De Fazio Series # 1: Zicumedez Costa

Chapter 18

Napatakip ako ng mukha at napapadyak ang paa sa ere dahil nagsisi ako ngayon sa mga nabitawang salita na nasabi ko sa kanya.

Nahimasmasan na ako galing sa pag iyak kanina ngayon ay halos mabaliw nang hindi mataggal sa isip ang nangyari kanina. Nasabi ko lang iyon lahat dahil sa galit na naramdaman.

Hindi rin mawala ang lungkot, totoo nga lahat ng sinabi ko sa kanya hindi man lang siya komuntra sa lahat ng sinabi ko. He really didn't love me. Masakit mang isipin iyon ,pero ayaw ko nang mag assume na minahal niya ako.

I was his target, pero pinili niyang paglaruan ako bago niya iyong gawin. Napa bangon ako sa aking kinahihigaan, kinuha ang malaking bag at siniksik ang mga damit ko doon.

Alam kaya ito ni Vanessa? Alam niyang ba lahat nang ito?.

Napabuntong hininga ako, nakaluhod ako sahig titig sa bag na may mga damit doon na hindi maayos ang pagkakalagay. Napatingin sa bintana na unti-unting na ring bumuhos ang napakalakas na ulan kasabay ang pag kulog at kidlat.

Paikot ikot ako ngayon habang nakatingin sa orasan. Hindi rin ako bumababa para maka pag hapunan dahil ayaw kong makita si Zicu. Kahit na paulit ulit akong tinawag ni Vanessa para sa hapag kainan.

Pagkatapos ng mga nangyari kanina  ay parang wala na akong mukhang may haharap sa kanya.

Kaya napag pasyahan ko nalang na umidlip nalang nag set din ako ng alarm para naman ay magising ako.  Nang saganon naman ay hindi ako mabored.

Ala una ng hating gabi ay tumunog ang aking cellphone, nag ayos ng sarili para sa planong pag alis. Dala ang malaking bag pack ay isinuot ko iyon.

Napatingin ako sa labas malakas pa rin ang kulog at kidlat ganon din ang ulan, na parang walang planong tumilan.

I slowly open the door just not to make a noise, napapatakip din ako ng bigbig dahil sa biglaang kulog.

Madilim ang salas pero nakapag adjust ang tingin sa dilim salamat na rin sa lightning kahit papaano ay kita ko nang maayos ang sala.

"Where you think you're going?"

I almost when I heard his cold voice like a thunder, even my body can't move because of his voice.

"Try to run away." He mocked.

Nasa harap na ako ng pinto, unti unti akong humarap sa kanya. Nakasandal siya sa pader at nakahalukipkip doon.

Na parang bang alam niya na mangyayari ito, na planado niya.

Madilim ang mata niyang nakatingin sa akin, kasabay non ang kulog sa galit ng kanyang mga mata.

Ibang iba ito sa Zicu na nakilala ko, siguro nga ito talaga ang tunay na Zicu nakakatakot na walang emosyon kundi galit lang.

Ngumisi ito at dahang dahang lumapit sa akin, habang ako ay umaatras sa kanya napatingin ako sa patalim na nilalaro niya habang palapit sa akin.

Ito na ba?! He is going to kill me now? Nakakaramdam ng takot at nanginginig ang kalamnam ko sa hindi malaman na dahilan.

"You cannot run away Athena." His voice much more scarier.

Idiniin ang sarili sa likod ng pintuan ng nakalapit na siya sa akin, he stop playing the knife, inilapit niya iyon sa akin.

"Please don't kill me Zicu." I almost begged him. Nanginginig na din ang labi ko dahil sa kaba.

I was stunned when he was laughing without humor. Anong nakakatawa sa sitwasyon na ito, nababaliw na ba siya.

Hindi ko pa nga talaga siya kilala. Napakagat labi ako ng mas lalo niyang inilapit ang patalim sa akin.

"You look scared baby." He said playfully

Kumunot ang noo kong napatingin sa kanya, kahit na madilim ang tingin sa akin ay matapang ko itong sinulyapan.

"Nababaliw kana." Matapang kong saad.

He raised his one eyebrow, he smirked. He lick his lips. Para bang natutuwa ito sa nakikita niya.

"Yes, I am baby " softly said yet there still have a  thick voice.

He grabbed my arm, hindi madiin ang magka hawak niya pero tama lang na hindi ito makakalas sa braso ko. Napangiwi nalang ako ng hilain niya.

"Bitawan..mo ako!" I shouted.

Pilit na nagpupumiglas sa pagkakahawak niya pero sobrang higpit nito para hindi ko mabuwag.

"Vanessa!" He shouted.

Lumabas si Vanessa kung saan kasabay din non ang pag switch niya ng ilaw. Inilahad ni Zicu ang palad kay Vanessa na dali dali ding lumapit ito at ibinigay ang susi.

Napasulyap ako sa kanyang na may nangunguspa na mata pero yumuko lang ito para iwasan ang tingin ko.

Bago ko pa mabanggit siya ay mabilis siyang umalis, napakagat labi nalang ako doon. Kinaladkad ako ni Zicu papunta sa kwarto.

" Zicu please let me go... don't do these." Halos magmakaawa na ako sa kanya pero hindi niya ako pinakinggan.

Hindi to pwede, ayaw ko, ayaw ko ulit n makulong dito dahil sigurado ako ngayon ay hindi na ako makakalabas dito-na buhay?

Naiiyak na ako dahil kaba ganon na din sa pilit na pagpupumiglas sa kanya. I was shouting kahit na alam kong walang tutulong o makikinig sa akin.

"You're monster!" I angrily said.

Pero wala pa rin itong emosyon na tumingin sa akin. He was aggressive dahil sa lakas niya ay malakas ang  pagsalampak ko sa kama.

He still watching me, while I was glaring him angrily.

Galit ako, ganon na din ay takot ako sa sarili ko. Pero hindi mapagkakaila na mahal ko siya, mahal ko siya pero paano niya nagagawa ito sa akin.

Unti unting tumulo ang luha ko kahit na galit na nakatingin sa kanya. He try to wipe my tears ,pero inilag ko ang mukha ko sa kanya , he was sighed heavily.

Umayos siya ng tayo habang pinapanood ako.

"I can be a monster for you Hana, but you cannot run away from me." He coldly said.

Napabaling ang tingin ko sa kanya, tulala ako sa sinabi niya.

" How dare you to say that, You didn't even love me."  I said in cracked voice because of crying.

Mariin itong napapikit bago matalim na tumingin sa akin. Know he have time to explain, pero bakit binabaliwala lang niya.

"Get out!" I shouted at him.

I also pointed the room, sinubukan niya akong hawakan pero iniwas ko ang katawan siya kanya.

"I said get out!" I was really angrily.

"Let me hold you... please." He gently said.

Galit ako , ayaw kong hawakan niya.

"No. Ginamit mo lang ako, pinaasa. Now get out!" Halos masira ang vocal cords ko dahil sa sigaw.

Napabuntong hininga nalang ito, napaigting ang panga niya. Kinukontrol niya ang sarili sa dapat niyang gawin.

Malaking hakbang  ang ginawa niya palabas ng aking kwarto, napapikit ako ng malakas niyang pagsarado sa pintuan kasabay non ang pagtulo ng aking mga luha.