"ဒါဆို အိမ္မွာခ်ာတိတ္တစ္ေယာက္တည္းေပါ့။မႀကီးကေရာ"
-ေမေမဆင့္တို႔အိမ္သြားတယ္။သူလည္း အိမ္မွာတစ္ေယာက္တည္းေနရတာပ်င္းလို႔တဲ့။
"က်စ္!မႀကီးတို႔က မဟုတ္ေသးပါဘူး။ကေလးကိုအိမ္မွာတစ္ေယာက္တည္း ထားခဲ့လို႔ရမလား"
-ကေလးဆိုတာ ခ်စ္စနိုးနဲ႕ေခၚတာမ်ိဳးမဟုတ္လား ဦးေန။
တစ္ဖက္က ရယ္သံသဲ့သဲ့နဲ႕အတူ ခပ္ေထ့ေထ့စကားသံဟာ ေနလင္းနားစည္ထဲညင္သာစြာရိုက္ခတ္တယ္။
"ေပါက္လြတ္ပဲစားေတြ ေျပာမေနဘဲ video callဖြင့္ထား။ကိုယ္အခုျပန္လာေနၿပီ"
တစ္ခဏေလးအတြင္းမွာဘဲ ဖုန္းေကာလ္က်သြားၿပီး My Mochiလို႔မွတ္ထားတဲ့ Nicknameကဖုန္းစခရင္ထက္ေပၚလာတယ္။ေနလင္း ကားေမာင္းေနရင္းမွacceptလုပ္လိုက္ေတာ့ တစ္ဖက္က ၾကည္လင္ေနတဲ့မ်က္ႏွာေလးဟာ သူ႕ျမင္ကြင္းထဲေပၚလာတယ္။
"ေခါင္းေလွ်ာ္ထားတာလား"
"ဟုတ္တယ္ ခုနတင္ေရခ်ိဳးၿပီးထြက္လာတဲ့အခ်ိန္ ဦးေနဖုန္းဆက္လို႔"
"ဆံပင္ေျခာက္ေအာင္သုတ္ဖို႔ ကိုယ္ခဏခဏမေျပာဘူးလား မိုမို။အခုေတာ့ေခါင္းမွာ ေရစက္လက္နဲ႕။ဒီေလာက္မိုးခ်ဳပ္ေနတာကို မနက္မွေခါင္းေလွ်ာ္လို႔မရဘူးလား။ေန႕တိုင္း ေရခ်ိဳးရင္ေခါင္းေလွ်ာ္ေနတာကမဟုတ္ေသးဘူးေလ။မင္းဖ်ားရင္ အလုပ္ပိုရတာကိုယ္ဘဲ။ကိုယ့္ၾကည့္ေတာ့ ခ်ဴခ်ာကခ်ဴခ်ာနဲ႕"
ေနလင္းအသံက ခပ္ဆတ္ဆတ္ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ တစ္ဖက္ကခ်ာတိတ္ကေတာ့ အလိုက်ပဳံမေပၚ မ်က္ခုံးေတြတြန့္ခ်ိဳးထားတယ္။ခ်ာတိတ္က ဝမ္းလ်ားေမွာက္အိပ္ေနရာကထထိုင္ၿပီး ဖုန္းကင္မရာကိုျမင္ကြင္းတစ္ခုလုံးျမင္သာေအာင္ခ်ိန္လိုက္တယ္။
"ဆူလို႔ဝၿပီလား"
"မင္းမလိမၼာလို႔ေျပာေနရတာ "
"ဦးေနကိုက မ်က္စိေဒါက္ေထာက္ၾကည့္ၿပီး လိုက္ေျပာေနေတာ့တာ။ေရႏြေးအိုးလိုဘဲ ဆူလိုက္တာလြန္ပါေရာ"
"ဂ႐ုစိုက္ေပးေနတာ"
စိုင္းစက္ဉာဏ္ခဆီက တုံ႕ျပန္သံတစိုးတစိမွမၾကားရေတာ့။မ်က္ႏွာကိုေဘးလွည့္ကာ ခိုးၿပဳံးလိုက္သည္ကိုေတာ့ သူကိုယ္တိုင္သာအသိဆုံး။
YOU ARE READING
My Mother's Ex Became My Beloved Hubby
Romanceဦးနေလင်းထွဋ်×စိုင်းစက်ဉာဏ်ခ အသက်နှစ်ဆယ်ကျော်ကွာပြီး ဦးနဲ့ချာတိတ် ဇာတ်လမ်းလေးပါ။ ချစ်ခြင်းမေတ္တာကိုဘဲ ဦးစားပေးမှာမို့ ခပ်ငြိမ့်ငြိမ့်လေးပါဘဲ။
