TAM İSABET

4. GÜLÜMSEME

instagram & twitter: cordeleima

wattpad: cordeleima

ayrıca wattpad hesabımı takip ederseniz bölüm bildirimlerine ulaşabilirsiniz.

not; bir whatsapp kanalım var ve oradan bolca kurgularım hakkında bilgiler veriyorum. eğer siz de katılmak isterseniz instagram hesabımın öne çıkanlarından ulaşabilirsiniz ^^

4. GÜLÜMSEME

Taylor Swift, Gorgeous.

Hayatımın her anında, her ne konuda olursa olsun en iyisi olmak için çabaladım. Her zaman kendimi, en iyisi olacağım, diye şartladım. Sanki bundan başka şansım yokmuş gibi, hep böyle davrandım. Hep. Tek bir kere bile, iyinin biraz altı ile yetinmedim.

Yetinmeyi öğrenemedim. Bu kanıya, en iyisi olmam gerektiğini kanısına nasıl vardım ya da neden kendimi bu şekilde şartladım, bilmiyorum. Ya da hep mi böyleydim, bunu da bilmiyordum. Tek bildiğim, ilk okula bile yeni başlamışken zihnimde hep, her şeyi ilk ve en iyi ben öğrenmeliyim, düşüncesi vardı. Sonra bu düşüncem, beni hiç yalnız bırakmadı.

Ortaokuldayken de böyle düşündüm, lisedeyken de. Ve hatta bu tavırlarım yüzünden çoğu zaman arkadaşlarımı kaybettim, ailem ile geçirme şansım olan zamanları elimin tersi ile ittim. Üniversiteye gelene kadar, tek vasfım aldığım iyi notlarım, oynadığım voleybol ve sevdiğim yabancı ünlüler sayesinde gelişmiş yabancı dilimdi.

Tüm bunlar haricinde tek bir başarım daha vardı. Bir tanecik olan, en yakın arkadaşım. Ki o da Cenk'ti. Kendisi, lisenin ilk gününden beri, ne zaman arkamı dönsem orada gördüğüm, canım arkadaşımdı. Her daim yanımda olan ve her tavrıma göğüs geren arkadaşım.

Ama bunu hiçbir zaman dile getirmemiş bile olsam, onun da farkında olduğunu düşündüğüm bir durum vardı. Eğer o kalmasaydı yanımda, yanımda kalması için çaba sarf etmezdim ben.

Çünkü o zamanlar, lisedeyken arkadaşlık ilişkileri, benim için çok da önemli değillerdi. Fakat şu an için, hayatımın en önemli yerine sahip olan kişi de bir zamanlar arkadaş olmak istemediğim Cenk'ti.

Onunla tanıştığımız zamanları hatırlıyordum. Biraz korkmuştum ama bu, birisi ile arkadaş olmaktan korkmak değildi. Başarımı kaybederim korkusuydu çünkü Cenk aşırı başarılıydı ve beni geçer de ikinciliğe düşmeme neden olur sanmıştım.

Ondan uzak durmuş ve daha çok derslerime düşmüştüm. Benimle konuşmak istediği zamanlar ona kulak tıkamış, kendimi daha da derse vermiştim. O geldikten sonra girdiğimiz ilk sınavın ardından sonuçlar açıklanana kadar kendi kendimi yemiş ve onunla aynı puanı aldığımızı görünce okulun arka bahçesinde ağlamıştım.

Şimdi o zamanlara bakınca, hala devam eden not takıntıma rağmen, ne kadar saçma davrandığımı fark ediyordum. Ama işte, o zamanların Mayıs'ı her şeyin tek en iyisi olmak zorundaydı. Çünkü o kendi zihninde, böyle bir evren yaratmıştı.

Ama tüm bu düşüncelerime rağmen, okulun arka bahçesinde ağladığım o günü, hiçbir zaman unutmuyorum. Her bir saniyesi zihnimde. Cenk'in kurduğu her bir kelime de. O gün, ben okulun arka bahçesinde otururken yanıma Cenk gelmişti.