνα στην πόρτα τους, εκείνο το πρωινό, την έκανε να χάσει το χρώμα απ' το πρόσωπό της και την Γη κάτω απ' τα πόδια της. Φώναξε αναστατωμένη τον Μάριο ο οποίος εμφανίστηκε δευτερόλεπτα αργότερα με μία αγουροξυπνημένη έκφραση να κοσμεί το πρόσωπό του και ανακατεμένα μαλλιά. Υπό άλλες συνθήκες αυτή η εικόνα, την οποία θα έλεγε κανείς ότι είχε πια συνηθίσει, θα έκανε το στομάχι της να γεμίσει ενοχλητικά έντομα- ευρύτερα γνωστά ως πεταλούδες- και τον λαιμό της να στεγνώσει. Εκείνη τη μέρα όμως δεν έγιναν έτσι τα πράγματα.