SAKURA

6 කොටස

"තෝ.. තෝ.. මහ කැ#යා..!! උඹට මට කියන්න තිබුණා.."

අධිලාශ් වංශසිංහ බංගලාවට මීටර් පහක හයක් දුරකින් තියෙන tree house එකට යන ගමන් ආවින්ද්‍යට කී වෙනි වතාවටදෝ බැන්නේ..

"......................"

"යකෝ ලේඛා ආන්ටි උනත් අච්චර සීරියස් විදියට කියද්දි මම හිතුණේ උඹලා මොනව හරි හොයා ගෙන කියලා..!"

"දැන් හොයා ගත්තේ..! දැක්කනේ පොර බය උණු පාර..!"

"ඒ කියන්නේ උඹලා කිසි ම දෙයක් හෙව්වේ නැද්ද..!?"

"නෑ.. මොකටද බන් හෙව්වා කියලා.. ඉන්නකන් අම්මටයි අපි දෙන්නටයි තව අපි නොදන්න මිනිස්සුන්ටයි කොච්චර වද දුන්නද.. උඹ උනත් එදා දවස් තුනම හිටියේ අපිත් එක්ක-නෑ දවස් හතක්..! උඹ දැක්ක ද එතන හිටපු එක මනුස්සයෙක් හරි මැරුණු ලසිත් වංශසිංහගේ බොඩි එක දැකලා ඇත්තට ම දුක් වෙනවා.. හදවතින් ම දුක් වෙනවා..!"

"................................"

අධිලාශ් නිහ‍ඬයි...

"කවුරුවත් නෑ බන්.. කවුරුවත් නෑ.. තමන්ගේ පවුලේ එකෙක්වත් දුක් වෙන්නේ නැති එකේ පිට මිනිස්සු දුක් වෙයිද..? අයෝධ්‍යටයි මටයි ඕන උනේ මේ සේරම දේවල් ලසිත් වංශසිංහ එක්ක ම වැලලිලා යනවා බලන්න.. ඒක ගියා.. ඒත්...."

"ඒත් මොකද්ද... උඹට හිතෙනවනේ ඒ වැලළුණු අතීතේ හාර අවුස්සලා බැලුව නම් විපක්ෂ නායකයා වගේ උන්ව තරවටු කරන්න පුළුවන් කියලා..!"

"............................."

ආවින්ද්‍ය නිශ්ශබ්දයි..!

"උඹ කතා නොකරට කමක් නෑ.. උඹලයි ඕන දේකට මම ඉන්නවා..!"

"උඹ කියපු දේත් ඇත්ත.. ඒත්... බන්...."

යන්නේ කොහෙද පොල්ලේ මල් උත්තර දෙන්න එපා බන්..

"හාර අවුස්සන්න ගිහින් සැනසීමෙන් ඉන්න මිනිස්සුන්ගේ ජීවිත අවුල් වෙයි කියලා බයයිද..?"

tree house එකෙව් පියගැට පෙළ තරනය කිරීමට සූදානම්..

"උඹ නම්..!! කියන්න කලින් හිතේ තියෙන දේ දන්නවා.."

යන්නේ කොහෙද..? පොල්ලේ මල්..!!

"ම්ම්... උඹ මතක තියා ගනින්.. අවුල් උන මිනිස්සු නිවන්නත් නිවුණු මිනිස්සු නිවල ම දාන්නත් එක ම විදිය ඒක වෙයි..!!"