Elimde tuttuğum ultrason görüntüsüne baktım sessizce. Bu sessizliğe sadece gözyaşlarım eşlik etti. Çok minik bir bebekti bu daha, üstelik benim karnımdaydı..ben anne olacaktım. Bu minik, Kerem'le benim çocuğumuzdu. İşler nasıl buraya gelmişti ki..ben anne nasıl olacaktım?
Peki ya bu miniği Kerem'e nasıl açıklayacaktım? Kerem buna hazır mıydı..içimdeki bu endişeyi nasıl yenecektim?
☆☆☆
Sadece sessizce başlarımızı eğdik. Biz buna hazır değildik. Aptalca bir gecelik ilişkiden dolayı şu an yanımdaki adamdan hamileydim. Sevgilim..
Gözyaşlarım elimdeki minik ultrason kağıdına dökülmeye başladı, kafamı eğdim..neredeyse yok denecek kadar minikti bu bebek. Bizim çocuğumuz..
Bakışlarımı sakince Kerem'e çevirdim, cevap dahi vermiyordu..
"Bu yalnızca benim çocuğum değil Kerem farkında mısın?"
Gözyaşlarım şiddetlendikçe, hıçkırıklarım artıyordu.
"Buna hazır olmadığımı söylemiştim Nisa.."
Bunu bana söyleyemezdi, o gece kontrolüm dışıydı her şey ama Kerem her şeyin farkındaydı. Zevk için girdiği ilişkinin sonuçlarını kabullenmek zorundaydı.
"Bu çocuğu ben tek başıma yapmadım, bari kendi yaptığının arkasında dur!"
Mola verelim, tekrar eskisi gibi olalım dedikçe daha da kötüye giden bir adım atmıştık..haklıydı, biz birbirimizi yoruyorduk.
"Nisa anlamıyor musun? Bir kariyerim var zaten her şey kötüye gidiyor, düzeltmeye çalıştıkça bir yandan da sen üstüme geliyorsun!"
"Ben miyim üstüne gelen?"
Hıçkırıklarım ve ağlamam iyice karışmış bir hâl alıyordu..
"Peki ya benim kariyerim nolacak? Ortada bir bebek var ve sen adam gibi çıkıp babası olarak arkasında bile durmuyorsun! Üstelik ben mankenim, fiziğim bile bozulacak..hiç düşünmüyor musun bu kız napacak diye?"
Cevap veremedi, yine aramıza bir buzdağı daha girdi..o sessizdi, ama sessizliğin ardındaki çığlıkları duyabiliyordum.
"Cevap ver Kerem! Çocuğumun arkasında, senin yanında olacağım desene! Bu bizim çocuğumuz desene!"
Gözyaşlarım benden habersiz akmaya devam etti, ağzımdan bir hıçkırık daha koptu. Kerem ise susmaya devam etti, kalbime bir hançeri daha kendi elleriyle sapladı.
"Kurban olayım cevap ver.."
Sesim çaresizlikler arasında sıkıştı, gittikçe sesim çıkmaz hale geldi. Kerem ise istifini bozmadı, gözlerini yumdu karşımda otururken..
"Kerem..sen bu değilsin, benim tanıdığım adam bu değil!"
Bana bunu yapamazdı, çocuğunu ve sevgilisini bu şekilde önemsememezlik yapamazdı.
"Nisa..başından beri diyorum. Hazır değilim ben bu hayata, çok ani oldu yemin ederim nereye yetişeceğimi şaşırıyorum artık"
Burukça gülümsemdim.
"Ben senden bir şey istemiyorum Kerem. Sadece çocuğunun arkasında dur istiyorum. Tüm sorumluluğu benim üstüme yıkıp, siktir olup gidemezsin! Anla artık, karnımda senin çocuğunu taşıyorum ben Aktürkoğlu!"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Tesadüfümsün Aktürkoğlu | Kerem Aktürkoğlu
Fanfiction"Seni çok seviyorum ama asla affetmeyeceğim Aktürkoğlu" "Her şeye rağmen kendimi sana affettireceğim gelecekteki Aktürkoğlu"
