ဉာဏ္ခ က်ဴတိုရီရယ္ေျဖၿပီးအခန္းထဲကထြက္လာေတာ့ လင္းခံ့နဲ႕စုစုက ေကာ္ရစ္ဒါမွာေစာင့္ႏွင့္ေနတယ္။ေစာင့္ေနတယ္ဆိုေပမယ့္ စုစုကတိုင္ကိုမွီၿပီးအိပ္ေနတာ။ဆံပင္ဘုတ္သိုက္၊မ်က္ႏွာေျပာင္နဲ႕ ေလာကကိုစိတ္ကုန္ေနသလိုအေျခအေနေၾကာင့္ ညကငိုရတဲ့ဇာတ္လမ္းမဟုတ္ရင္ ဝတၳဳတစ္ခုခုဖတ္ထားလို႔ဆိုတာ ဉာဏ္ခရိပ္မိလိုက္တယ္။ကိုယ့္ဒုကၡကိုယ္မရွာဖို႔ဉာဏ္ခေျပာတိုင္းကတ္ကတ္လန္ေအာင္ရန္ေတြ႕ခံရေသးတယ္။ၿပီးရင္ သုံးရက္ေလာက္အထိ ငူငူငိုင္ငိုင္နဲ႕သူ႕ဇာတ္လမ္းေတြကို ဒုကၡခံၿပီးနားေထာင္ေပးေနရတာ သုံးႏွစ္ေလာက္ရွိေတာ့မယ္။။ဉာဏ္ခ စုစုနားကိုတိုးသြားလိုက္ၿပီး စာ႐ြက္လိပ္နဲ႕ရိုက္ခ်လိဳက္ေတာ့ လန့္ျဖန့္ၿပီး ထေအာ္ေတာ့တယ္။
"အမေလးဟဲ့"
"ဆင္ႀကီး နင္ဟာလန့္လိုက္တာ"
"ေျဖနိုင္လား ဉာဏ္ခ။တစ္ေယာက္တည္းကုန္းေရးေနလိုက္တာမ်ား ငါတို႔ကိုေတာင္မျပဘူး။မင္း ဖိတ္ဖလန့္ဘဲ"
လင္းခံ့က ဉာဏ္ခကိုမၾကည္သလိုႏွာေခါင္းရႈံ႕ၿပီး မ်က္ႏွာလႊဲသြားတယ္။
"သူ႕ေမစက္ကတ္ ငါေတာင္ဖုန္းwallpaperထားၿပီး ခိုးခ်ေနတာ"
"နင္ဟယ္ အနာဂတ္ရဲ႕ေရွ႕ေနေလာင္းလ်ာေလးက အဲဒီလိုပ်က္စီးေနလို႔မျဖစ္ဘူးေလ။ရိုးသားရမယ္ ႀကိဳးစားရမယ္။မမေျပာတာ နားလည္လား ေမာင္ေလး"
"နင္ခိုးခ်တာေရာငါကမသိဘူးထင္လို႔လား စုစု။အ႐ူးထက္တမူးသာခ်င္မေနနဲ႕"
"အဟမ္း နိုင္ငံေရးေတြမပါနဲ႕သားရယ္။ထားလိုက္ေတာ့ ထားလိုက္ေတာ့"
"ဒါနဲ႕နင့္ပုံစံက ဘာျဖစ္လာတာလဲ။မ်က္ကြင္းေတြကညိုၿပီး အစ္ေနတာ။မ်က္ႏွာကလည္း မိတ္ကပ္ေလးေတာင္ပါမလာဘူး။မ်က္ႏွာေတာင္သစ္ခဲ့ရဲ႕လား"
"သစ္ခဲ့ပါတယ္ဟ"
"ညကမအိပ္ရဘူးလား။စာက်က္ေနလို႔လား "
မျဖစ္နိုင္ဘူးဆိုတာသိေပမယ့္လည္း ဉာဏ္ခေမးလိုက္မိေသးတယ္။
"မဟုတ္ပါဘူး၊ အြန္ဂိုးရင္းလိုက္ေနတဲ့ကားက ဇာတ္သိမ္းပိုင္းမို႔ၾကည့္ေနတာ။တစ္ေလွ်ာက္လုံးခ်ိဳလာၿပီး sad endingတဲ့ဟယ္။ငါငိုရတာ လူ႐ုပ္ေတာင္မထြက္ေတာ့ဘူး"
YOU ARE READING
My Mother's Ex Became My Beloved Hubby
Storie d'amoreဦးနေလင်းထွဋ်×စိုင်းစက်ဉာဏ်ခ အသက်နှစ်ဆယ်ကျော်ကွာပြီး ဦးနဲ့ချာတိတ် ဇာတ်လမ်းလေးပါ။ ချစ်ခြင်းမေတ္တာကိုဘဲ ဦးစားပေးမှာမို့ ခပ်ငြိမ့်ငြိမ့်လေးပါဘဲ။
