“ချစ်သောစည်းက အရမ်းချစ်ဖို့ကောင်းတာပဲ"
ဆံပင်တွေကို စည်းနှောင်ပေးရင်းပြောလာတဲ့ ဒီဂရီမိုင်းနပ်ကြောင့စည်း ပြုံးလိုက်မိသည်။ချစ်ဖို့ကောင်းတယ်ဆိုတဲ့ စကားကို ဒီဂရီမိုင်းနပ်က စည်းတစ်ယောက်တည်းအတွက် ပြောပေးပုံရသည်။ထို့ကြောင့် သူ့အတွက် အနည်းငယ် နွေးထွေးစေသည်။
နေပူပြီး အိုက်တဲ့ အချိန်တိုင်းဆို ဒီဂရီမိုင်းနပ်က စည်းကို ဆံပင်စည်းပေးတက်သည်။မနက် ခုနှစ်နာရီကနေ ရှစ်နာရီအထိသာ အနီးကပ်တွေ့ရပြီး ညနေပိုင်း အချိန်တွေဆိုရင် စည်းက စာမေးပွဲ နီးလာတာကြောင့် မတက်ဖြစ်တာ ရက်စိပ်လာသည်။အဲ့တာကြောင့် ချွဲနေတာ နေမှာ။
"ဒီဆံပင်တွေကို ကျွန်တော်တစ်ယောက်ပဲ ကိုင်ခွင့်ရှိတယ်၊ပြီးတော့ စည်းလက်ကိုလည်း ဘယ်သူ့မှ ကိုင်ခွင့်မရှိဘူး"
“ဒီဂရီမိုင်းနပ်...ငါတို့က ရည်းစားတွေ မဟုတ်သေးဘူးလေ။အခုကတည်းက ဘာဖြစ်တယ် ညာဖြစ်မယ်ဆိုပြီး သတ်မှတ်မနေပါနဲ့လား”
"ရည်းစား ဖြစ်ချင်ပါတယ်ဆို...လက်ခံလိုက်ပါတော့လား”
ဆံပင်တွေကို ထိတွေ့ပြီးတော့ မျက်နှာချင်းဆိုင်လာတဲ့ ဒီဂရီမိုင်းနပ်။သိပ်ကို အချိုးအစားကျနပြီး ပန်းချီတော်သည့် မျက်လုံးပြာပြာလေးနဲ့ ကောင်လေးက သူ့ကို ချစ်ရေးဆိုထားတာ။သိပ်ကို ကံကောင်းလွန်းလို့ ချစ်သောစည်း ထခုန်မိမတက်ပင်။အခုလည်း သူတို့နှစ်ယောက် အသက်ရှူသံတွေ ကြားနေရတဲ့အထိ နီးကပ်နေပြန်ပြီ။
"ခဏလေး...ဒါလေးနဲ့ ကျွန်တော့်စည်းက ပိုပြီးချစ်ဖို့ကောင်းမှာ"
အဖြူရောင်ပုလဲသီးလေးသုံးလေးခုကို စာအုပ်ပေါ်ကို တင်လာတဲ့ ဒီဂရီမိုင်းနပ်။။သေချာပေါက်ဒါဟာ ပုလဲဆံထိုးတွေပင်။ဆံထုံးပျောက် ထုံးရင် အပေါ်မှာ ထိုးတဲ့ ပုလဲမျိုးဖြစ်သည်။သို့ပေမယ့် စည်းအခုမှ အပြင်မှာ မြင်ဖူးခြင်းသာ။ပုလဲ အစစ်တွေ ဖြစ်နေမလားလို့တောင် သံသယဝင်မိသေးသည်။
"ဒါက ... ငါ့ဆံပင်ကို တပ်လို့ ဖြစ်ပါ့မလား"
"အရမ်းလှသွားမှာ သိလား...အခုဆိုရင် ကျွန်တော့်စည်းကို ပန်ပေးဖို့ နှင်းဆီပန်းခင်းတွေ အိမ်မှာ စိုက်ထားတယ်"
